هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه وجدان گرایی و رضایت شغلی با طفره روی معلمان تربیت بدنی در انجام فعالیت های فوق برنامه ورزشی مدارس بود. روش تحقیق توصیفی همبستگی بوده که به صورت پیمایشی انجام شد و ابزار پژوهش پرسشنامه های استاندارد رضایت شغلی مینه سوتا (2009)، طفره روی سازمانی سیمز و نیکول (2014) و پرسشنامه وجدان-گرایی قربانی زاده (1395) بود. جامعه آماری شامل معلمان تربیت بدنی مدارس شهر کاشان بود (102 نفر) که نمونه آماری 69 نفر در نظر گرفته شد. در بخش آمار استنباطی از آزمون های آماری تی تک متغیره، تی مستقل، آنوا، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه (رویکرد گام به گام) استفاده شد. مهم ترین یافته های پژوهش نشان داد میزان طفره روی و نیز وجدان گرایی معلمان تربیت بدنی مطلوب بوده ولی میزان رضایت شغلی در حد متوسط قرار داشت. میزان طفره روی، وجدان گرایی و رضایت شغلی در بین معلمان زن و مرد تفاوت معناداری وجود نداشت، علاوه بر این، با توجه به نوع استخدام (پیمانی و رسمی)، تفاوت معناداری در میزان طفره روی، وجدان گرایی و رضایت شغلی معلمان تربیت بدنی وجود نداشت و درنهایت نتایج نشان داد که وجدان گرایی، رضایت شغلی و سابقه خدمت تأثیر منفی و معنادار و مدرک تحصیلی تأثیر مثبت و معناداری بر طفره روی دارد که میزان تأثیر رضایت شغلی بیشتر از سایر متغیرها بود. در نتیجه نتیجه تقویت وجدان گرایی معلمان تربیت بدنی به واسطه ارتقای فرصت های پیشرفت در شغل و افزایش رضایت شغلی، منجر به مشارکت هر چه بیشتر معلمان تربیت بدنی در فعالیت های فوق برنامه ورزشی می شود.
