اضطراب ورزشی

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش راهبردهای مقابله ای در پیش بینی اضطراب جسمانی، شناختی و اعتمادبه نفس ووشوکاران نخبه بود. 107 پرسش نامه به وسیله ورزشکاران تکمیل گردید. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که همبستگی راهبردهای مقابله ای مبتنی بر عمل و هیجان با اضطراب جسمانی - شناختی و همبستگی راهبردهای مقابله-ای مبتنی بر عمل با اعتمادبه نفس، معنی دار بود. همچنین، تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که راهبردهای مقابله ای مبتنی بر عمل و هیجان، 531/0 واریانس اضطراب جسمانی، 638/0 واریانس اضطراب شناختی و 659/0 واریانس عامل اعتمادبه نفس را پیش بینی می کند. بر اساس نتایج، راهبردهای مقابله ای مبتنی بر عمل، اضطراب شناختی - جسمانی را کاهش و اعتمادبه نفس را افزایش می دهد. اما راهبردهای مقابله ای مبتنی بر هیجان، تأثیر برعکس دارد. درنتیجه، آموزش راهبردهای مقابله ای مبتنی بر عمل می تواند پیشنهاد می شود.

هدف: مقیاس اضطراب ورزشی-2، ابزاری است که به وسیله آن می توان میزان اضطراب صفتی رقابتی افراد را سنجید. نسخه اصلی مقیاس، دارای 15 سؤال و سه خرده مقیاس اضطراب جسمانی، نگرانی و اختلال تمرکز است. هدف از این تحقیق بررسی روایی و پایایی نسخه فارسی مقیاس اضطراب ورزشی-2 در ورزشکاران کودک و نوجوان بود. روش: تعداد 358 پرسش نامه به وسیله ورزشکاران 9تا 16 ساله (5/49 درصد پسر و 5/50 درصد دختر) که در رشته های مختلف فعالیت داشتند، تکمیل گردید. برای برآورد روایی سازه سیاهه از چهار مدل رقابتی استفاده شد. جهت ارزیابی مدل های اندازه گیری از تحلیل عاملی تأییدی (CFA) استفاده گردید. پایایی مقیاس با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید. همچنین، برای بررسی پایایی زمانی از روش آزمون- آزمون مجدد استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که نسخه فارسی مقیاس اضطراب ورزشی-2، از ساختار اصلی حمایت کرده و روایی و پایایی مقیاس تأیید می گردد. نتیجه گیری: نسخه فارسی مقیاس اضطراب ورزشی-2 برای سنجش اضطراب صفتی رقابتی ورزشکاران با توجه به رده های مختلف سنی، توصیه می گردد.