از اواسط دهه پنجاه، سیر شتابان و مستمر رویدادها، فضای کسب و کار را دگرگون و تمامی مؤسسه ها را به نحو روزافزونی با چالش های متنوع، غیرمنتظره و گسترده مواجه ساخت. با نزدیک شدن به سال های پایانی قرن بیستم و ورود به قرن جدید، سرعت این تغییرات شدیدتر شده است؛ به-گونه ای که بسیاری از سازمان ها، با نوعی سردرگمی در چگونگی مقابله با محیط در حال تغییر روبه رو شده اند. تواتر فزاینده ی این تغییرات در کنار آهنگ گسترش آن ها موجب شده است واکنش در برابر این تغییرات بسیار دشوار باشد و منابع زیادی را برای اجرای پاسخ مناسب طلب کند. سازمان های رسانه ای نیز در شمار سازمان هایی قرار دارند که در دهه های اخیر چنین محیط های متلاطم و پیچیده ای را تجربه کرده اند. این تغییرات به شکل مشخص خود را در نوع و تعداد رقبا، تنوع در ابزارها و مدل ها و روش های تولید پیام، میزان خطرپذیری، میزان ابهام و افزایش یا کاهش بی ثباتی نشان داده است. مدیران این گونه سازمان ها برای جلوگیری از غافلگیر شدن و رویارویی با تبعات منفی ناشی از این تحولات، رویکردهای متفاوتی را بر می گزینند که طراحی و تدوین یک مدل راهبردی از مهم ترین و شناخته شده ترین آن هاست. ستاد برنامه ششم، پیش تر جزئیات لایحه پیشنهادی برنامه ششم توسعه را مصوب کرده و سازمان مدیریت و برنامه ریزی نیز پیش نویس این لایحه را برای تصویب نهایی در اختیار دولت قرار داده است که هم اکنون در حال بررسی و نهایی شدن جهت ارائه به مجلس شورای اسلامی است. پیش از ارایه مدل مدیریتی پیشنهادی تحول گرا برای سازمانی رسانه ای به بررسی مفهوم سازمان در قالب رسانه و برنامه ششم توسعه پرداخته و نهایتاً با عنایت به متغیّرهای مطروحه و بر اساس آن به تشریح مدل مفهومی می پردازیم.