درخت حوزه‌های تخصصی

If the target of foreign language teaching is to use the language, communicative language teaching (CLT) seems to be an ideal teaching model. The goal of teaching with this method is to use the language as a medium of communication (Adi, 2012).The application of the communicative approach in teaching English as a foreign language, however, is associated with some problems that can cause the method turn out not to be so much successful and the learning outcome not to be efficient enough. This paper mainly intended to evaluate the problems that may lead to the failure of communicative language teaching in EFL contexts and some possible solutions for such problems. Awareness of these problems and the possible remedies can be helpful for both EFL teachers and learners, providing them with insightful ideas about how to manage their teaching and learning activities for the successful implementation of this method.

A number of studies have accounted the integral role of foreign/second language learning and learner strategy use. However, a few of these studies have considered the relationships between strategic competence and its use and foreign language performance (FLP). This study applied structural equation modeling to deeply investigate the relationships between test takers’ strategy use and their performance on foreign language tests. For this purpose, 147 EFL learners from three well-known branches of a private language institute in Tehran, Iran were chosen. These participants also responded to an 80-item Cognitive and Metacognitive strategy questionnaire and took an 81-item Key English Test (KET). Consequently the hypothesized model of strategic competence vis-à-vis FL test appeared with following findings. First, metacognitive processing (MP) had no direct effect on FLP but a significant, direct influence on cognitive processing (CP), which supports the interaction notion of Bachman and Palmer’s (1996) communicative competence . Second, due to the Iranian EFL context in which Iranian students and teachers show more tendencies toward memorizing vocabulary and analyzing grammar, practicing naturalistically was insignificant and deleted while the translating variable was added, which was highly significant. Third, CP had no significant effect on listening ability which shows that listening ability is much more dependent on contextual factors rather than background knowledge and strategic competence.

This study aimed to explore the function and frequency of textual metadiscourse markers (MDMs) in scientific English and Persian texts. Based on the qualitative and quantitative analysis of textual markers characterizing the selected genre, four different textbooks, two written in English and two in Persian were analyzed to identify the textual metadiscourse categories (including logical markers, code glosses, and sequencers) used in these texts and to determine the sociopragmatic differences existing in these languages, chi-square test was run and the findings suggested that textual MDMs were present in both English and Persian texts, but they differed in their frequency of occurrence. The contrastive comparison between the English and Persian texts revealed that the frequency of the textual MDMs was greater in the Persian texts. Therefore, it was concluded that such discrepancy could be attributed to the differing rate of explicitness in these two languages. The Persian writers were more interested in explicating their ideas for readers through the text via the use of textual markers (TMs) to a greater extent. It was further found that different factors may influence the use of MDMs, namely the culture, the writer's preferences, the text, and its genre. The implications could include the precaution that Iranian EFL writers ought to be advised to approximate their writing style, in terms of using MDMs, to that of native speakers of English while writing in English.  

هدف از این تحقیق یافتن راه کاری عملی برای ارتقای مهارت نوشتاری در میان دانش آموزان ایرانی به عنوان زبان آموز خارجی می باشد. سوال اصلی این است که آیا کاربردشناسی تفوقی بر روش های سنتی در ارتقای مهارت نوشتاری دارد یا خیر. برای این منظور چهل دانش آموز دبیرستانی بر اساس عملکرد شان در Preliminary English Test (2009) انتخاب شدند. علاوه بر این، ابزارهای زیر نیز در این پژوهش شبه تجربی به کار رفته است: Task, and Discourse Self-Assessment Task and Writing Discourse Completion, California Standard Test (2008) این روش خاص به مدت ده هفته بر گروه آزمایشی انجام گرفت در حالی که که گروه کنترل فقط از روش های سنتی بهره برد. نتایج نشان می دهد که ارتباط معناداری میان مهارت کاربردشناسی و ارتقای مهارت نوشتاری در میان زبان آموزان وجود دارد. روش paired h-test f برای تجزیه و تحلیل داده ها به کار رفته است. نتایج این تحقیق حاکی است که دبیران می توانند از کاربردشناسی در مهارت نوشتاری به شکل شایسته ای بهره ببرند و مهارت نوشتاری را از طریق آن ارتقا دهند. بدین ترتیب زبان آموزان می توانند به شکل درستی به برقراری ارتباط بپردازند.

هدف تحقیق پیش رو، یافتن تأثیر احتمالی عنوان جانبدارانه بر سطح نگارش زبان­آموزان درونگرا و برونگرای ایرانی زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی در سطوح مبتدی/پیشرفته نگارش است. یکصد نفر از میان 150 زبان­آموز بر اساس نوع شخصیت (درونگرا/برونگرا) و سطح نگارش(مبتدی/پیشرفته) در قالب چهار گروه در این تحقیق شرکت داشتند که از آن­ها خواسته شد درباره سه موضوع (غیر جانبدارانه، جانبدارانه به سمت درونگرایی و جانبدارانه به سمت برونگرایی) مقاله بنویسند و همچنین به سوالات پرسشنامه ی شخصیتی آیزنک- ویژهبزرگسال (آیزنک و آیزنک، 1975) پاسخ دهند. مقالات آن­ها توسط دو نفر و بر اساس معیار نمره­دهی بایلی و براون (1984) تصحیح گردید. داده­های گردآمده با استفاده از واریانس دو طرفه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از وجود تفاوت معنادار، با الگوهای متنوع، میان عملکرد گروه­های شرکت­کننده بود که غیر از یک مورد، موید توانایی برتر افراد درونگرا در موضوعات غیرجانبدارانه، جانبدارانه به سمت درونگرایی و جانبدارانه به سمت برونگرایی بود.

شواهد بیانگر این می باشد که تغییر پذیری در ارزیابی نگارش دانشجویان فقط نتیجه تفاوت مهارت نوشتاری آنها نیست بلکه عوامل بیرونی خاصی در این امر دخیلند و عوامل مرتبط با مصحح، فعالییت، موقعییت یا تعامل هر یک از اینها میتوانند در تصمیم گیریها و استنباطها در مورد توانایی نگارش فراگیران تاثیر بگذارند. هدف این تحقیق این است که مساله تغییرپذیری را در داوری مصحح به عنوان منبع خطای سنجش در ارزیابی نگارش فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجه مورد بررسی قرار دهد. به این منظور مقالات 32 دانشجوی ایرانی زبان انگلیسی بوسیله شش مصحح ارزشیابی و نتایج با استفاده از مدل رش و برنامه فست مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که تفاوتهای معنی داری در میزان سختگیری مصحح ها وجود دارد و تعامل مصحح با فراگیر باعث ایجاد تورش در ارزشیابی میشود. از آنجایی که ارزیابی مهارت نوشتن امری ذهنی میباشد و بر اساس داوری مصحح می تواند متغیر باشد، بررسی و شناخت عواملی که باعث عینی تر شدن این ارزیابی میشود امری ضروری به شمارمی رود. ذهنی بودن روند ارزیابی مهارت نوشتن تهدیدی برای روایی آزمون است و سبب می شود که نمره فراگیر نشان دهنده مهارت واقعی وی نباشد. این تحقیق نشان می دهد چطور ارزیابی می تواند کارامد و سودمند باشد و چگونه می توان انصاف و صحت عملکرد ذهنی را سنجید.