درخت حوزه‌های تخصصی

مطالعه حاضر به بررسی میزان تمایل به انگلیسی صحبت کردن و ارتباط آن با ویژگی های فردی و محیطی در بین ٣٧٢ زبان آموز ایرانی می پردازد. داده های لازم به وسیله ی پرسشنامه جمع آوری شد. از نرم افزار اس پی اس اس جهت اجرای آمار توصیفی و از نرم افزار آموس، با حداکثر میزان برآورد، جهت طراحی و تست مدل جدید روانشناسیِ آموزشِ زبان استفاده شد. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که اعتماد به نفس، دیدگاه بین المللی و انگیزه پیش بینی کننده های معنادارِ تمایل به انگلیسی صحبت کردن هستند. نتایج همچنین نشان دادند که اضطراب از صحبت کردن، انگیزه و ویژگی شخصیتیِ موافق بودن و رفتار استاد می -تواند به صورت غیر مستقیم بر متغیر تمایل به انگلیسی صحبت کردن تاثیر بگذارد. رفتار استاد و شخصیت موافق به صورت معناداری هم دیدگاه بین المللی و هم اضطراب از صحبت کردن را در بین زبان آموزان پیش بینی می کند. نتایج بر اساس سیستم و بافت اجتماعی-آموزشی زبان انگلیسی در ایران مورد بحث قرار گرفت و مضامین تحقیق مشخص شد.

Incidental vocabulary learning is often seen as superior to direct instruction on many occasions. Meanwhile, upon the emergence of the World Wide Web, second language (SL) learners have been introduced to 'podcasts' (recorded audio and video online broadcasts) which could be authentic sources of vocabulary learning. The relatively recent phenomenon of video podcast (vodcast) might be considered as a reliable complementary source of input to the written text or the audio track which are predominantly used to represent the platforms of SL instruction. To examine this assertion, three groups of Iranian EFL learners (n=63) were independently exposed to different modes of input (the reading text, audio track, and vodcast) during a series of classroom sessions under highly controlled circumstances. Immediate and delayed passive recall tests of vocabulary were administered to investigate their incidental gains. A multivariate analysis of variance revealed that both dependent variables (immediate and delayed recall) were significantly affected by the input modes. The post-hoc tests indicated no significant difference between the written and the audio groups while the vodcast group significantly outperformed the other two. The rich contextual clues made available by this audiovisual source seem to account for its superiority

This study investigated the role of interactive output tasks in developing EFL learners’ vocabulary knowledge. The participants were 103 elementary female Iranian EFL learners who were randomly divided into three groups: input-only, input-output-no-interaction, and input-output-interaction. After all participants took a placement test and a vocabulary pretest, the input-only group was exposed to input tasks, while the other two groups received both input and output tasks with or without interaction. Then, all the participants took a vocabulary posttest. The results of ANOVA and Kruskal-Wallis tests showed that the participants in both the input-output-no-interaction group and the input-output-interaction group outperformed the ones in the input-only group in the vocabulary posttest (in both the overall vocabulary test and in the productive vocabulary section). Moreover, the results of the t-test and the Mann-Whitney test revealed that the participants in the interaction and no-interaction groups performed similarly on both the overall vocabulary posttest and the productive vocabulary section. The findings of this study support the idea that output is a facilitative factor for the acquisition of L2 vocabulary and, specifically, productive vocabulary development. The results also suggest that both interactive and non-interactive output-plus-input tasks can lead to higher achievement in vocabulary knowledge compared to the input-only condition lacking output tasks

This study aimed to explore the relationships between foreign language learners’ self-identity changes, motivation types, and Foreign Language proficiency associated with learning English in private language schools in Iranian context. Based on a stratified sampling, 204 English as a foreign language learners from three language schools in Tehran were selected to participate in the study. The instruments were a 30-item Likert-scale questionnaire on motivation types in seven categories: intrinsic interest, immediate achievement, learning situation, going aboard, social responsibility, individual development, and information medium; a 24-item Likert-scale questionnaire on self-identity changes in six categories: self-confidence change, additive change, subtractive change, productive change, split change, and zero change. Results revealed that self-confidence change was the prominent change common among foreign language learners. Canonical correlation analysis revealed that motivation types and self-identity changes were related through three pairs of canonical variables: intrinsic orientations related with personal identity changes, instrumental orientations related with cultural changes, and instrumental orientations related learners’ self-confidence change. Theoretical and pedagogical implications for foreign language learning and teaching are also discussed.

The field of ELT is constantly witnessing the introduction of new instructional approaches: one such perhaps recent initiative is critical discourse analysis (CDA). Accordingly, the present study was an attempt to investigate the impact of CDA instruction on Iranian EFL learners’ descriptive and argumentative writing ability. To fulfill the aforementioned purpose, a sample TOEFL was primarily piloted among a group of 30 upper intermediate EFL learners by the researchers; with the acceptable reliability and item analysis indices achieved, then the researchers administered the test among another group of 90 upper intermediate learners. Ultimately, those 60 learners whose scores fell one standard deviation above and below the mean were chosen as the participants of the study and were randomly assigned to a control and an experimental group with 30 participants in each. Both of these groups underwent the same amount of teaching time during 20 sessions which included a treatment of CDA instruction based on Jank’s (2005) set of 14 features for the experimental group. A posttest was administered at the end of the instruction to both groups and their mean scores on the test were compared through a multivariate analysis of variance. The result (F = 14.41 and p = 0.000 < 0.05) led to the rejection of the two null hypotheses raised in this study, thereby demonstrating that the learners in the experimental group benefited significantly more than those in the control group in terms of improving their descriptive and argumentative writing ability. Hence, the major pedagogical implication of this study is that CDA instruction can be effectively used to assist EFL learners improve their argumentative and descriptive writing ability.

An overview of pedagogical interventions in the field of interlanguage pragmatics reveals the under-exploration of the processes in which changes in learners' second language (L2) pragmatic competence are established and that most of these investigations have focused on the product or final outcome of the learners' pragmatic development (Bardovi-Harlig, 1999; Kasper, 1996; Vyatkina & Belz, 2006). This study aimed to provide a qualitative analysis of the microgenetic development of English as a foreign language (EFL) learners' pragmatic knowledge of request speech act. A total of 140 male and female participants received instruction on request strategy types and internal and external modification devices for seven sessions (weeks) through consciousness-raising (C-R) tasks. The data were collected after instructional sessions during the first, third, fifth, and seventh weeks through discourse completion tests (DCTs). The results indicated that, in the course of time, the participants stopped using direct request strategies and employed conventionally indirect strategies more frequently in situations involving high-status interlocutors and high-imposition requests. Moreover, as time progressed, the learners became more preoccupied with pragmatic appropriateness rather than grammatical correctness. The results of the study suggest that C-R instructional tasks offer an effective means of teaching pragmatics. Considering request speech act, learners should become conscious of the significance of concepts such as status and imposition as well as internal and external modification devices in request formulation.

این مطالعه تأثیر انواع مختلف ارائه معنای لغات را به صورت چندرسانه ای (متنی، تصویری و ویدئویی) از طریق بردهای هوشمند بر درک مطلب دانش آموزان ایرانی مورد بررسی قرار می دهد. از بین 102 نفر جمعیت کلی زبان آموزان دختر، 60 نفر بر اساس آزمون استاندارد نلسون انتخاب شدند. سپس آنها به صورت تصادفی به 4 گروه 15 نفره تقسیم شدند که عبارتند از: سه گروه آزمایش که از ارائه معنای لغات بهره می بردند و یک گروه کنترل. بر اساس نتایج مطالعه آزمایشی، بعضی از لغات متون کامپیوتری، به وسیله یک برنامه نرم افزار کامپیوتری، دارای چند لینک شدند که از طریق این لینک ها معنای آن ها به روش های مختلف (متنی، تصویری و ویدئویی) از طریق برد هوشمند ارائه می شد. وقتی معلم در حین تدریس لغت لینک دار روی برد هوشمند را لمس می کرد یک صفحه جدید ظاهر می شد. این صفحه یا لغت را با معنی آن به صورت متنی (برای گروهی که معنای لغات را فقط به صورت متنی دریافت می کردند), یا با تصویر آن (برای گروهی که معنای لغات را فقط به صورت تصویری دریافت می کردند) و یا با ویدئو ( برای گروهی که معنای لغات را از طریق فیلم و انیمیشن دریافت می کردند) نمایش می داد. هر گروه از زبان آموزان، متن های کامپیوتری را از طریق اینترنت برد هوشمند در کلاس درس بر اساس یکی از روش های فوق می خواندند. نتایج آماری داده های به دست آمده نشان داد که 1) هر سه گروه آزمایش که از ارائه معنای لغات با استفاده از برد هوشمند بهره می بردند (متنی، تصویری و ویدئویی) نسبت به گروه کنترل که از ارائه معنای لغات توسط برد هوشمند هیچ بهره ای نمی بردند، متون زبان انگلیسی را به صورت قابل توجهی بهتر درک می کردند.2) گروهی که معنای لغات را به صورت فیلم ویدئویی و انیمیشن توسط برد هوشمند دریافت می کردند در درک مطلب نسبت به گروه هایی که معنای لغات را فقط به صورت متنی یا فقط به صورت تصویری توسط برد هوشمند دریافت می کردند عملکرد بهتری داشتند؛ اما به صورت معنادار نبود. و در آخر هیچ تفاوت معناداری بین سه گروه آزمایش در درک و دریافت زبان آموزان از متون زبان انگلیسی از طریق برد هوشمند وجود نداشت.

تحقیقات اخیر در زمینه منظور شناسی بین زبانی به این نتیجه رسیده اند که بعضی از جنبه های منظور شناسی زبان را می توان در محیط های کلاسی آموزش داد. اما اینکه چه روشهایی و چه مفاد آموزشی بهترین تاثیر را دارند قابل بحث است. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر مطالب خودآگاهی بخش برگرفته از ویدئو بر درک کنش های گفتاری عذرخواهی، درخواست و امتناع می باشد. بدین منظور، 78 فارسی زبان سطح متوسط به بالا بطور تصادفی در چهار گروه (فرا منظور شناسی، جستجوی ساختار، ایفای نقش، و کنترل) قرار گرفتند. به این چهار گروه 45 برش ویدیو که از فیلم های Flash forward, Stargate TV series & Annie Hall, در 9 جلسه 60 دقیقه ای هفته ای دو بار تدریس شد. نتایج آزمون چند گزینه ای تکمیل کلام نشان داد که تمامی این سه روش آموزش موثر بوده اند و تست Tukey (HSD) نشان داد که عملکرد گروه فرا منظور شناختی از گروههای دیگر بهتر بوده است. یافته ها حاکی از ان است که مدرسین و تالیف کنندگان کتاب های آموزشی می توانند از ویدیوهای آموزشی برای آگاهی بخشی مفاهیم منظورشناسی در کلاس درس استفاده کنند.

توسعه توانشهای زیر مجموعه زبان دوم تحت تاثیر عوامل مختلفی چون عوامل شناختی، فردی، و اجتماعی است ( الیس، 1994) که در این میان طیف وسیعی از عوامل فردی در مطالعات آموزش زبان مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته اند لیکن تاکنون در این مطالعات هوش هیجانی به عنوان یک عامل فردی مورد توجه جدی قرار نگرفته است (پیشقدم، 2009). از سوی دیگر برخی از کنشهای زبانی که از جمله عناصر اصلی توانش کاربردشناسی زبان بینابین به شمار می رود دارای ویژگی «تهدید وجهه» می باشد. این نکته تاثیر و یا ارتباط هوش هیجانی - که ارتباط مستقیم با توانایی و مهارت افراد در مدیریت و کنترل احساسات دارد – را با توانش کاربرد شناسی زبان بینابین بسیار محتمل می سازد. در مطالعه حاضر محقق به بررسی این ارتباط محتمل می پردازد و با این هدف پرسشنامه «بار-آن» به عنوان معیار هوش هیجانی ، آزمون تافل به عنوان معیار سطح مهارت و توانایی زبانی و دو آزمون کاربرد شناسی زبان بینابین بر روی 52 زبان آموز ایرانی اجرا شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشانگرعدم وجود ارتباط موثر و معنا دار میان هوش هیجانی و توانش کاربرد شناسی و سطح مهارت زبانی زبان آموزان می باشد در حالی که میان توانش کاربرد شناسی زبان بینابین و سطح مهارت زبانی ارتباطی معنا دار و موثر وجود دارد. افزون بر این نتایج به دست آمده بیانگر آن است که هوش هیجانی نمی تواند به عنوان معیار مناسبی برای پیش بینی میزان توسعه توانش کاربردشناسی زبان بینابین و یا سطح مهارت زبانی مورد استفاده قرار گیرد و در نتیجه با استناد به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که در فرآیند یادگیری زبان دوم به طور عام و توسعه توانش کاربرد شناسی زبان بینابین به طور خاص نمی توان هوش هیجانی را به عنوان یک عامل فردی تاثیر گذار و مهم به شمار آورد.

این پژوهش به بررسی تأثیر میزان انگیزه ی یادگیری زبان انگلیسی، میزان تماس با زبان انگلیسی و مدت اقامت برروی مهارتهایِ منظورشناسی دانشجویان کُره ای در مقاطع تحصیلات تکمیلی پرداخته است. در این مطالعه تلاش گردید تا سیر متمایز پیشرفت مهارتهایِ منظورشناسیِ 50 دانشجوی کُره ای تحصیلات تکمیلی در ارتباط با عوامل ذکرشده در نظر گرفته شود. داده های لازم، با استفاده از سه ابزار تحقیق، جمع آوری گردیدند: یک پرسشنامه ی کتبی بمنظور کسب اطلاعات زمینه ای، یک آزمون تکمیل گفتمان، و یک نیم آزمون رویکرد/انگیزش. همچنین، از آمار توصیفی و تفصیلی برای تحلیل مجموع داده ها استفاده گردید. نتایج پژوهش حاضر آشکار ساخت که: الف) ارتباط متوسط و مثبتی بین میزان انگیزش و دانش منظورشناسیِ فراگیران زبان انگلیسی بعنوان زبان دوم وجود دارد و ب) میزان تماس با زبان دوم (انگلیسی) و طول مدت اقامت تأثیری ضعیف و غیر معناداری برروی دانش منظورشناسیِ شرکت کنندگان این مطالعه داشته است.

Critical pedagogy (CP), as a poststructuralist educational movement, challenges the asymmetrical, power-over nature of classroom discourse and seeks to accommodate multivocality in the classroom and in the society. This study probed the discourse architecture of EFL classrooms in Iran. Specifically, it aimed to explore to what extent Iranian EFL classrooms have stepped away from the teacher-dominant initiation-response-follow-up (IRF) discourse structure and welcomed CP-oriented dialogism and multivocality. To this end, a number of EFL classrooms in Isfahan and Shahrekord (Iran) were observed, and the running classroom discourse was audio-recorded, transcribed, and analyzed. The results showed that discourse-construction opportunities were distributed unevenly in favor of teachers regarded as the sole authority in the classroom. Student-regulated symmetrical talks were seldom evidenced in the classrooms. The findings further demonstrated that the power-over IRF discourse architecture, despite its communicative inadequacies, still seems to be dominant in EFL classrooms in Iran. Finally, it is suggested that L2 practitioners should move towards transforming the status quo, include more elements of CP into L2 classrooms, and invest in dialogism and multivocality as essential mechanisms to de-silence the students.

In spite of the significant role of teachers in the efficacy of classroom management particularly in teaching English as a Foreign Language, the issue has not been addressed sufficiently especially in relation with other individual variables. Hence, this study made an attempt to investigate the association between Iranian EFL teachers’ classroom management, reflective thinking and transformational leadership style. 247 English Foreign Language teachers took part in the study. To measure the variables of the study, Teachers Sense of Efficacy Scale (Tschannen-Moran & Woolfolk Hoy, 2001), Reflective Thinking Scale (Choy & Oo, 2012) and Multifactor Leadership Questionnaire(Avolio, Bass & Jung, 1995) were used. Structural Equation Modeling (SEM) was applied to test the hypothesized model of associations. After confirming the hypothesized model (= 1.275; RMSEA=.02; RMR =.03; GFI =.97; AGFI =.93; NFI =.97; CFI =.99; IFI =.99), the results revealed significant internal correlations among the main as well as the sub-scales of the study. Multiple regression analysis further confirmed the direction of the path model proposed for the study. Generally, it was concluded that reflective thinking and transformational leadership improve teachers' efficacy of classroom management which, in turn, facilitates teaching processes. Implications are discussed.