هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه مؤلفه های هوش هیجانی با پیشرفت گرایی شغلی معلمان است. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس دولتی متوسطه دوره اول شهر تهران در سال تحصیلی 1396-97 به تعداد 8156 نفر بوده است. با روش نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای مناطق جغرافیایی 1، 2، 4، 6، 11، 16 و 18 و از هر منطقه دو دبیرستان دخترانه و پسرانه و از هر دبیرستان تمامی معلمان آن دبیرستان ها انتخاب شدند. بر اساس جدول مورگان، حجم نمونه برابر با 400 نفر در نظر گرفته شد و داده ها با استفاده از پرسشنامه های هوش هیجانی شرینگ (1995) و پیشرفت گرایی شغلی کویین دام (2005) جمع آوری شد. نتایج نشان می دهد اثر مستقیم هوش هیجانی بر پیشرفت گرایی شغلی مثبت و معنادار است. اثرات مستقیم مؤلفه های هوش هیجانی شامل خودآگاهی، همدلی، خودمدیریتی و مهارت های اجتماعی بر پیشرفت گرایی شغلی نیز مثبت و معنادار بوده است. همچنین در تبیین این نتایج می توان به اهمیت هوش هیجانی در محیط کار اشاره کرد. با توجه به این یافته ها می توان با اجرای مداخلاتی چون آموزش هوش هیجانی در معلمان، میزان پیشرفت گرایی شغلی آنها را افزایش داد.
