مقدمه: سازمان هلال احمر به عنوان یکی از مهم ترین سازمان های مردم نهاد نقش بسزایی در زمینه مدیریت بحران را بر عهده دارد. اثر بخشی این سازمان در گرو نقشی است که نیروهای امدادی به عنوان سرمایه های انسانی ایفا می کنند. در این خصوص، مدیریت استعداد مجموعه ی کاملی از فرآیندها برای شناسایی، به کارگیری و مدیریت افراد به منظور اجرای موفقیت آمیز استراتژی کسب وکار است. هدف اصلی این تحقیق بررسی تأثیر گونه ها مختلف رهبری بر ابعاد مدیریت استعداد و شناسایی مناسب ترین گونه آن در خصوص توسعه و بهبود مدیریت استعداد است. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی و کاربردی است و با روش پیمایش تک مقطعی و میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری این تحقیق را امدادگران جمعیت هلال احمر استان یزد، تشکیل می دهند؛ که بر اساس حجم نمونه محاسبه شده، 246 نفر به صورت تصادفی انتخاب و مورد پیمایش قرار گرفتند. به منظور تبیین رابطه ی میان متغیر های تحقیق، از دو پرسشنامه چندعاملی رهبری (MLQ) باس و آلیو و مدیریت استعداد استفاده شده که پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ و روایی آن از طریق روایی محتوایی بررسی گردیده است. تجزیه وتحلیل داده ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار SMART-PLS و آزمون تی-استیودنت در محیط SPSS 18 انجام شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشانگر غلبه ی رهبری تحول آفرین و سپس مبادله ای در این سازمان و همچنین وضعیت نامناسب ابعاد همسو سازی و نگهداشت و توسعه استعداد می باشد. از سوی دیگر بر اساس خروجی روش PLS، نوع رهبری مبادله ای با تمام اجزاء فرایند مدیریت استعداد ارتباط مثبت و معنی دار دارد و رهبری تحول آفرین تنها با فرایند جذب استعداد دارای رابطه معنی دار می باشد. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر مستقیم و معنادار رهبری مبادله ای بر ابعاد مدیریت استعداد و همچنین وضعیت کنونی رهبری غالب در سازمان، حرکت به سوی جایگزینی رهبری مبادله ای در عوض رهبری تحول آفرین در این سازمان باید در اولویت قرار گیرد و با بهبود آن، علاوه بر افزایش کارایی و اثربخشی سازمان به وضعیت مدیریت استعداد به طور چشم گیری مطلوبیت بخشید
