آرشیو

آرشیو شماره ها:
۳۶

چکیده

در تربیت کودکان عموما دیدگاهی آینده نگر غالب است که دوران کودکی را مقدمه ای برای دست یابی به بزرگسالی ایده آل می داند. این دیدگاه در آموزش شهروندی، کودک را به مثابه ش هروندی برای آینده و دوران کودکی را به سان مرحله ای برای تبدیل شدنِ کودکان به ش هروندانی می بیند که تنها در دوره بزرگسالی می توانند وارد جامعه شده و فعالانه به کنش بپردازند. به نظر می رسد برای آموزش شهروندی، با توجه به نظام حاکم بر تعلیم وتربیت هر جامعه، دو رویکرد کلی قابل تصور است؛ رویکرد محافظه کارانه و رویکرد فعال یا پیشرفت گرا. در این پژوهش با بهره گیری از تحلیل تأملی کوشیده ایم جایگاه کودک را در هریک از این دو رویکردها بررسی کرده و نیز اهداف این دو رویکرد را تحلیل کنیم. در آنچه بدست آمد، دو جایگاه برای کودک مطرح است؛ یکی جایگاه منفعل که با تمرکز اهداف بر آینده، کودک را شهروندی برای بزرگسالی (شهروند آینده) تربیت می کند و دوم جایگاه فعال که اهدافش متمرکز بر توانمند ساختن کودک برای حضور و کنش فعال در جامعه است. با توجه به یافته های این بررسی تطبیقی، در ادامه ی پژوهش، رویکردی زیست جهانی به شهروندی کودک بررسی شد که با نگاهی به مشارکت و شایستگی اجتماعی، امکان شهروندی واقعی کودک به مثابه کنش گر اجتماعی را در نظر گرفته است.

The dilemma of Children’s citizenship education: locating the child in the two approaches of "educating the future citizen" and "educating the active citizen"

Generally, there exists a latent futuristic approach in almost every education which assumes childhood as a station to achieving a so-called ideal adulthood. The dominance of this view in citizenship education, which distinguishes the child as a future citizen, entering the society and acting actively only happens in adulthood. However, two major approaches in citizenship education can be identified in educational systems; the conservative approach and the progressive approach. In this study, we have tried to investigate the position of the child in these approaches through a reflective analysis. We have also embarked on identifying and analyzing each of these approaches’ goals in citizenship education. findings show that in the conservative approach, focuses on educating future citizens and the child has a passive position since children are educated for adulthood. The progressive approach, maintains an active position for the child, focuses on empowering the child to be an active member of society while being a child. This study concludes with a proposition of a life-world approach to children’s citizenship education which takes into account the goals of the active/progressive approach, considering the realities of the community in which the child lives, and the child is accepted as a social actor.

تبلیغات