مطالعه حاضر ارتباط میان سبک های رهبری مربیان با هویت ورزشی دانش آموزان را در مقطع متوسطه شهر ارومیه در تیم های منتخب دانش آموزی نشان می دهد. 75 دانش-آموز مقطع متوسطه دو ابزار این پژوهش شامل: مقیاس رهبری در ورزش چلادورای و صالح، و مقیاس هویت ورزشی چزلاک را کامل کردند. مقیاس رهبری در ورزش با 40 آیتم، پنج بعد از سبک های رهبری (آموزش و تمرین، رفتار دموکراتیک، رفتار آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت) را می سنجد. مقیاس هویت ورزشی نیز با 22 آیتم پنج بعد هویت ورزشی (هویت اجتماعی، انحصار گرایی، هویت خود، تاثیرپذیری مثبت و تاثیرپذیری منفی) را ارزیابی می کند. ثبات درونی پرسش نامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به دست آمد و اطلاعات با استفاده از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف یک نمونه ای و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شد. نتایج نشان داد که مربیان تیم های دانش آموزی از سبک رهبری آموزش و تمرین نسبت به سبک دموکراتیک بیشتر استفاده می کردند. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که میان سبک های رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت با ابعاد هویت ورزشی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد؛ درحالی که بین سبک آمرانه و ابعاد هویت ورزشی ارتباط معناداری وجود نداشت. نتایج این پژوهش و مطالعات پیشین، اثرات مثبت سبک ها و رفتار های رهبری مربیان بر هویت ورزشی ورزشکاران و نقش بارز مربی در توسعه هویت ورزشی بازیکنان و در نتیجه افزایش عملکرد آن ها را نشان می دهد.
