بررسی ضرب المثل های گویش گِریمُنج از منظر علم بیان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ضرب المثل ها به عنوان یکی از بارزترین جلوه های ادبیات عامه، نقش مهمی در شناخت فرهنگ و اندیشه مردم دارد. مقاله پیش رو در نظر دارد ضمن معرفی گویش گریمنج، به عنوان یکی از قدیمی ترین گویش های جنوب خراسان، ضرب المثل های رایج این منطقه را از دیدگاه بلاغی بررسی کند، تا دریابد این امثال از نظر کاربرد ایماژ و صور خیال تا چه میزان قابل توجه هستند و کدام یک از صناعات بیانی در امثال مورد نظر، کاربرد بیشتری دارد. نتایج این تحقیق که به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده، بیانگر آن است که ارزش بلاغی این امثال بسیار قابل توجه است و از تمام ظرفیت های علم بیان درآن استفاده شده است و این نتیجه ی قدرت تصویرسازی و خیال پردازیِ گویندگان، برای نفوذ در دل ها و اذهان است. زیرساخت غالب ضرب المثل ها برپایه تشبیه است اما گرایش به استعاره بویژه استعاره تمثیلی در آنها بیشتر است و بیشتر ضرب المثل ها، استعاره مرکب یا تمثیلی هستند. هم چنین در مثل های رایج گریمنج از واژگان، مفاهیم و اصطلاحات مربوط به کشاورزی و دامداری و اقلیم مخصوص این منطقه مانند زعفران، وُلگار و ... استفاده شده است. تک مصراعی بودن اغلب امثال این گویش، باعث تأثیر بیشتر و تأکید بر پیام نهفته در آن شده است.Aesthetics of Gerimonj Dialect Proverbs from Rhetoric
Proverbs are one of the most beautiful manifestations of popular culture arisen from people's dynamic, creative and intelligent minds that can be highly impressive in terms of allegory, analogy (simile), and reference to a mythical, epic, or historical event. Gerimonj is one of the oldest dialects in the Qaenat region at Southern Khorasan which is weighty for covering parables and short advices. This essay, after examining the Gerimenj dialect by a descriptive-theoretical and library method, seeks to examine the popular parables of this dialect from the rhetorical perspective to find out how significant such proverbs are in terms of the use of imagery and metaphor and which expressive element has been used more frequently in the under question proverbs and why? By examining some of the popular proverbs of the region, the author has come to the conclusion that these parables are of great rhetorical value and have used all capacities of rhetoric, which is the result of the powerful imagination of the people of this region for impressing the hearts and minds. Most proverbs are based on simile and tend to be metaphorical, especially allegorical metaphor
تبلیغات
