هدف از این پژوهش، بررسی فرسودگی ناشی از قضاوت در داوران ملی و بین المللی فوتبال ایران و یافتن رابطه آن با میزان استرس آنها بود. به این منظور، از دو پرسشنامه فرسودگی ناشی از قضاوت (وینبرگ و ریچاردسون، 1992) و استرس داوری (ناسی، 1994) و همچنین پرسشنامه محقق ساخته مشخصات فردی که روایی آن توسط استادان صاحب نظر تایید و پایایی سؤالات نیز از طریق آلفای کرونباخ (82/0) به دست آمد، استفاده شد. جامعه مورد نظر تحقیق، تمام داوران ملی و بین المللی لیگ برتر فوتبال جمهوری اسلامی ایران بودند (35= N) که 32 نفر با استفاده از جدول مورگان و به صورت تصادفی ،تعیین و در تحقیق شرکت داده شدند. در نهایت از کل پرسشنامه های توزیعی، نرخ پرسشنامه های برگشتی قابل استفاده برابر با 30 عدد (75/93%) بود. در نمایش و تحلیل اطلاعات در سطح آمار توصیفی از فراوانی، درصد میانگین، انحراف از معیار و در سطح آمار استنباطی از آزمون T مستقل، ANOVA و ضرایب همبستگی متناسب استفاده شد (05/0 P<) . نتایج پژوهش حاضر نشان داد که حداکثر نمره فرسودگی شغلی برابر با 112 و میانگین فرسودگی داوران ملی و بین المللی ایران برابر با 53/52 است که نشان دهنده میزان فرسودگی متوسط در میان آنان است. علاوه براین، بین میزان فرسودگی ناشی از قضاوت ملی و بین المللی حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران و میزان استرس آنان در سطح 05/0 رابطه معنی داری وجود دارد (013/0 P< و 450/0 = r) . بنابراین، استرس، عامل مناسبی برای پیش بینی میزان فرسودگی ناشی از قضاوت در میان داوران ملی و بین المللی فوتبال ایران معرفی شد. همچنین این پژوهش نشان داد داوران ایرانی هنگام قضاوت، استرس زیادی دارند.
