امروزه دانش مشتری یکی از مهم ترین منابع سازمان ها برای نوآوری به شمار می رود، اما سازمان ها برای استفاده اثربخش از دانش مشتری باید ظرفیت خود را برای جذب این دانش ارتقا دهند؛ زیرا کسب و استفاده از دانش مشتری به آسانی امکان پذیر نیست و هر اطلاعات و دانشی منجر به خلق ارزش نمی شود. از این رو، هدفمقاله حاضر ارائه مدلی برای اندازه گیری ظرفیت جذب دانش مشتری است. بدین منظور در یک پژوهش پیمایشی با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی، ابعاد مفهوم ظرفیت جذب دانش مشتری تعیین شد و از تحلیل عامل تأییدی برای تأیید اعتبار مدل استفاده شد. همچنین به منظور نشان دادن کارایی مدل، به ارزیابی و سنجش ظرفیت جذب مشتری در یک شرکت فعال در صنعت مواد غذایی پرداخته می شود. یافته ها نشان می دهد که سه بعد ظرفیت کسب دانش مشتری، ظرفیت به کارگیری دانش مشتری و ظرفیت سازماندهی دانش مشتری با ظرفیت جذب دانش مشتری ارتباط دارد و در این میان، ظرفیت سازماندهی از بیشترین همبستگی با مفهوم ظرفیت جذب دانش مشتری برخوردار است.
