درخت حوزه‌های تخصصی

اعتیاد ، ابتلای اسارت آمیز فرد به ماده یا دارویی مخدر است که او را از نظر جسمی و روانی به خود وابسته ساخته ، کلیه رفتارهای فردی و اجتماعی وی را تحت تأثیر قرار می دهد و به عنوان مهم ترین آسیب اجتماعی، جامعه انسانی را مورد هجوم خود قرار می دهد؛ لذا ، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر فعالیت بدنی بر خودکنترلی و پرخاشگری زنان معتاد بود. بدین منظور، 30 زن معتاد به صورت هدفمند انتخاب شدند و براساس سن در دو گروه فعالیت بدنی و کنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی به مدت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای انجام شد. پیش از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، پرسش نامه پرخاشگری و خودکنترلی تکمیل گردید. نتایج تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره و نیز تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان می دهد که در گروه فعالیت بدنی، خودکنترلی و پرخاشگری بهبود یافته است. با توجه به نتایج به دست آمده، فعالیت بدنی می تواند مهارت های روانی زنان معتاد را بهبود بخشد و به عنوان یک درمان غیردارویی در دوره ترک یاری رسان باشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تمرین های ذهن آگاهی بر عملکرد و اضطراب فوتبالیست های جوان بود. بدین منظور، تعداد 30 ورزشکار رشته فوتبال به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفری (مداخله تمرین های ذهن آگاهی) و کنترل 15 نفری قرار گرفتند. ورزشکاران گروه آزمایش، 12 جلسه (شش هفته و هفته ای دو جلسه) 30 دقیقه ای تمرین های ذهن آگاهی را دریافت کردند. در گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نگرفت. قبل و بعد از مداخله از پرسش نامه «مقیاس اضطراب ورزشی» و آزمون «عملکرد شوت فوتبال» استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندعاملی نشان دهنده بهبود معنا داری در کاهش اضطراب و افزایش عملکرد ورزشی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود. با توجه به نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمرین های ذهن آگاهی روش مناسب و مؤثری برای کاهش اضطراب ورزشی و افزایش عملکرد ورزشی بازیکنان فوتبال هستند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه­های تهران بود. بر این اساس، تعداد 400 دانشجوی دختر و پسر به­صورت نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب و پرسش­نامه­های مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال) و نیمرخ های انگیزشی (پلیتر و همکاران) را تکمیل کردند. به­منظور بررسی الگوهای انگیزشی مراحل تغییر رفتار، چهار خوشه انگیزشی (نیمرخ انگیزش خودتعیین، نیمرخ انگیزش متوسط، نیمرخ انگیزش غیرخودتعیین، نیمرخ بی­انگیزشی) استخراج شد. به­منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی رتبه­ای اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین خرده­مقیاس­های نیمرخ انگیزشی (انگیزه درونی­دانشی، انگیزه درونی­اجرایی، انگیزه درونی­برانگیخته، نظم­دهی درون­فکنی­شده، نظم­دهی تشخیصی، انگیزه بیرونی و بی­انگیزشی) و مراحل تغییر رفتار تمرینی استفاده شد. همچنین برای بررسی ارتباط بین خوشه­های انگیزشی و مراحل تغییر رفتار و همچنین بررسی ارتباط بین جنسیت و مراحل تغییر رفتار از آزمون خی دو به­وسیله ایجاد جدول­بندی متقاطع استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و نیمرخ­های مختلف انگیزشی به استثنای بی­انگیزشی، ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. ارتباط بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و بی­انگیزشی، منفی و معنادار بود. در خوشه اول (نیمرخ انگیزشی خودتعیین)، افراد بیشتر در مراحل سوم، چهارم و پنجم و افراد در خوشه چهارم، بیشتر در مراحل اول، دوم و سوم، طبقه­بندی شدند. نتایج این پژوهش به­طور شفاف نشان می­دهد که درونی­شدن انگیزش رفتار تمرینی نقش بااهمیتی در حفظ رفتار تمرینی برای مدت طولانی بازی می­کند.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه نارضایتی از تصویربدنی و هراس اجتماعی در افراد کاراته کار و غیر ورزشکار بود. 40 کاراته کار و 40 نفر غیر ورزشکار با دامنه سنی 22-18 سال به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه روابط چندبعدی بدن-خود و پرسش نامه هراس اجتماعی بود. نتایج نشان داد بین دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار در ارزشیابی قیافه، ارزشیابی تناسب اندام، جهت گیری تناسب اندام و رضایت بدنی تفاوت معنادار وجود دارد و در همه این موارد نارضایتی از تصویر بدنی در بین غیر ورزشکاران نسبت به کاراته کاران بیشتر مشهود بود. نتایج به دست آمده در مورد هراس اجتماعی نشان داد نمرات گروه غیر ورزشکار در بعد ترس، اجتناب و ناراحتی به طور معناداری بیشتر از گروه کاراته کار است. این مسأله نشان دهنده اهمیت فوق العاده فعالیت ورزشی در بهبود تصویر بدنی و کاهش هراس اجتماعی است.

هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل ارتباطی هوش چندگانه و هوش هیجانی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان کهگیلویه و بویراحمد بود. جامعه آماری پژوهش 121 نفر از کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان کهگیلویه و بویر احمد بود که همه آنها به طور کل شمار برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای تحقق اهداف پژوهش از دو پرسش نامه هوش چندگانه گاردنر(1999) و هوش هیجانی سیبریاشرینگ(1986) استفاده شد. روایی پرسش نامه ها به تأیید 15 نفر از متخصصان رسید و پایایی آن ها در یک مطالعه مقدماتی با 30 آزمودنی به ترتیب 81/0 و 89/0 محاسبه شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون توصیفی و استنباطی از جمله t تک نمونه ای، تحلیل عاملی تأییدی و معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای SPSS.V.20 و AMOS.V.18 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد هوش های چند گانه و هیجانی کارکنان در اداره کل مزبور در سطح مطلوبی قرار دارند. بین هوش چندگانه و هوش هیجانی و مؤلفه های آنها ارتباطات معنادار وجود دارد. همچنین هوش چندگانه با ضریب مسیر 41/0 بر هوش هیجانی کارکنان اثر گذار بود و مدل ارتباطی آنها از برازش مطلوبی برخوردار بود. لذا با توجه به این که هوش چندگانه از مجموع چند هوش شکل می گیرد و هوش هیجانی قابلیت آموزش دارد، برای افزایش کارآیی و اثربخشی منابع انسانی در اداره کل ورزش و جوانان استان کهگلویه و بویر احمد و افزایش هوش هیجانی آنها بهره گیری از هوش چندگانه توصیه می گردد.

هدف از پژوهش، بررسی تأثیر رنگ های زمینه منتخب بر عملکرد پرتاب دارت دختران قبل و بعد از بلوغ بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 240 نفر به صورت تصادفی انتخاب و پس از اجرای پیش آزمون در قالب شش گروه بارنگ های زمینه متفاوت قرار گرفتند. یک هفته بعد پس آزمون مشابه با پیش آزمون انجام گرفت. از پرسش نامه اطلاعات فردی، دارت و صفحه استاندارد دارت به عنوان ابزار استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، لون، تی همبسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. یافته ها نشان داد در رده سنی 7-9 سال، گروه رنگ زمینه دلخواه عملکرد بهتری داشتند. در رده سنی 15-17 سال، رنگ زمینه آبی اثر مثبت و رنگ زمینه قرمز اثر منفی بر عملکرد پرتاب دارت داشت، رنگ های زمینه منتخب در دو رده سنی اثر متفاوتی داشتند. بنابراین احتمالاً رنگ را می توان به عنوان یک عامل محیطی در بهبود یا افول عملکرد پرتاب دارت به حساب آورد.

استفاده از پله بجای پله برقی یا آسانسور یک فعالیت جسمانی رایگان و مفید است که اغلب مردم در اغلب اماکن از قبیل پاساژها، محل کار، کتابخانه ها و مانند اینها می توانند آن را انجام دهند. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر استفاده از پوستر در ترغیب مردم به استفاده از پله بجای پله برقی در پنج ایستگاه زیرزمینی متروی کوالالامپور مالزی است. روش کار بدین صورت بود که پوسترهایی در نقطه انتخاب بین پله ها و پله برقی درحال بالا رفتن، در مقابل چشم رهگذران نصب شد و افرادی که هریک را انتخاب می کردند شمارش شدند. شمارش در ساعات و روزهای یکسان و در 5 هفته پیاپی و در پنج مرحله سطح پایه، اولین مداخله، اولین پس مداخله، دومین مداخله و دومین پس مداخله انجام گرفت. تعداد کل 48635 انتخاب بین پله و پله برقی در طول تحقیق مورد شمارش قرار گرفت. افزایش معناداری بین سطح پایه و اولین مداخله (از 5/4 به 3/19 درصد) و بین اولین پس مداخله و دومین مداخله (از 6/6 به 8/22 درصد) که پوسترها برای بار اول و دوم نصب شدند مشاهده شد. افزون براین، کاهش چشمگیری بین اولین مداخله و اولین پس مداخله (از 3/19 به 6/6 درصد) و بین دومین مداخله و دومین پس مداخله (از 8/22 به 7/8 درصد) که پوسترها برای بار اول و دوم برداشته شدند مشاهده شد. با این حال، میزان استفاده از پله در دومین پس مداخله بشکل معناداری از سطح پایه فراتر رفت (از 7/8 به 5/4 درصد). نتایج این تحقیق نشان داد بکارگیری پوستر بشکل معناداری میزان استفاده از پله را افزایش می-دهد. براساس این نتایج پیشنهاد می شود دست اندرکاران و متولیان سلامت با استفاده از ابزارهای ساده و کم هزینه ای چون پوسترها و تابلوها، نسبت به تشویق مردم برای انتخاب پله درجهت ارتقای فعالیت بدنی و بهبود سلامت کمک کنند.

هدف این پژوهش تعیین تأثیر دوازده هفته تمرین منظم تایچی بر میزان افسردگی، کیفیت خواب و برخی 69 ، قد /15±5/ عوامل فیزیولوژیک سالمندان مقیم خانه سالمندان بود. بدینمنظور، 58 نفر از آنها (سن 3 58 کیلوگرم)، که در خانه سالمندان صادقیه ساکن بودند انتخاب و به /13 ±4/ 154±0/1 سانتیمتر و وزن 4 صورت هدفمند به دو گروه تجربی ( 27 نفر) و کنترل ( 30 نفر) تقسیم شدند. دوره تمرینی سهماهه ""تایچی چوان"" به صورت سه جلسه در هفته و به مدت 30 دقیقه بود. قبل از شروع برنامه تمرینی و پس از اتمام دوره، ضربان قلب استراحت، فشارخون سیستول و دیاستول، قدرت عضلانی دستها، انعطافپذیری تنه، تعادل ایستا، میزان افسردگی و کیفیت خواب آزمودنیها اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. براساس یافتهها، پس از تمرینات تایچی، اختلاف معناداری در میزان ضربان قلب استراحتی، فشارخون و انعطافپذیری بین دو گروه وجود نداشت. اما، قدرت دست راست و چپ آزمودنیها، وضعیت تعادل و کیفیت خواب گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار و میزان افسردگی کاهش معنادار یافت. به نظر میرسد ورزش تایچی با تأثیر بر برخی عوامل فیزیولوژیک و روانی سالمندان سبب بهبود وضعیت زندگی آنان میشود

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه راهبرد های روان شناختی زنان و مردان ورزشکار در رشته های تیمی و انفرادی می باشد. 394 نفر از ورزشکاران دوازدهمین المپیاد ورزشی به تکمیل نسخه دوم پرسش نامه راهبردهای اجرا که دارای همسانی درونی بیش از 70/0 است، پرداختند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که در شرایط تمرین، مردان در هدف گزینی و کنترل توجه بهتر از زنان می باشند و زنان در کنترل هیجان عملکرد بهتری دارند. همچنین، در شرایط مسابقه، مردان در خودکاری و حواس پرتی امتیازات بهتری نسبت به زنان کسب کرده اند. ورزشکاران رشته های تیمی نیز حین تمرین، در مهارت های آرام سازی و کنترل توجه و در حین مسابقه، در مهارت های فعال سازی و خودکاری دارای عملکرد بهتری نسبت به ورزشکاران رشته های انفرادی هستند؛ بنابراین، پیشنهاد می شود در آموزش مهارت های روان شناختی، رشته ورزشی و شرایط تمرین و مسابقه به عنوان عوامل مهم تأثیرگذار مدنظر قرار گیرند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخلات روان شناختی بر کاهش اضطراب صفت رقابتی و ترس از ارزیابی منفی در ورزشکاران بود. بدین منظور نمونه ای 90 نفری به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه اضطراب رقابتی و مقیاس ترس از ارزیابی منفی بود. پکیج آموزشی مداخلات، در طول 12 جلسه 90 دقیقه ای بر گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس در کاهش اضطراب صفت نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه ها وجود دارد، ولی در کاهش ترس از ارزیابی منفی تفاوت معناداری را نشان نداد. به طور کلی، نتایج حاکی از تأثیر اجرای مداخلات روان شناختی بر کاهش اضطراب رقابتی ورزشکاران می باشد و پیشنهاد می شود به منظور کاهش ترس از ارزیابی منفی ورزشکاران مداخلاتی با تأکید بیشتر بر اصلاح نگرش فرد درباره خود اجرا گردد.

هدف اصلی پژوهش حاضر، تعیین نقش خودپذیری نامشروط در ارتباط کمال گرایی و تحلیل رفتگی در بازیکنان بسکتبال دانشگاهی بود. به این منظور طی یک مطالعة مقطعی همبستگی، 118 بازیکن بسکتبال (54 مرد و 64 زن، میانگین سن 8/23 سال، میانگین سابقة ورزشی 4/10 سال و میانگین سابقة رقابتی 4/6 سال) مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی، پرسشنامة خودپذیری نامشروط و پرسشنامة تحلیل رفتگی ورزشکار را تکمیل کردند و داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانة سلسله مراتبی در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بازیکنان بسکتبال دانشگاهی از سطوح بالای کمال گرایی مثبت، سطوح متوسط کمال گرایی منفی و سطوح متوسط به پایین خودپذیری نامشروط و تحلیل رفتگی برخوردارند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کمال گرایی مثبت و منفی در مجموع 2/13 درصد از تغییرات تحلیل رفتگی را تبیین می کنند. همچنین، خودپذیری نامشروط نقش واسطه ای معناداری در ارتباط کمال گرایی منفی و تحلیل رفتگی برعهده داشت؛ درحالی که نقش آن در ارتباط کمال گرایی مثبت و تحلیل رفتگی از لحاظ آماری معنادار نبود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، نقش تعیین کنندة خودپذیری نامشروط در کاهش اثرات مخرب کمال گرایی منفی و اتخاذ راهبردهای روان شناختیِ مؤثر، بررسی می شود.

پژوهش حاضربا هدف بررسی ارتباط ابهام نقش و میزان پرخاشگری در بازیکنان فوتبال لیگ برتر ایران انجام شد. با استفاده از تحقیق توصیفی-همبستگی سه تیم شامل 72 بازیکن با میانگین 4.07 ± 26.07 سال، از تیم های حاضر در لیگ برتر فوتبال، فصل 92-93 به صورت در دسترس، که حاضر به همکاری با محقق بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته ها نشان دادند بین ابهام نقش هجومی و میزان پرخاشگری بازیکنان فوتبال ارتباط معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که ابعاد ابهام نقش هجومی دارای توان پیش بین معناداری برای پرخاشگری بازیکنان فوتبال است. بنابراین، می توان نتیجه گرفت هر چه بازیکنان ادراک نقششان بیشتر باشد و از مسئولیت ها، جایگاه و نقش خود در تیم به خوبی آگاه باشند، میزان رفتارهای پرخاشگرانه ی آنها به همان نسبت کاهش خواهد یافت.