ایران از ابتدای قرن بیستم علی رغم ضعفهای داخلی و خارجی، در سازمانهای سیاسی و تخصصی بینالمللی مشارکت داشته است. از این لحاظ، این پژوهش، دو پرسش اصلی را طرح و پاسخ میدهد. این پرسشها عبارتند از: (1) مطالب آرشیوهای سازمانهای بینالمللی در ژنو در مورد ایران در ابتدای قرن بیستم چگونهاند و چگونه میتوان آنها را دستهبندی و ارزیابی نمود؟ (2) از مجموعه اسناد و مدارک موجود در آرشیوهای مزبور چه مفاهیمی را میتوان برای شناخت تعامل ایران با دیگران در دوران مورد مطالعه استنباط کرد؟ این پژوهش براساس مراجعه حضوری به آرشیو چهار سازمان بینالدولی در ژنو شکل گرفته است. این سازمانها عبارتند از جامعه ملل، سازمان بینالمللی کار، اتحادیه بینالمللی مخابرات راه دور و کمیته بینالمللی صلیب سرخ. در این پژوهش اسنادی که در مورد ایران در آرشیوهای مزبور وجود داشته، شناسائی، مطالعه و دستهبندی شده و نهایتا“ سعی شده که رابطه معنیداری از رفتار ایران در این سازمانهای بینالمللی عرضه گردد که به نوبه خود آئینهای از تحولات داخلی ایران، چگونگی اندیشههای نخبگان و حکومتگران ایرانی از مناسبات بینالمللی و شرایط پیچیده کشور در ابتدای قرن بیستم میباشد.