در مطالعه حاضر «روش تدریس مشارکتی ازطریق محیط یادگیری الکترونیکی» با «شیوه سخنرانی» مقایسه شده و تأثیر آن ها بر خلاقیت و پیشرفت درسی بررسی شده است. این مطالعه به روش تجربی و با به کارگیریِ طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروهِ گواه انجام شده است. جامعه آماری پژوهشْ شامل همه دانش آموزان پسرِ پایه دوم دوره متوسطه دوم هنرستان شهرستان اسلام آباد غرب بود که در سال تحصیلیِ 95 -1394 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری شامل 30 نفر دانش آموز پسر پایه دوم دوره متوسطه دوم (15نفر گروه آزمایش و 15نفر گروه گواه) بود که اطلاعاتِ آن به شیوه نمونه گیریِ دردسترس به دست آمد. پرسشنامه خلاقیت تورنس و آزمونی که محقق آن را طراحی کرده بود، ابزار این پژوهش بود. رواییِ ابزارْ ازطریق روش همسانیِ درونی بررسی شد که برای پرسشنامه خلاقیت برابر با 81% بود. پایایی آزمون ازطریق روش بازآزمایی به دست آمد که در سیالی 86% ، در ابتکار84% ، در انعطاف پذیری 86% و در بسط، 79% بود. همچنین، پایایی برای پرسشنامه پیشرفت تحصیلی ازطریق روش بازآزمایی 84% به دست آمد. برای انجام محاسبات آماری از نرم افزار spssنسخه 16 استفاده شد و برای بررسی فرضیه های پژوهش، آزمون تحلیل کوواریانس به کار رفت.نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزانِ گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل با ضریب اطمینان 95% به طور معنادار افزایش یافته است. براساس نتایج پژوهش حاضر، روش تدریس یادگیری مشارکتی ازطریق محیط یادگیری الکترونیکی مؤلفه ای اثرگذار و مثبت بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است؛ بنابراین در تدابیر آموزشی باید به این امر توجه کرد.
