لیلی علیزاده

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش دستکاری قیود تکلیف بر یادگیری مهارت ها و راهبردهای بسکتبال به روش آموزش غیرخطی (TGFU) (آموزش بازی ها برای فهمیدن) بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه شهرستان ارومیه بودند. ازبین متقاضیان شرکت در پژوهش، 40 نفر که قبلاً سابقه بازی بسکتبال نداشتند و ازنظر جسمانی سالم بودند، با میانگین سنی 3 ± 06/13 به صورت تصادفی در گروه های موردنظر (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از آزمون مهارتی بسکتبال ایفرد و ابزار سنجش عملکرد بازی استفاده شد. نحوه دستکاری قیود شامل تغییر در فضای بازی، اندازه توپ، ارتفاع حلقه و تغییر در قوانین بازی بود. نتایج آزمون ها نشان داد که آموزش راهبردها و مهارت های بسکتبال مؤثر بود و آزمودنی ها پس از آموزش نسبت به زمان قبل از آموزش خود، یادگیری بیشتری داشتند. همچنین، اثر آموزش بسکتبال به روش های TGFU با دستکاری قیود تکلیف و TGFU بدون دستکاری قیود تکلیف بر یادگیری مهارت ها و راهبردهای بازی بسکتبال، باهم تفاوت داشت و نشانگر تأیید نقش مثبت دستکاری قیود تکلیف در سطح (0.01>P ) بود؛ ازاین رو، مربیان آموزشی می توانند با استفاده از دستکاری در قیود مؤثر در یادگیری فعالیت هایی را طراحی کنند که به یادگیرندگان برای شکل دادن جفت شدن های اطلاعات-حرکت کمک کنند.

هدف پژوهش حاضر تعیین وضعیت ایمنی فضاهای ورزشی روباز مدارس دولتی استان اردبیل است. در این مطالعة توصیفی،160 مدرسه راهنمایی دولتی به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامة محقق ساخته استفاده گردید که روایی محتوایی و صوری آن توسط اساتید صاحب نظر دانشگاهی تأیید و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 84/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و T مستقل توسط نرم افزار spss نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. وضعیت ایمنی 44/46 درصد از لوازم و تجهیزات، 23/42 درصد از حریم ها و خطوط و 92/31 درصد از داخل زمین های بازی مدارس مورد بررسی مطلوب بود. همچنین 7/57 درصد از زمین های بازی والیبال، 5/54 درصد از زمین های بازی بسکتبال، 7/35 درصد از زمین های بازی بدمینتون و 22 درصد از زمین های بازی هندبال و فوتسال مدارس مورد بررسی دارای شرایط ایمن و مطلوب برای فعالیت ورزشی بوده اند. بر اساس یافته های پژوهش، وضعیت ایمنی کلی فضاهای ورزشی روباز مدارس مورد مطالعه مطلوب نبود.

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی پرخاشگری مردان بدن ساز بر اساس هر یک از مؤلفه های خودشیفتگی و ادراک بدنی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی و جامعه ی آماری این پژوهش شامل تمام مردان بدن ساز شهر تبریز بود که حداقل یک سال مداوم و در هفته حداقل دو روز به صورت منظم به سالن بدن سازی مراجعه می کردند. نمونه ی پژوهش تعداد 161 ورزشکار با میانگین سنی 528/6±96/24 بود که به صورت دردسترس و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. از مقیاس شخصیت خودشیفته (NPI)، پرسش نامه ی آمادگی بدنی ادراک شده (PPFS) و مقیاس پرخاشگری اهواز (AAI) برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون بررسی شدند. نتایج آزمون فرضیه های پژوهش نشان داد ترکیب بدنی، شرایط عضلانی و محق بودن در مجموع 23درصد از تغییرات خشم و عصبانیت را در مردان بدن ساز تبیین می کنند. هم چنین شرایط جسمانی، انعطاف پذیری، شرایط عضلانی و برتری جویی در مجموع 33% از تغییرات تهاجم و توهین را در مردان بدن ساز تبیین می کنند. در نهایت شرایط جسمانی، خودبینی و برتری جویی نیز در مجموع 31% از واریانس لجاجت و کینه توزی را در مردان بدن ساز پیش بینی می کنند. نهایتاً خودشیفتگی و ادراک بدنی می تواند از عوامل مهم در بروز پرخاشگری در جامعه ی مورد پژوهش باشد.

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی روابط بین خودکارآمدی ورزشی و رهبری معنوی با تعهد حرفه ای در میان معلمان تربیت بدنی می باشد. روش پژوهش، توصیفی- همبستگی است. جامعه ی آماری پژوهش کلیه ی معلمان تربیت بدنی شهرستان پارس آباد مغان می باشد که بر اساس آمار 119 نفر بوده و با استفاده از روش سرشماری، تمامی آنها برای پاسخگویی به پرسش نامه ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش سه پرسش نامه تعهد حرفه ای معلمان ابمیر (1990)، رهبری معنوی فرای و همکاران (2005) و پرسش نامه بررسی عادات تمرینی و خودکارآمدیسالیس و همکاران (1988) می باشد که روایی و پایایی آنها بررسی و تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها حاکی از آن بودند که بین خودکارآمدی ورزشی معلمان با احساس رهبری معنوی آنان رابطه ی معنا داری وجود دارد ولی رابطه ی بین خودکارآمدی ورزشی با تعهد حرفه ای معنا دار نبود. همچنین نقش میانجی رهبری معنوی در رابطه ی بین خودکارآمدی ورزشی و تعهد حرفه ای نیز مورد تأیید قرار گرفت.