بررسی نقش باورهای انگیزشی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی با میانجیگری کمال گرایی

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش باورهای انگیزشی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی با میانجیگری کمال گرایی بود. روش این پژوهش از نوع همبستگی چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 94-93 تشکیل می دادند. نمونه پژوهش 207 نفر از دانش آموزانی بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از بین مدارس منطقه هفت این شهر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس باورهای انگیزشی پینتریج، مقیاس کمال گرایی هیل و نمره پیشرفت تحصیلی سال گذشته دانش آموزان استفاده شد. برای تحلیل داده ها، با استفاده از نرم افزار آموس AMOS، روش معادلات ساختاری به کار رفت. یافته ها نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین باورهای انگیزشی و پیشرفت تحصیلی وجود دارد (001/0>P ). همچنین، مشخص شد که بین باورهای انگیزشی و کمال گرایی ارتباط منفی وجود دارد که این رابطه منفی نقش تعدیل کننده و کاهنده در همبستگی بین باورهای انگیزشی و پیشرفت تحصیلی دارد و باعث می شود مقدار رابطه مستقیم از 15/0 به 08/0 با واسطه گری کمال گرایی کاهش یابد. باتوجه به برازندگی شاخص های موردنظر در مدل، می توان گفت که همبستگی های مستقیم و غیرمستقیم می توانند با اطمینان 99 درصد تغییرات مربوط به پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی کنند. بنابراین، باورهای انگیزشی می تواند کلید مهم درک رفتارهای مختلف دانش آموزان، مانند عملکرد تحصیلی، افت تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در دوران تحصیل آن ها باشد که دراین میان کمال گرایی از نقش آن می کاهد و بهتر است به آن توجه شود.