حقوق متقابل اعضاء صنعت بوم گردی مبتنی بر الگوی نظام بهره برداری پایدار در مقاصد بوم گردی، مطالعه موردی: روستاهای هدف گردشگری استان اصفهان (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

اگرچه فعالیت های بوم گردی و تعداد بوم گردان در حال افزایش است اما اظهارات شاهدان عینی و مطالعات نشان می دهد که همچنان سهم جامعه محلی از منافع فعالیت های بوم گردی بسیار ناچیز است. این مسئله دارای تضاد آشکار با تعریف بوم گردی پایدار است. الگوی نظام بهره برداری پایدار، زمینه افزایش سهم منافع و تحقق حقوق جامعه محلی را از فعالیت های بوم گردی در مقاصد آن فراهم می سازد. الگوی نظام بهره برداری پایدار با ایجاد یک چارچوب قانونی و رسمی، بستر تحقق بهره مالکانه و موقعیت مناسب جامعه محلی را به عنوان یکی از سهامداران فعال و مؤثر در مدیریت تعاملی منطقه میزبان با سایر بخش های صنعت بوم گردی همچون تورگردانان، دفاتر خدمات مسافرتی و بخش دولتی فراهم می سازد. همچنین الگوی نظام بهره برداری پایدار یک ابزار پنهانی است که باعث حفاظت منابع طبیعی می شود. زیرا جامعه محلی درخواهند یافت که منافع ایشان در گرو حفاظت از منابع طبیعی به عنوان جاذبه های مقاصد بوم گردی است. هدف این مقاله تعیین حقوق متقابل اعضاء صنعت بوم گردی بر پایه الگوی نظام بهره برداری پایدار در جهت بازساخت رویه مشارکت اقتصادی و اجتماعی جامعه محلی در روستاهای هدف گردشگری استان اصفهان است. روش پژوهش این مقاله بصورت اسنادی، تحلیل محتوا و کاربرد ابزار مصاحبه ساختاریافته با 21 نفر از کارشناسان خبره می باشد. نتایج این پژوهش تعیین کننده 47 عامل حقوقی برای پنج عضو صنعت بوم گردی شامل جامعه محلی، دفاتر خدمات مسافرتی و تورگردانان، بخش دولتی و بوم گردان در تقابل با یکدیگر است.