علوم سیاسی

۶۴۱۰.

بنیان های نظری گسست از سنت در جریان نواندیشی دینی در ایران(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده: منصور میراحمدی

منبع: دانش سیاسی سال ۱۳۸۷ شماره ۱

کلیدواژه‌ها: نواندیشی دینی، نوگرایی دینی، رادیکالیسم، مدرنیته، سنت دینی

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی علوم سیاسی اندیشه سیاسی اندیشه سیاسی در ایران تاریخ و مبانی اندیشه سیاسی در ایران اسلامی

تعداد بازدید : ۱۷۲۵ تعداد دانلود : ۹۵۴

اگر بتوان جریان های اسلامی شکل گرفته در دوران معاصر را از منظر رابطه دین و مدرنیته در سه جریان نواندیشی دینی، نوگرایی دینی و رادیکالیسم دینی، صورت بندی کرد؛ نواندیشی دینی جریانی فکری است که در فرایند رویارویی با مدرنیته و تلاش برای سازگار ساختن سنت فکری- دینی به آن، به گذار از سنت مذکور با نوعی شالوده شکنی فهم سنتی از دین می پردازد. نواندیشان دینی با اذعان به ناسازگاری درک گذشته از دین با مدرنیته، خصایص و الزامات آن، و با تاثیرپذیری از مبانی معرفتی و روشی مدرنیته، فهم جدیدی از دین ارائه کرده که حاصل آن گذار از سنت فکری دینی در جوامع اسلامی است. این گذار بر بنیان های نظری خاصی مبتنی است که به توضیح و تبیین آن پرداخته می شود. بیان این اصول از حیث زمینه سازی برای نقد بعدی آن ها ضروری است.

کلک فلسفه سیاسی: نظام سیاسی آتن (نخستین بحث و انتقاد در مفهوم دموکراسی) پیش از عصر آتن، سرشت «اوکلوکراسی» آتتنی، هیپو داموس ملطی و اندیشه تغییر و تحول در کنستی توسیون)