نواحی شهری مراکز اصلی رشد اقتصادی، اجتماعی در هر کشوری هستند و خود را به عنوان جذاب ترین نقاط برای ایجاد ثروت، کار، خلاقیت و نوآوری اثبات کرده اند. اما در عین حال این نواحی با چالش های مهمی نیز در زمینه های تخریب فیزیکی و محیطی، محرومیت اجتماعی، ناامنی، بیکاری، کمبود مسکن، ترافیک و حاشیه نشینی روبرو هستند که این مشکلات کیفیت زندگی شهری را به شدت کاهش می دهد. در این راستا، هدف پژوهش حاضر سنجش وضعیت اجتماعی و اقتصادی شاخص های ترکیبی کیفیت زندگی (مطالعه موردی: نواحی چهارگانه شهر چابهار)، میباشد. رویکرد حاکم بر فضای تحقیق کیفی و کمی و نوع تحقیق کاربردی است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از نرم افزار (SPSS) استفاده شد. نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان داد میانگین گویه های اقتصادی و اجتماعی کیفیت زندگی در ابعاد عینی و ذهنی در ناحیه 1 و 4 شهر چابهار با مقدار میانگین به دست آمده کمتر از حد متوسط عدد (3)، گویای سطح پایین کیفیت زندگی در این نواحی می باشد. همچنین در ناحیه 2 و 3 میانگین های به دست آمده بالاتر از حد متوسط عدد (3)، گویای سطح کیفیت زندگی بالا در این نواحی می باشد. نتایج آزمون کروسکال والیس، نشان داد، رضایتمندی ساکنان ناحیه 2، از وضعیت اقتصادی و اجتماعی بیشتر از سایر نواحی شهر چابهار است. در نهایت تحلیل همبستگی نشان دهنده رابطه مستقیم و معنی دار در سطح آلفای 01/0 میان ابعاد اقتصادی با ابعاد اجتماعی وجود دارد. یعنی با بهبود کیفیت زندگی در هر یک از ابعاد مورد بررسی بعد دیگر هم بهبود پیدا می کند.
