هدف پژوهش حاضر، تدوین و ارائه مدل توسعه حمل و نقل محور در شهر تبریز، با توجه به ساختار کلان این شهر است. بر این اساس، جهت جمع آوری داده های مورد نیاز، از تعداد 25 استاد و کارشناس در حوزه حمل و نقل و توسعه شهری، مصاحبه های عمیق به عمل آمد و تعداد 870 کد اولیه به دست آمد که پس از غربال گری و کدگذاری محوری، مقوله های ساخته شده شامل 6 مقوله اصلی با 71 زیر مقوله شدند. بر این اساس، عوامل علی، پنج مقوله «عدم وجود طرح انسانی در طراحی محیط و بی توجهی به دسترسی اقشار مختلف اجتماعی به مراکز حمل و نقل» ، «لزوم رونق اقتصادی، رقابت پذیری و صرفه جویی های ناشی از مقیاس مناطق شهری» «تهیه طرح اختصاصی-بومی و توسعه حمل و نقل محور پایدار»، «آلودگی هوای شهری و لزوم پالایش آن»، از مفاهیم اولیه در توسعه حمل و نقل محور استخراج گردید. در رابطه با راهبردها، مقوله های سطح اول «ایجاد مجتمع های ایستگاهی و اختلاط کاربری ها»، «طراحی انسان محور با ملاحضه بافت شهری»، «بکارگیری نوین ترین سیستم های حمل و نقلی»، «مشارکت اجتماعی ساکنین و آموزش»، «سیستم برنامه ریزی و مدیریت یکپارچه در حکمرانی حمل و نقل شهری» و «زیباسازی و ایجاد فضاهای جذاب شهری» شناسایی گردیدند.
