بررسی راهکارهای اجرایی افزایش کیفیت مسکن و امنیت تصرف در سکونتگاه های غیررسمی با رویکرد ماتریس کمی برنامه ریزی راهبردی، نمونه موردی: شهر همدان (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

اسکان غیررسمی یکی از نمودهای بارز فقر شهری است که در درون یا مجاورت شهرها (به ویژه شهرهای بزرگ) به شکلی خودرو، فاقد مجوز ساختمان و برنامه ریزی رسمی شهرسازی، با تجمعی از اقشار کم درآمد و سطح نازلی از کمیت و کیفیت مسکن شکل می گیرد و با عناوینی همچون حاشیه نشینی، اسکان غیررسمی، سکونتگاه های خودرو شناخته می شود. بررسی شرایط کالبدی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و زیستی سکونتگاه های غیررسمی کلان شهر همدان، نشان از پایین بودن کیفیت مسکن در این بخش ها دارد. پایین بودن کیفیت مسکن در اسکان های غیررسمی ناشی از عوامل بسیاری همانند: پایین بودن میزان درآمد، فقدان مالکیت قانونی، عدم حمایت های دولتی و سیاسی از محله و غیره می تواند باشد. در این تحقیق سعی شده است که سیاست های کاربردی تحول کیفیت مسکن و امنیت تصرف به روش های کمی در سکونتگاه های غیررسمی کلان شهر همدان بررسی شود. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و بر مبنای روش های اسنادی و ماتریس کمی برنامه ریزی راهبردی اجرا شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که راهبردهای: طراحی و اجرا پروژه های محرک توسعه در این سکونتگاه ها؛ حمایت و تقویت نهادها و سازمان های موجود در زمینه تأمین مسکن اقشار کم درآمد؛ تصویب قانون جهت هدایت منابع مالی در دسترس برای تولید مسکن عمومی، بالاترین اولویت را در ارتقاء کیفیت مسکن و امنیت تصرف دارند.