گفتگو مقولة پربرکت و میمونی است که در عرصةفرهنگ و تمدن کارکرد و نمود خاصی یافته است، لذا آشنایی با زیرساخت آن در عصر کنونی ضروری است. گفتـگو نـوعی ارتباط کـلامـی است با این شرط که دوسویه و تعاملی باشد. به زبان دیگر، گفتگو تبدیل اطلاعات ندانسته و مجهول به اطلاعات دانسته و معلوم و خروج از قوه به فعل است؛ این حرکت و ارتباط دوسویه در صورتی تعاملی و سالم خواهد بود که براساس شش عامل ارتباطی یاکوبسون، آمیزهای از نقشها را در برداشته باشد با این ویژگی از گفتگو،این مقاله بر آن است تا به این سؤال اساسی و مهم پاسخ دهد که آیا سفره گفتگو در عرصه و بستر فرهنگ، هنر و زیبایی پهن میشود یا در عرصه سیاست و علم گشاده میگردد و آنگاه براساس حکایتی از مثنوی به این گزاره میپردازد که نظریه گفتگو نباید ما را به گذشته بدون رویکرد به جهان کنونی سوق دهد و ضمن نقد دیدگاه فلاسفه چون افلاطون، بوبر، باختین در عرصه گفتگو "دیالوگ" به پیشینه حیات گفتگو میپردازد و در پایان به برخی از مؤلفههای گفتگوی فرهنگها و تمدنها نظیر آزادی، عدالت،اخلاق، تسامح و تساهل در ادبیات فارسی با تأکید بر مثنوی مولانا اشاره خواهد کرد.
مجله روان شناسی و علوم تربیتی در دوره ای 21 ساله تعداد 179 مقاله تالیفی دارای اخذ انتشار داده است هدف از بررسی حاضر کشف چگونگی استناد در این مقالات از لحاظ نوع منابع زبان های غالب استناد ها و فاصله زمانی تاریخ نشر مقالات و ماخذ آنها بوده است برای تحقق هدف پژوهش از روش تحلیل استنادی (یکی از زیر مجموعه های کتابسنجی) و نیز تحلیل محتوا استفاده شده و 2462 ماخذ متعلق به 179 مقاله مورد بررسی قرار گرفته اند یافته ها نشان می دهد که رفتار استنادی تولید کنندگان رشته های مختلف دانشکده کتاب مدار است فاصله نشر ماخذ به 8/5 سال می رسد و زبان غالب در ماخذ زبان انگلیسی است از لحاظ نوع منابع و زبان غالب در ماخذ مقالات نوعی همسویی میان یافته های تحقیق حاضر و مطالعات پیشین می توان یافت