قابلیت های عملیاتی ازجمله مهم ترین قابلیت های سازمانی هستند که میزان قوت و ضعف آن ها نقش تأثیرگذاری بر عملکرد شرکت ها دارد. با این حال، در شرایط پویایی محیط خارجی، ضرورت دارد که این قابلیت ها به روزرسانی و اصلاح شوند. پژوهش ها نشان می دهند که مجموعه ای از قابلیت های سازمانی با عنوان «قابلیت های پویا» وجود دارند که نوسازی و بازپیکره بندی قابلیت های عملیاتی مانند قابلیت های بازاریابی و فناورانه را میسر می کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر قابلیت های عملیاتی در میانجی گری رابطه بین قابلیت های پویا و عملکرد شرکت انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل شرکت های مشاوره مدیریت کشور ایران بود. برای گردآوری داده ها، پرسشنامه ای طراحی و در میان مدیران عامل این شرکت ها توزیع شد. برای بررسی و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری واریانس محور استفاده شد. نتایج نشان داد که عملکرد شرکت و قابلیت های عملیاتی در شرکت هایی قوی تر هستند که قابلیت های پویای قوی تری داشته باشند؛ به علاوه قابلیت های عملیاتی، رابطه بین قابلیت های پویا و عملکرد شرکت را میانجی گری می کند.
