نقد روایت شناسانه ی داستان های نوجوانان درباره امام رضا (ع) با تأکید بر داستان ماه غریب من و میهمان طوس (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در سال های اخیر، در عرصه ی ادبیات کودکان و نوجوان برای پیام رسانی مفاهیم ارزشمند تعالیم امام رضا (ع)، کتاب های متعددی در قالب شعر یا داستان سروده و نگاشته شده است. این اثرها در رده ی سنی کودکان بیشتر و ماهرانه تر پرداخته شده و در رده ی نوجوانان به جز آثار معدودی، شاهد خلق ادبیات داستانی مناسب شامل پیرنگ و عناصر داستانی قوی و روایت های هنرمندانه نیستیم. با توجه به اهمیت این نوع ادبی در ادبیات کودکان و نوجوانان، نویسندگان و اندیشمندان این عرصه باید بکوشند، با تألیف و نقد آثار فاخر و ارزشمند در انتقال فرهنگ رضوی سهم بسزایی داشته باشند. این پژوهش در راستای اهداف فوق به نقد روایت شناسانه ی دو داستان مربوط به رده ی سنی نوجوانان، داستان های ماه غریب من و میهمان طوس می پردازد و ضمن بیان مختصری از مبانی نظری روایت شناسی، بیشتر بر اساس نظریه های ریمون کنان و نیکولایوا، نظریه پرداز ادبیات کودک و نوجوان، برخی از نکته های کلیدی را در این باب طرح، نقد و تحلیل می کند. با این امید که گامی کوچک در معرفی فرهنگ عظیم رضوی برداشته شده باشد.The narratological criticism of the youth stories from Imam Reza (peace be upon him) with the emphasis in the stories of Mah-e Gharib-e Man and Mihman-e Toos
In recent years, in the field of children and youth literature for communication of valuable conceptions of Imam Reza’s advices (peace be upon him), various works in the form of poem and story has been composed or written. These works in the age class of child has been proceed more and skillfully and in age class of youth except in some limited works, witnessed not so much the creation of suitable literary telling such as Pirang and forceful anecdotal components and artistic narratives. With the attention to the importance of this kind of literary in children and youth literature, the writers and scholars should try to deserve outstanding role in this fields by compiling and criticizing the rich and precious works in conveying of Razavi Culture. This research in direction of the said objectives practiced the narratological criticism of two stories relating to the age class of youth, the stories of Mah-e Gharib-e Man and Mihman-e Toos and while brief explanation of the theoretical principles of narration making, more on the base of the theories of Ramone Kenan and Nikolayev, the theoretician of the children and youth literature, some cardinal points in this matter has been planned, criticized and analyzed. In this hope that to step the small pace in introducing the great culture of Razavi.
تبلیغات
