برنامه ریزی منظر جهت احیای رودخانه های شهری؛ کاربست رویکرد اکولوژی منظر برای تدوین مدل مفهومی برنامه ریزی رودخانه های شهری (نمونه موردی: رود درکه) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رودخانه های هفتگانه در ساختار شهر تهران به عنوان مهم ترین مؤلفه های طبیعی شهر، به دلیل استفاده بیش از توان اکولوژیکی آن ها، موقعیت ضعیفی را در معادلات شهر تهران پیدا کرده است. این امر، شهر را با چالش های متفاوتی در ابعاد مختلف همچون کاهش تعاملات اجتماعی، افزایش ناامنی و آلودگی های زیست محیطی روبه رو کرده که خود بیانگر ناکارامدی روش های مدیریت تک بعدی است. از طرفی، بررسی تجارب گذشته نشان می دهد شکاف عمیقی میان رویکردهای تئوری و راهکارهای عملیاتی در مدیریت رودخانه ها وجود دارد که امکان اثرگذاری روش های موجود را کاهش می دهد. لذا اتخاذ روشی کل نگر برای برنامه ریزی محیط های طبیعی می تواند به طور همزمان در تئوری و عمل به حفظ و احیای اکوسیستم های طبیعی بپردازد و به چالش های اجتماعی توجه داشته باشد. این پژوهش با بررسی ابعاد آسیب شناسانه رود خانه ها و انطباق با نمونه رود درکه، از دریچه دانش اکولوژی منظر، افزون بر ارائه راهکار برای برون رفت از وضع کنونی، به این پرسش پاسخ می دهد که مدیریت و برنامه ریزی جهت احیای رودخانه های شهری، بر مبنای رویکرد اکولوژی منظر و از طریق ترکیب نگرش های نظری و عملی چگونه صورت می پذیرد؟ در این راستا، این پژوهش ابتدا از طریق روش توصیفی- تحلیلی به ارائه یک مدل مفهومی پرداخته و با بسط آن به نمونه موردی رودخانه درکه به کمک روش SWOT، این رودخانه را تحلیل کرده است. مدل مفهومی مذکور با هدف اتصال دو حوزه نظری و عملی، اصولی ثانویه و سیاست گذاری هایی در سه حوزه معنایی، کالبدی و کارکردی تبیین کرده است. یافته های این پژوهش حاکی از سیاست گذاری هایی نظیر حفاظت و احیای بستر رودکنار، احیا و توسعه زیستگاهی، سرزندگی محیط، بازتاب هویت فرهنگی- تاریخی و استقرار توسعه است. اصلی ترین راهبردها سه حوزه کارکردی، کالبدی و معنایی را شامل می شود که در راستای احیای محیط طبیعی رودخانه درکه برمبنای مدل مفهومی پژوهش معرفی شده است و می تواند به عنوان الگویی جهت احیای دیگر رودهای شهری استفاده شود.Application of Landscape Ecology to Develop a Conceptual Model for Planning Urban Rivers (Case Study: Darakeh River)
The excessive use of the ecological capacity of the seven rivers of Tehran, as the most important natural components of the city, has undermined their status in city calculations. This has caused different challenges of various dimensions, such as reduced social interactions, increased insecurity, environmental pollution, etc., which indicate the ineffectiveness of one-dimensional management strategies. On the other hand, a review of past experiences suggests a large gap between theoretical approaches and operational solutions in the management of rivers, which reduces the effectiveness of the existing techniques. Thus, it is imperative to adopt a holistic approach to natural environmental planning to simultaneously address the preservation and revival of the natural ecosystem theoretically and practically and consider social challenges. Using landscape ecology knowledge, this research conducts a pathological investigation of the river dimensions and compares them with the Darakeh River to provide guidelines to resolve the current situation. It also aims to answer the question: how are management and planning to revive the urban rivers performed using the landscape ecology approach through combining theoretical and practical attitudes? To this end, first, a descriptive-analytical method was used to develop a conceptual model, then the Darakeh River was analyzed using the SWOT method. The conceptual model links theoretical and practical approaches to three semantic, structural, and functional areas to describe secondary principles and policymaking. The findings of this study indicate policies such as conservation and restoration of the river basin, habitat regeneration and development, environmental vitality, the reflection of cultural-historical identity, development establishment, and the main strategies in three areas: functional, physical, and semantic, which have been introduced to revive the natural environment of the River Darake based on the conceptual model of research and can be used as a model for the restoration of other urban rivers. The conceptual model of the research has been introduced and can be used as a model for the revitalization of other urban rivers.