پارک علم و فناوری یزد با هدف توسعه توانایی های کارآفرینی نیروهای نخبه و مستعد در بعد منطقه ای و ملی و همچنین توسعه اقتصاد پایدار از طریق ایجاد و حمایت شرکت های کوچک و متوسط دانش بنیان تاسیس گردیده است. از زمان تاسیس تاکنون سیاست های پارک بر عملکرد و سطح ایده های فناورانه شرکت ها تاثیر به سزایی داشته است. از آنجایی که این پارک، با اجرای برنامه ریزی راهبردی و یک دوره بازنگری، سیاست های مختلفی را در پیش گرفته، لذا شناسایی تاثیر این سیاست ها بر توسعه فناوری موسسه ها با هدف افزایش اثربخشی آن ها در جهت ارتقای فناوری ضروری است. در این راستا، مقاله حاضر با استفاده از رویکرد پویایی های سیستمی و از طریق مطالعه کتابخانه ای و با تحلیل محتوا و همچنین مصاحبه انفرادی با مدیران فناوری و برنامه ریزی و مدیران 7 شرکت برتر پارک، به بررسی تاثیر سیاست های پارک علم و فناوری یزد بر توسعه فناوری موسسه های مستقر در آن پرداخته است. یافته های حاصل از مدل بیانگر این هستند که پارک با اتخاذ سیاست های مختلف در طول یک دهه از فعالیت خود توانسته است تاثیر بسزایی بر سطح فناوری موسسه های خود داشته باشد که در این میان بعضی سیاست ها (مانند مرکز تحقیق و توسعه فناوری، فن بازار، مرکز نوآوری و صندوق پژوهش و فناوری) اثر مثبت و بعضی سیاست ها (مانند تمرکز بر بازار منطقه ایی و تنوع حوزه های فناوری) اثر منفی روی سطح فناوری شرکت ها داشته است.