هدف این تحقیق، بررسی جاذبه های طبیعی مؤثر بر توسعه گردشگری ورزشی کشور از دیدگاه کارشناسان ورزشی و کارشناسان بخش گردشگری کشور بود. جامعه آماری تحقیق عبارتند از : 1.کارشناسان بخش گردشگری سازمان گردشگری و میراث فرهنگی شاغل در تهران (37 نفر)، 2. کارشناسان آژانس های مسافرتی فعال در زمینه تورگردانی (60 نفر)، 3. کارشناسان ورزشی فدراسیون های کوهنوردی، قایقرانی، شنا، سوارکاری، دوچرخه سواری، تیراندازی، دو و میدانی، ورزش های همگانی، اسکی و گلف (30 نفر). پس از طراحی پرسشنامه و توزیع آن، 112 پرسشنامه تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از روش تحلیل عامل استفاده شد و این نتایج به دست آمد : در مجموع دیدگاه سه گروه کارشناسان درباره جاذبه های طبیعی ورزشی مؤثر بر توسعه گردشگری ورزشی نشان داد که «جاذبه های مربوط به دامنه نوردی و طبیعت گردی»، بار عاملی 79/0، «جاذبه های مربوط به ورزش های ساحلی، آبی و تابستانی» با بار عاملی 78/0، «جاذبه های مربوط به بیابانگردی و کویرنوردی» با بار عاملی 75/0 و «جاذبه های مربوط به شکار و صید» با بار عاملی 75/0، بیشترین اهمیت را در توسعه گردشگری ورزشی کشور دارند. یافته های این تحقیق نشان داد، در ایران جاذبه هایی که کمتر تحت تاثیر پدیده فصلی بودن قرار می گیرند و در نتیجه فصل گردشگری طولانی تری دارند و فعالیت های متنوع تری نیز در آنها انجام می گیرد، اهمیت بیشتری در توسعه گردشگری ورزشی کشور دارند.
