درخت حوزه‌های تخصصی

تحقیقات نشان داده اند که تمرینات استقامتی طولانی موجب فقر آهن (آنمی) در ورزشکاران می شود. این مسئله ممکن است در عملکرد فیزیکی آنان اثر منفی داشته باشد. در این پژوهش تاثیر تمرین استقامتی و مکمل آهن بر شاخص های آنمی (TIBC RBC، HC، Hb و فریتین) و آنزیم سیتوکروم C اکسیداز (COX) موش های نر صحرایی بررسی شد. به این منظور 40 سر موش نر صحرایی نژاد Wistar14848 با میانگین وزن 54/8±05/215 گرم به چهار گروه تقسیم شدند. گروه تجربی I تحت تمرین دو استقامت روی تردمیل به مدت 12 هفته با سرعت m.min-132 به مدت 60 دقیقه در هر جلسه و 5 جلسه در هفته قرار گرفتند (T) . گروه تجربیII ، با همان برنامه تمرینی، روزانه 800 میکروگرم مکمل آهن (سولفات فرو) به صورت خوراکی (Gavage) دریافت می کردند (Ti) . گروه کنترل بدون تمرین بودند (S) و گروه کنترل II ضمن اینکه تمرین نمی کردند، همانند گروه تجربیII مکمل آهن دریافت می کردند (Si). پس از 12 هفته ، موش ها کشته شدند. برای اندازه گیری شاخص های آنمی، نمونه خونی آزمودنی ها در آزمایشگاه برآورد شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه (One Way ANOVA) در سطح 05/0 P< بررسی شد. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد، پروتکل تمرینی موجب شد تا گروه T دچار فقر آهن بدون کم خونی شوند، اما استفاده از مکمل آهن، علاوه بر بهبود شاخص های آنمی، به ا فزایش فعالیت آنزیم سیتوکروم C اکسیداز در گروه Ti منجر شد. قابل توجه اینکه مکمل آهن اثر مثبتی روی موش های غیرفعال نداشت.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین عوامل توانمندسازی با یادگیری سازمانی کارکنان سازمان تربیت بدنی بود. روش تحقیق، همبستگی بود و برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر (883/0 = a) و پرسشنامه یادگیری سازمانی (873/0 = a) محقق ساخته شفی استفاده شد و روایی آن را 9 تن از استادان دانشگاه تایید کردند و پایایی آن نیز از طریق نمونه اولیه شامل 40 پرسشنامه بررسی شد. جامعه آماری تحقیق، 722 نفر از کارمندان سازمان تربیت بدنی بودند که از این تعداد باتوجه به فرمول نمونه گیری کوکران، 250 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. روش آماری توصیفی و استنباطی (رگرسیون چندمتغیره) بود. نتایج نشان داد که بین عوامل توانمندسازی با یادگیری سازمانی کارکنان ارتباط بسیار قوی و مثبتی وجود دارد (001/0 = P) (830/0 = r). همچنین نتایج آماری این تحقیق نشان داد که ابتدا احساس تاثیر با بالاترین بتا (496/0) و پس از آن احساس شایستگی با بتای 241/0 و احساس معنی داری با بتای 186/0 وارد معادله رگرسیون شدند که در مجموع حدود 79 درصد از واریانس یادگیری سازمانی را تبیین کردند. جهت روابط نشان داد که با افزایش هریک از شاخصه های توانمندسازی، یادگیری سازمانی افزایش می یافت. براین اساس افزایش شایستگی های کارکنان، اعتقاد به توانایی و ظرفیت خود، توانایی نفوذ در پیامدهای راهبردی، احساس فردی در مورد حق انتخاب و احساس اعتماد، یادگیری سازمانی کارکنان سازمان تربیت بدنی را افزایش می دهد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین ویژگی های پیکری، فیزیولوژیکی و ترکیب بدن تکواندوکاران نخبه مرد با موفقیت آنها بود. به این منظور 20 تکواندوکار مرد نخبه (میانگین سن 75/25 سال، وزن 6/73 کیلوگرم و قد 55/180 سانتیمتر) که در سال 1385 به اردوی تیم ملی دعوت شده بودند، ارزیابی شدند. از ویژگی های پیکری ترکیب بدنی، قد، وزن، درصد چربی بدن و شاخص توده بدن (BMI)، طول اندام تحتانی و طول بالاتنه و از ویژگی های فیزیولوژیکی، توان هوازی (آزمون شاتل ران) و توان بی هوازی (آزمون سارجنت)، چابکی (آزمون ایلی نویز)، انعطاف پذیری (آزمون خمش به جلو و عقب)، سرعت (آزمون دو 40 یارد) و تعادل (آزمون استورک) سنجیده شد. موفقیت تکواندوکاران باتوجه به مقام های کسب شده در مسابقات کشوری، آسیایی و بین المللی ارزش گذاری شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین، انحراف استاندارد اطلاعات به دست آمده و از روش همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط ویژگی های یادشده با موفقیت تکواندوکاران استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین تعادل (486/0 = r و 05/0P<)، انعطاف پذیری ناحیه کمر (474/0=r و 05/0P<) و توان بی هوازی (559/0=r و 05/0P<) با موفقیت تکواندوکاران نخبه ارتباط معنی داری وجود دارد. همچنین ارتباط بین سن (335/0=r و 149/0P<)، وزن (014/0=r و 935/0P<)، قد (032/0-=r و 392/0P<). طول اندام تحتانی (065/0=r و 068/0P<)، توان هوازی (251/0=r و 286/0P<)، سرعت (224/0=r و 409/0P<)، چابکی (392/0-=r و 086/0P<) و انعطاف پذیری به جلو (180/0=r و 450/0P<) با موفقیت معنی دار نبود. باتوجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت موفقیت در رشته تکواندو به عوامل زیادی بستگی دارد و تکواندوکار موفق مرد باید انعطاف پذیری عالی کمر برای داشتن دامنه حرکات خوب در ناحیه کمر، حفظ تعادل مناسب برای افزایش ضربات امتیازآور در موقعیت های گوناگون و توان بی هوازی زیاد برای انجام ضربات و مهارت های سریع و انفجاری داشته باشد. همچنین احتمال می رود عواملی چون سرعت و چابکی تکواندوکاران باید تقویت شود.

چاقی به عنوان عامل فزاینده بیماری های قلبی و نیز سطوح پلاسمایی مولکولی چسبان سلولی در پیشگویی خطر بروز گرفتگی های عروق کرونر نقش مهمی دارد. ازاین رو هر مداخله ای که آثار مفیدی در این موارد داشته باشد، در توسعه سلامت عمومی بسیار ارزشمند است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر دو برنامه تمرینی کم و پرشدت استقامتی بر تغییرات مولکول چسبان سلولی (sICAM-1) پلاسما و نیز ارتباط آن با توزیع چربی و نیمرخ های لیپیدی است. به این منظور 27 آزمودنی  از جامعه آماری افراد چاق کم تحرک به ترتیب با میانگین و انحراف استاندارد سن، درصد چربی، وزن و شاخص توده بدنی  34/1? 55/20 سال، 07/4?84/26 درصد، 02/9?05/93 کیلوگرم و 84/2?55/30 کیلوگرم بر مترمربع انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تجربی تقیم شدند. برنامه تمرین استقامتی در طول 4 ماه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه و برای گروه تجربی 1 با شدت 45-40 درصد و گروه تجربی 2 با شدت 85-80 درصد ضربان قلب ذخیره اجرا شد. خونگیری پس از 12 ساعت ناشتایی در آغاز و در پایان پس از 48 ساعت از خاتمه تمرینات در شرایط تجربی اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس اختلاف پیش تا پس و آزمون تعقیبی بن فرونی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t زوجی در سطح معنی داری 05/0 P< تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که سطح ICAM-1 پلاسمایی در دو گروه تجربی کاهش داشته، اما تنها در گروه تجربی 2 معنی دار است (015/0 = P)، از سوی دیگر، تغییرات ICAM-1 در گروه تجربی 2 با گروه کنترل معنی دار است (004/0 = P). بین سطوح ابتدایی sICAM-1 با هر یک از متغیرهای جسمانی و نیمرخ های لیپیدی رابطه معنی داری مشاهده نشد (05/0 P>) . در بخش رابطه مجموع تغییرات در گروه های تجربی یا مجموع تغییرات متغیرهای ترکیب بدنی، بین تغییرات درصد چربی (48/0= R، 012/0 = P) و وزن توده چربی (44/0 =R، 022/0=P) با تغییرات غلظت ICAM-1 همبستگی معنی داری مشاهده شد. سطوح کلسترول، LDL-C و عوامل خطر در گروه تجربی 2 به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 P<) . تغییرات معنی دار افزایشی در مقدار HDL-C تنها در گروه پرشدت مشاهده شد (031/0 = P)

هدف از این پژوهش، بررسی میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای پسران چاق و کم وزن و تعیین رابطه آن با آمادگی جسمانی، سطح فعالیت بدنی وترکیب بدنی آنان بود. به این منظور 482 نفر از دانش آموزان 9 تا 15 ساله مدارس دولتی (286 نفر) و غیرانتفاعی (196 نفر) در تحقیق شرکت کردند. نمونه گیری در دو مرحله انجام شد؛ در ابتدا نمونه گیری خوشه ای – تصادفی صورت گرفت و تعدادی از مدارس با توجه به موقعیت جغرافیایی انتخاب شدند، سپس دانش آموزان از کلاس های مختلف به صورت تصادفی انتخاب و در تحقیق شرکت داده شدند. قد، وزن و شاخص توده بدنی آزمودنی ها به ترتیب 1/13±149 سانتی متر، 05/14± 32/45 کیلوگرم و 04/4 ±85/19 کیلوگرم بر مترمربع بود. اطلاعات مربوط به تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای به همراه سطح فعالیت بدنی آزمودنی ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شد. برای تعیین رده های وزنی (چاقی، اضافه وزن، وزن قابل قبول و کم وزنی) از Cut off-BMI و صدک های آن استفاده شد. علاوه بر این، میزان آمادگی جسمانی با استفاده از آزمون ایفرد ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از ضریب همبستگی کندال، آزمون کروسکال والیس و آزمون یومان ویتنی استفاده شد. نتایج نشان داد بین میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای در پسران دانش آموز چاق و کم وزن تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 P<)، به طوری که پسران چاق به نسبت پسران کم وزن اوقات بیشتری صرف تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای می کنند. همچنین یافته ها نشان داد بین میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای و سطح فعالیت بدنی، توده چربی، توده بدون چربی و شاخص توده بدنی رابطه معنی داری وجود دارد (05/0 P<)، اما بین میزان آمادگی جسمانی و میزان تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای رابطه معنی داری مشاهده نشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که سطوح بالای تماشای تلویزیون و انجام بازی های رایانه ای با اضافه وزن و چاقی در کودکان همراه است و احتمالاً محدود ساختن زمان تماشای تلویزیون و انجام رایانه ای در جلوگیری از افزایش وزن کودکان مفید است.

هدف این پژوهش تعیین رابطه بین ویژگی های آنتروپومتری و برخی قابلیت های فیزیولوژیکی زنان فوتبالیست، مطابق پست های بازی آنها بود. از 75 بازیکن سه تیم برتر باشگاه های کشور(سایپا، پیکان و آزاد) 38 بازیکن (8 دروازه بان، 10 مدافع، 10 هافبک و 10 فوروارد) با دامنه سنی 18 – 25 سال و سابقه قهرمانی 3- 5 سال، از طریق نمونه گیری تصادفی-طبقه ای انتخاب شدند. متغیرهای آنتروپومتریک (وزن، قد، شاخص توده بدنی و درصد چربی بدن) و فیزیولوژیکی (توان هوازی، توان بی هوازی، چابکی و سرعت) بازیکنان اندازه گیری شد. نتایج تحلیل واریانس (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی نشان داد که دروازه بان ها بلندتر، سنگین تر و دارای شاخص توده بدنی بالاتری نسبت به بازیکنان سایر پست ها بودند. در مقابل، فورواردها سبک تر، کوتاه تر و درصد چربی بدن کمتری نسبت به سایر پست ها داشتند. هافبک ها توان هوازی بالاتر و فورواردها و دروازه بان ها توان بی-هوازی بالاتری نسبت به بازیکنان سایر پست ها داشتند. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد متغیر وزن با زمان 20 متر سرعت (54/0- , r= 001/0 P<) و زمان چابکی (38/0- , r= 01/0 P<) رابطه دارد. همچنین متغیر درصد چربی بدن با توان هوازی (38/0- , r= 01/0 P<)، توان بی هوازی (54/0- , r= 001/0 P<)، زمان 20 متر سرعت (24/0-r= ,05/0 P<) و زمان چابکی (25/0-r= ,05/0 P<) مرتبط بود. نتایج نشان دهنده این واقعیت است که فشار کاری فیزیولوژیکی متفاوت در هر پست، به تفاوت نیم رخ بدنی منجر می شو؛ بنابراین باید برنامه تمرینی ویژه ای مطابق با شرایط بدنی بازیکنان برای هر پست در نظر گرفته شود.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناختی - رفتاری بر کاهش خود ناتوان سازی و افزایش خودکارآمدی در زنان ورزشکار است. این پژوهش مطالعه ای نیمه-تجربی همراه با گمارش تصادفی آزمودنی ها در گروه های آزمایش و کنترل، به همراه پیش-آزمون و پس آزمون و مطالعه پیگیری است. بدین منظور، 28 ورزشکار تیم های ورزشی دانشگاه الزهرا در محدوده سنی 19- 26 سال، با استفاده از نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (14 نفر آزمایش و 14 نفر کنترل). برای سنجش خود ناتوان سازی از مقیاس خود ناتوان سازی جونز و رودوالت (1982) و برای سنجش خودکارآمدی، از مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت هفت هفته در کارگاه آموزشی فشرده شناختی - رفتاری شرکت کردند. در پایان آموزش، هر دو گروه آزمایش و کنترل مجدداً آزمایش شدند. داده ها از طریق آزمون های t و اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد اجرای مداخله شناختی - رفتاری تفاوت معنی داری (01/0 (p<در کاهش خود ناتوان سازی و افزایش خودکارآمدی گروه آزمایش ایجاد می کند. این نتایج در اندازه گیری یک ماه بعد برای خودکارآمدی ماندگار بود، ولی برای خود ناتوان سازی ماندگار نبود. این پژوهش نشان داد از آموزش شناختی - رفتاری می توان به طور موفقیت آمیزی برای کاهش خود ناتوان سازی و مؤلفه های آن و افزایش خودکارآمدی ورزشکاران استفاده کرد.

خودگفتاری از مداخلات روان شناختی است که می تواند بر اجرای حرکتی فرد اثرگذار باشد. در تحقیق حاضر، راهبردهای مختلف خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر اجرای پاس و شوت بسکتبال بررسی شده است. از میان 187 دانشجویی که در نیم سال اول سال تحصیلی 88- 89 واحد تربیت بدنی عمومی 2 (بسکتبال) را اخذ کرده بودند، 72 دانشجوی کارشناسی (میانگین سنی12/1 ± 09/20) به صورت تصادفی به عنوان نمونة تحقیق انتخاب شدند. ابتدا، آزمون پاس سرعت و دقت و شوت دقت از آن ها گرفته شد. پس از بررسی طبیعی بودن توزیه داده ها، با استفاده از آزمون K-S شرکت کنندگان به طور انتخابی به دو گروه آزمایشی (خودگفتاری آموزشی، خودگفتاری انگیزشی) و کنترل تقسیم شدند و در دورة تمرینی 12هفته ای (هر هفته یک جلسة 20 دقیقه ای شرکت کردند. هر گروه از عبارت های متناسب با خودگفتاری آموزشی و انگیزشی استفاده کرد و بر گروه کنترل هیچ مداخله ای اعمال نشد. نتایج t همبسته به منظور مقایسة پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه نشان داد زمان پاس سرعت در هر سه گروه کاهش معنی داری یافته است و امتیاز گروه خودگفتاری آموزشی در پس آزمون پاس دقت، در مقایسه با پیش آزمون آن افزایش معنی داری داشته است (05/0P<). به علاوه نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد گروه خودگفتاری آموزشی در مهارت های پاس دقت و شوت، در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معنی داری اجرای بهتری داشت (05/0P<)، اما در مهارت پاس سرعت گروه خودگفتاری انگیزشی سرعتی بیشتر از گروه کنترل داشت (05/0P<). این نتایج از به کارگیری خودگفتاری انگیزشی به عنوان ابزاری مؤثر در کسب مهارت های سرعتی و خودگفتاری آموزشی به عنوان وسیله ای کارآمد در کسب مهارت های دقتی برای مبتدیان حمایت می کند.

در تحقیق حاضر تعهد سازمانی کارکنان ادارات کل تربیت بدنی استان های ایران و رابطه آن با برخی از ویژگی های جمعیت شناختی بررسی شد. پس از بررسی روایی و پایایی پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و میر و اسمیت (1993) در یک مطالعه راهنما، 550 پرسشنامه در بین کارکنان ادارات کل تربیت بدنی 10 استان که به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شده بودند، توزیع و در نهایت نتایج مربوط به 337 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که تعهد سازمانی کارکنان زن (68/0± 25/3) کمتر از کارکنان مرد (67/0± 48/3) و تعهد کارکنان عادی (70/0± 36/3) کمتر از مدیران و معاونان (61/0±72/3) است (05/0 >P). همچنین تعهد سازمانی کارکنان دارای مدرک کارشناسی ارشد و بالاتر، کمتر از دیگر کارکنان بود (05/0 >P). از نظر سن، سابقه، وضعیت تاهل، رشته تحصیلی و نوع استخدام، تفاوت معنی داری در میزان تعهد سازمانی کارکنان مشاهده نشد. باتوجه به نتایج تحقیق، به نظر می رسد که برای اصلاح وضعیت موجود ادارات کل تربیت بدنی استان ها در زمینه تعهد سازمانی کارکنان، باید زمینه بهبود سازمانی کارکنان زن و نیز افراد دارای مدرک تحصیلی بالا فراهم شود.

زمینه و اهداف: همچون سایرارگان های بدن، خون نیز به هر نوع فعالیت بدنی ویژه پاسخ یکسانی نمی دهد. نوع فعالیت، زمان، شدت و مدت، شرایطی هستند که بدن به آن واکنشی مناسب از خود نشان می دهد و با توجه به اینکه در رابطه با ورزش کیک بوکسینگ مطلبی گزارش نشده است؛ بنابراین ضرورت دیدیم که به بررسی اثر یک جلسه تمرین غیررقابتی کیک بوکسینگ به شیوه دایره ای بر برخی از متغیرهای لکوسیت و ترومبوسیت خون در کیک بوکسورهای جوان بپردازیم. روش شناسی: 13 پسر کیک بوکسور جوان به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. یک تمرین دایره ای شامل 6 تکنیک کیک بوکسینگ برای 7 دور متناوب، بدون توقف در ایستگاه ها و فقط استراحت در دورها انجام شد. در زمان های 30 دقیقه قبل، بلافاصله بعد، 45 و 90 دقیقه پس از تمرین نمونه گیری خونی به عمل آمد. یافته ها: پس از تصحیح حجم پلاسمایی مشاهده شد که تعداد گلبول سفید، تعداد لنفوسیت و تعداد پلاکت افزایش معنی داری را بلافاصله پس از تمرین نشان دادند؛ ولی تعداد پلاکت های غیرطبیعی، قطر متوسط پلاکتی و حجم متوسط پلاکتی تغییر معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، حدس زده می شود که تغییرات در متغیرهای لکوسیتی و ترومبوسیتی در پاسخ به تمرین، احتمالاً به دلیل فرآیند دیمارژینیشن و یا به دلیل تصفیه آدرنالین (اپی نفرین) باشد.

تحقیقات نشان می دهند که افزایش ظرفیت هوازی، سبب کاهش مرگ حاصل از بیماری های قلبی-عروقی می شود. اگرچه مشخص شده است که تمرینات جسمانی به طور بالقوه سبب افزایش اوج اکسیژن مصرفی می شوند، اما تحقیقات راجع به مؤثرترین شدت تمرین برای بیماران عروق کرونر، نظیر بیماران بای پس قلب اندک است. هدف از این مطالعه ارزیابی تأثیر تمرینات هوازی تناوبی با شدت بالا، در مقایسه با تمرینات تداومی با شدت متوسط، در افزایش اوج اکسیژن مصرفی و کسر تخلیه (EF) پس از جراحی بای پس عروق کرونر می باشد. در این تحقیق 18 بیمار به طور تصادفی در یکی از سه گروه شامل: 33 دقیقه تمرین تناوبی با شدت بالا (95 - 85 درصد اوج ضربان قلب، میانگین سنی 83/47 سال)، 41 دقیقه تمرین تداومی با شدت متوسط (70- 50 درصد اوج ضربان قلب، میانگین سنی 50/51 سال) و گروه کنترل (میانگین سنی 83/53 سال) قرار گرفتند. تمرینات 3 روز در هفته به مدت 8 هفته به صورت پیاده روی بر نوارگردان انجام شد. بعد از تمرینات، اوج اکسیژن مصرفی به میزان 65/22 درصد (002/0 =P) در گروه تناوبی و 55/8 (036/0 =P) در گروه تداومی بهبود یافت، اما EF ثابت ماند و در هیچ یک از گروه ها تغییر معنی داری مشاهده نشد (86/0 =P). تمرین تناوبی با شدت بالا سبب سازگاری های معنی دار بیشتری در اوج اکسیژن مصرفی شد (004/0 =P). تمرینات هوازی تناوبی با شدت بالا باعث افزایش اوج اکسیژن مصرفی بیماران، پس از جراحی بای پس عروق کرونر شد. با این وجود، هیچ-یک از دو نوع تمرین نتوانستند تأثیر معنی داری بر EF بگذارند. از آنجا که اوج اکسیژن مصرفی، منعکس کننده پیوستار بین سلامتی و بیماری قلبی-عروقی و مرگ حاصل از آن است، اطلاعات حاضر می تواند در طراحی مؤثرترین برنامه تمرینی در بهبود سلامتی بیماران در آینده مفید واقع شود.

هدف از انجام پژوهش حاضر، تدوین برنامه راهبردی پژوهش های حوزه تربیت بدنی و علوم ورزشی بود. به این منظور ابتدا به بررسی وضعیت موجود نظام پژوهش و وضعیت مطلوب پرداخته شد، سپس با مقایسه آنها، دو فهرست اولیه از قوت ها و ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها تهیه گردید. فهرست اولیه یادشده، پس از نهایی شدن در جلسات طوفان مغزی (با حضور صاحب نظران) در قالب پرسشنامه ای برای نظرخواهی اعضاء هیئت علمی دانشگاه ها و پژوهشگران رشته ارسال و جمع آوری شد. به منظور تحلیل نهایی قوت ها و ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها و تدوین راهبردها، از روش ماتریس TOWS استفاده شد. نتایج نشان داد مهم ترین راهبردهای توسعه نظام پژوهش در تربیت بدنی و علوم ورزشی عبارت اند از: تقویت تعامل نظام پژوهش علوم ورزشی و پژوهشگران و نهادهای پژوهشی حوزه های مرتبط، تدوین نظام جامع ساماندهی پایان نامه های رشته تربیت بدنی، تخصص عمل در فعالیت های پژوهشی، تقویت ICT نظام پژوهش علوم ورزشی کشور، تقویت برنامه محوری در نهادها و مراکز پژوهشی تربیت بدنی و علوم ورزشی کشور، تقویت و توسعه پژوهش های تقاضا محور، ایجاد نظام تربیت، توسعه دانش و جذب پژوهشگر، تقویت و توسعه فرهنگ پژوهش در بین دانشجویان و اعضاء هیئت علمی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی کشور، ایجاد نظام حمایت مالی و معنوی از پژوهشگران تربیت بدنی و علوم ورزشی و تقویت نظام حقوق معنوی و مالکیت فکری پژوهش های تربیت بدنی و علوم ورزشی، ایجاد یا تقویت ساختار منسجم پژوهشی در گروه ها و دانشکده های تربیت بدنی و مراکز پژوهشی.

در ارزیابی هر موضوعی، نیاز به معیار اندازه گیری یا شاخص است. هدف این تحقیق، شناسایی معیارهای ارزیابی عملکرد ادارات تربیت بدنی دانشگاه ها و اولویت بندی آنها بر اساس یکسری اصول ریاضی منتج از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی بود. شرکتکنندگان دراین پژوهش، مدیران ادارات تربیت بدنی دانشگاه ها، استادان رشته مدیریت و برنامه ریزی در تربیت بدنی و مدیران و کارشناسان اداره کل تربیت بدنی (در حدود 128 نفر ) بودند که از 30 نفر به طور هدفمند پرسش به عمل آمد. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته بر اساس اصول AHP بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط گروهی از صاحب نظران دانشگاهی بررسی و تأیید شد و محاسبه نرخ سازگاری پاسخ ها ( کمتر از 1/0) بر اساس جدول توماس ساعتی، مهر تأیید اعتبار آن با استفاده از این روش بود. در این پژوهش، هفت معیار بودجه، نیروی انسانی، امکانات، درآمد، تجهیزات، فعالیت های عملیاتی و فعالیت های آموزشی و پژوهشی، با 33 زیرمعیار، به نظرخواهی خبرگان گذاشته شد. هر یک از خبرگان، براساس مقایسه های زوجی بین هر دو گزینه، میزان اهمیت هریک از آنها را تعیین کردند. سپس وزن هر یک به وسیله بردارهای نرمال شده از این ماتریس ها محاسبه گردید. نتایج نشان داد که نسبت تعداد دانشجویان شرکت کننده در فعالیت های فوق برنامه به کل آنان، زمان استفاده از فضاهای ورزشی و بودجه جاری ورزش دانشگاه، با درجه اهمیت 195/0، 134/0 و 127/0 در بالاترین، و تعداد شاغلان غیر متخصص زن و مرد با درجه اهمیت 001/0 در پایین ترین اولویت ها قرار دارند.

این تحقیق با هدف تعیین جایگاه فعالیت های ورزشی در نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان دانشکده علوم اقتصادی و تعیین ارتباط آن با برخی از عوامل اثرگذار، انجام شد. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع میدانی بود و 406 نفر از دانشجویان پسر و دختر با میانگین سنی 8/21 سال که دوره کارشناسی ناپیوسته را در دانشکده علوم اقتصادی میگذرانند به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند و به پرسشنامه محقق ساخته ای که در این زمینه تهیه شده و پایایی و روایی آن به ترتیب با دو روش آزمون آلفای کرونباخ (81/0 = α) و نظرخواهی از افراد متخصص و استادان تربیت بدنی مورد تأئید قرار گرفته بود، پاسخ دادند. با استفاده از روش های آمار توصیفی اطلاعات حاصله در جدول ها و نمودارهایی ثبت و دسته بندی شد و به منظور یافتن ارتباط بین داده ها از روش مجذور کای(K2 ) « خی دو» در سطح اطمینان 99% و ا %= α استفاده شد. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که 99/67درصد از نمونه ها از سلامتی کامل برخوردار بودند. و ساعات فراغت آنان در ایام تعطیل و مدیریت ورزشی (پژوهشکده تربیت بدنی) تابستان برای پسران 466 دقیقه و دختران 409 دقیقه در روز بود که بیشترین درصد به عصرها و ساعت 16 به بعد اختصاص داشت. در ایام تعطیلات مدیریت ورزشی (پژوهشکده تربیت بدنی) تابستان مطالعه غیردرسی و فعالیت های ورزشی، و در ایام تحصیل استراحت و تماشای تلویزیون عمده ترین شیوه های گذران اوقات فراغت دانشجویان بود. عمده ترین فعالیت ورزشی نمونه های تحقیق به ترتیب به پیاده روی در پارک و بوستان های شهری، فوتبال، بدنسازی، دویدن و شنا اختصاص داشت، ضمن اینکه کسب نشاط و احساس لذت با 21/42 درصد عامل اصلی گرایش نمونه ها به سمت فعالیت های ورزشی بود که 61/83 درصد از نمونه ها امکانات دانشکده را در این خصوص ضعیف ارزیابی کردند. همچنین نتایج حاصله حاکی از آن بود که بین جنسیت، تأهل و تجرد، رشته تحصیلی، سلامتی و میزان درآمد ماهیانه با میزان اوقات فراغت دانشجویان رابطه معنیدار در حد 1% = α وجود دارد، ضمن اینکه بین جنسیت، سلامتی، میزان درآمد ماهیانه و تأهل با پرداختن به فعالیت های ورزشی، رابطه معنیدار در حد 1%=α مشاهده شد. پژوهش حاضر گویای آن است که اکثر نمونه های تحقیق معتقدند بهره مندی مطلوب از فعالیت های فوق برنامه و فعالیت های ورزشی دانشکده در ایام فراغت موجب سلامتی جسم و روح ، بهبود روند تحصیلی و روابط اجتماعی آنان میشود و در صورت دسترسی به امکانات ورزشی، در بین سایر فعالیت ها پرداختن به فعالیت های ورزشی را اولویت اول خود میدانند و رشته شنا را بر سایر رشته ها ترجیح میدهند.

تعیین سطح توانایی ها و ارزیابی میزان پیشرفت ورزشکاران با توجه به آزمون های ویژه و نیم رخ مربوط به آن انجام می شود. آزمون های ویژه بسکتبال قبلاً در طرحی پژوهشی در سازمان تربیت بدنی، جمع آوری شده؛ بنابراین پژوهش حاضر به توصیف نیم رخ آمادگی جسمانی و مهارتی بازیکنان زن بسکتبال در رده جوانان و بزرگسالان می پردازد. اعضای دعوت شده به تیم ملی جوانان (تعداد: 15 نفر، سن: 99/0 ± 3/17 سال، قد: 01/6 ± 5/173 سانتی متر و وزن: 44/7 ± 3/59 کیلوگرم) و بزرگسالان (تعداد: 25 نفر، سن: 57/3 ± 4/23 سال، قد: 81/6 ± 5/175 سانتی متر و وزن: 76/9 ± 6/65 کیلوگرم) در سال 1387 در این پژوهش شرکت کردند. از آزمون های تخصصی بسکتبال شامل سیمو، لمس خطوط، پرش عمودی با یک قدم دورخیز، دراز و نشست، شنا روی کف دست، جابه جایی دست، دو 20 یارد رفت و برگشت، دو سرعت 30 یارد و دو 300 یارد برای تعیین وضعیت آمادگی جسمانی، و از آزمون های تخصصی سه گام چپ و راست، پاس سینه با دو دست، دریبل ایفرد و شوت از نقطه پنالتی برای تعیین قابلیت های مهارتی رشته بسکتبال استفاده شد. از آمار توصیفی برای توصیف نیم رخ بازیکنان و از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف برای مطالعه توزیع طبیعی داده ها استفاده شد، سپس نقاط درصدی هر آزمون تدوین گردید (05/0p<). در بخش یافته ها، نیم رخ قد و وزن آزمودنی ها، به تفکیک رده سنی و منطقه بازی، تعیین و نتایج آزمون ها در دو رده جوانان و بزرگسالان ارائه شد. به دلیل تعداد کم بازیکنان نخبه در هر پست، نقاط درصدی 10، 25، 50، 75، 90، فقط به تفکیک جوانان و بزرگسالان توصیف شد. نتایج نشان می دهد، با توجه به سوابق موجود درباره سایر بازیکنان نخبه دنیا، تیم جوانان در آزمون شنا روی کف دست و هر دو رده سنی، در آزمون های پرش عمودی و دوی 300 یارد در سطح خوبی قرار ندارند؛ بنابراین، به نظر می رسد مربیان ایرانی باید به استقامت عضلات کمربند شانه، قدرت انفجاری پایین تنه و استقامت بی هوازی میان مدت بازیکنان زن توجه بیشتری داشته باشند.

حجم فعالیت بدنی، یک مولفه مهمی در نگهداشت سلامت و توانایی عملی مردان میانسال و سالمند است و در بهبود نیمرخ چربی خون افراد بزرگسال نقش دارد. پیاده روی شکل مفرحی از فعالیت بدنی هنگام اوقات فراغت است که در متن بسیاری از فعالیتهای روزمره آحاد جامعه جریان دارد و با انگیزه نشاط، ارتقای عملکرد ارگانیسم و نوتوانی انجام می شود. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر تعداد گام های روزانه بر نیمرخ عوامل تهدیدکننده بیوشیمیایی چربی خون و آنتروپومتریک قلبی- عروقی مردان میانسال، فراسوی شاخص های فیزیولوژیک %VO2max ، %HRmax، ،%VO2R %HRR، Met و Dmax است. به این منظور گام های روزانه 27 مرد میانسال سالم در دو گروه داوطلب فعال (12 نفر، با حداقل 2 سال سابقه ورزش صبحگاهی منظم) و 15 مرد غیر فعال بدون پیشینه فعالیت بدنی پیوسته، با استفاده از دستگاه گام شمار (پدومتر)، همچنین سطوح پلاسمایی کلسترول تام (TC)، تری گلیسیرید(TG)،HDL-C و LDL-C و نیز متغیر های آنتروپومتری محیط کمر و باسن، نسبت کمر به لگن و لایه چربی زیر جلدی مورد سنجش قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده، میانگین شمارش گام های روزانه گروه فعال (3957±12632 گام در روز) به طور معناداری بیش از گروه غیرفعال (1631±5347 گام در روز) بود (001/0>P). مقادیر TGوTC پلاسمایی و نیز TC/HDL-C و LDL-C/HDL-C در گروه فعال به طور معنی داری کمتر از گروه غیر فعال بود (05/0>P)، اما تفاوت معناداری در سطوح HDL-C و LDL-C پلاسمایی دو گروه تحقیق مشاهده نشد (05/0< p). همچنین WHR در گروه فعال کمتر از گروه غیرفعال بود (005/0< p). به نظر می رسد که افراد میانسال و صاحبان مشاغل اجتماعی کم تحرک می توانند با تعداد حداقل 500/12 گام به صورت فعالیت بدنی روزانه همراه ورزش صبحگاهی، به عنوان آستانه ضد خطر عوامل قلبی- عروقی در مسیر ارتقای بهداشت کارکرد دستگاه گردش خون گام بردارند.