امید به زندگی، تاب آوری و بخشش به عنوان پیش بین های جهت گیری مذهبی درونی در سربازان
منبع:
روانشناسی نظامی سال ۷ زمستان ۱۳۹۵ شماره ۲۸
5 - 14
حوزه‌های تخصصی:
مقدمه: جهت گیری مذهبی درونی و اصیل از متغیرهای تأثیرگذار بر سلامت به شمار می رود، ازاین رو هدف از این مطالعه، بررسی رابطه امید به زندگی، تاب آوری و بخشش با جهت گیری مذهبی درونی در سربازان بوده است. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی و طرح همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه سربازان مشغول به خدمت در شهر تهران تشکیل می دادند. نمونه پژوهش شامل 210 نفر از سربازان بوده است که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و پرسشنامه های امید به زندگی، تاب آوری و بخشش را تکمیل کردند. داده های پژوهش با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و رگرسیون لوجستیک تحلیل شدند. نتایج: یافته های به دست آمده از تحلیل لوجیت نشان داد که هر سه متغیر امید به زندگی، تاب آوری روان شناختی و بخشش، به صورت معناداری توان پیش بینی جهت گیری مذهبی درونی را دارند (01/0>p). شبه R2 نگلکرک نشان داد که مدل حدود 90 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می کند. مدل درمجموع 7/95 درصد از افراد گروه ها را به درستی طبقه بندی کرده است. بحث: به نظر می رسد متغیرهای بنیادین و چالش زای شخصیت، نقش قوی و تأثیرگذاری در پیدایش جهت گیری مذهبی درونی دارند.