عملکرد جنسی مانند یک چرخه است و عوامل مختلف زیستی و روانی مختلفی روی آن تاثیر گذارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل علی رابطه بین ناگویی هیجانی با عملکرد جنسی با میانجیگری درماندگی روانشناختی و صمیمیت زناشویی انجام شد. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به پایگاه های بهداشتی سطح شهرستان بردسیر تشکیل داد. بر اساس روش نمونه گیری در دسترس تعداد 506 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، شاخص عملکرد جنسی زنان، پرسشنامه نیاز به صمیمیت باگاروزی و شاخص درماندگی روانشناختی پاسخ دادند. یافته های پژوهش نشان داد که ناگویی هیجانی بر درماندگی های روانشناختی به طور مثبت و معنی دار (75/0 β =)، بر صمیمیت زناشویی (22/0- β = ) به طور منفی و معنی دار و بر اختلالات عملکرد جنسی (09/0- β =) به طور منفی و غیر معنی دار تاثیر است. به علاوه صمیمیت زناشویی به طور مستقیم، مثبت و معنی دار عملکرد جنسی را تحت تاثیر قرار می دهد (34/0 β =) . همچنین تاثیر مستقیم درماندگی های روانشناختی بر اختلالات عملکرد جنسی (25/0- β =) منفی و معنی دار است. همچنین داده های مربوط به نقش میانجی نشان داد اثر غیرمستقیم ناگویی هیجانی بر اختلالات عملکرد جنسی از طریق درماندگی های روانشناختی و صمیمیت زناشویی منفی، معنی دار و برابر با (22/0- β = ). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ناگویی هیجانی به واسطه درماندگی روان شناختی و صمیمیت زناشویی توان پیش بینی عملکرد جنسی را دارند. کلید واژه ها: ناگویی هیجانی، عملکرد جنسی، درماندگی روانشناختی و صمیمیت زناشویی
