هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تعارض والد- نوجوان و حمایت اجتماعی در پیش بینی سازگاری دانش آموزان است. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش تمام دانش آموزان پسر مقطع دوم و سوم دبیرستان شهر تهران است که 300 نفر از آنها به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای برای نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از مقیاس سنجش تعارض والد- نوجوان، پرسشنامه حمایت اجتماعی و مقیاس سازگاری استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج نشان می دهد بین تعارض والد- نوجوان با سازگاری دانش آموزان ارتباط منفی معناداری وجود دارد (001/>P)؛ همچنین بین حمایت اجتماعی با سازگاری دانش آموزان ارتباط مثبت معنادارای به دست آمد (001/>P). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد 45 درصد از واریانس سازگاری دانش آموزان به طور معناداری از طریق متغیرهای تعارض والد- نوجوان و حمایت اجتماعی تبیین می شود. با توجه به این نتایج می توان گفت تعارضات خانوادگی و انتظارات متفاوت بین نوجوان و والدین آنها و همچنین طرز حمایت از جانب دیگران می تواند سازگاری یا ناسازگاری این دانش آموزان را پیش بینی کند؛ بنابراین توجه به این موضوع در جامعه امروزی از سوی مسئولان و متخصصان حوزه روان شناسی و جامعه شناسی از اهمیت بسیاری برخوردار است.
