بررسی رابطه بین مهارت های ارتباطی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 97-1396

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت های ارتباطی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان کارشناسی دانشگاه بوعلی سینا همدان می باشد که در سال تحصیلی 97-96 مشغول به تحصیل بوده و حجم جامعه موردنظر 7087 نفر می باشد. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است که از طریق نمونه گیری طبقه ای نسبی 460 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و برای جمع آوری داده های مورد نیاز از دو پرسشنامه استاندارد؛ آزمون مهارت های ارتباطی و آزمون فرسودگی تحصیلی استفاده شده است. روایی پرسشنامه ها روایی محتوایی می باشد و پایایی آن ها با بهره گیری از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 77/0و83/0 محاسبه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آمار استنباطی همچون آزمون t تک گروهی و آزمون ضریب همبستگی پیرسون در محیط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. براساس نتایج حاصله از این پژوهش میانگین مهارت های ارتباطی 62/2 و میانگین فرسودگی تحصیلی 42/1 می باشد که پژوهش حاضر نشان می دهد ارتباط معنی دار معکوسی بین مهارت ارتباطی و فرسودگی تحصیلی وجود داشت؛ به طوری که افرادی که مهارت ارتباطی بالاتری داشتند، فرسودگی تحصیلی کمتری را گزارش نمودند.