آرشیو

آرشیو شماره ها:
۴۵

چکیده

مسئله ی اصلی پژوهش این است که کدام مؤلفه های هویتِ ملی در این جاذبه های گردشگری بازنمایی شده اند و این بازنمایی به چه صورتی اتفاق افتاده است. روش پژوهش از نوع تحلیل نشانه شناسی و به طور خاص تحلیل اسطوره ای رولان بارت است. نمونه های مورد بررسی شامل 6 نماد و نشانه ی شهری در اصفهان است که به صورت هدفمند انتخاب شده اند. یافته های پژوهش بیانگر این است که برخی مؤلفه های هویتِ ملی در این نشانه ها بازنمایی شده و به نمایش درآمده اند. مسئله ی بنیادی که در این زمینه وجود دارد، نقش مذهب و دین وارتباط آن با ایرانی بودن است. عموما مؤلفه های دینی و ملی در نشانه ها و نمادهای مورد بررسی در کنار هم به کار رفته اند و جدایی اندکی بین آن ها وجود دارد. بیشتر آثار موردبررسی مرتبط به دوران صفویه و بعد از آن هستند و آنچه در این نشانه ها بیشتر نمایان است و بازنمایی می شود، تلاش برای بازنماییِ مؤلفه های هویتی تشیع به عنوان دین رسمی از دوران صفویه به بعد است. اما مسئله ی بنیادی تر این است که این فرم از بازنمایی، تنها به مؤلفه های مذهبی تشیع محدود نشده است و در بیشتر مواقع، شاهد تلفیقی از ایرانیت و تشیع هستیم.

The representation of national identity in historical tourist attractions of Esfahan city

This study basically shows which elements of national identity have been represented in these tourist attractions, and how this representation has been occurred. The study method is of analyzing semiology and Dollan Bart's myths in special. The cases studied involve six symbols of civic semiotics in Esfahan selected purposefully. The study findings indicate that some elements of national identity available in these semiotics have been represented and exhibited. what seems to be important is the role of religion and its relationship with iranianship. Generally the national and religious elements represented in semiotics and symbols studied, have been applied altogether, but there exists a slight difference between them. Most study cases have connection to Safavi era and afterwards. However, what is more palpable in these semiotics is represented. The effort made to represent the identity elements of Shiee Religion as an official religion happens in Safavi era and afterwards. However, what seems to be more crucial is that this form of representation has not only confined to religious elements of Shiee religion, but in most cases, we are confronted with a combination of iranianship and Shiee.

تبلیغات