درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این پژوهش، تعیین ارتباط توانمندسازی روان شناختی، تعهد سازمانی و رفتار شهروندی سازمانی معلمان تربیت بدنی مدارس متوسطه ایران است و اینکه به طور ویژه کدام یک از ابعاد این متغیرها بروز رفتارهای شهروندی سازمانی را افزایش می دهد. بدین منظور 330 معلم تربیت بدنی با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های استاندارد توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر[1] (1996)، تعهد سازمانی آلن و می یر[2] (1993) و رفتار شهروندی سازمانی دیپائولا و همکاران[3] (2005) بود. به منظور تعیین روایی صوری و محتوایی (از نظرهای متخصصان)، روایی سازه (از تحلیل عاملی تأییدی نوع اول) و پایایی (از آلفای کرونباخ) و در راستای تحلیل های تکمیلی و تعیین روابط علی و ارائه مدل، از تحلیل مسیر استفاده شد. در نهایت یافته های تحقیق ضمن تأیید مدل استخراج شده، نشان دادند که توانمندسازی روان شناختی به ترتیب تأثیر مستقیم و غیرمستقیم مثبت و معناداری برابر با 46/0 و 66/0 بر رفتار شهروندی سازمانی دارد. تعهد سازمانی نیز تأثیر مثبت و معناداری (58/0) بر رفتار شهروندی سازمانی و در نهایت توانمندسازی روان شناختی تأثیر مثبت و معناداری (34/0) بر تعهد سازمانی دارد.

هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی برنامه دوره کارشناسی تربیت بدنی از دیدگاه دانش آموختگان تربیت بدنی شاغل در آموزشگاه های استان مرکزی است. متغیر اصلی مورد بررسی، برنامه دوره کارشناسی تربیت بدنی است، که با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا (0/92=x) دیدگاه دانش آموختگان جمع آوری شد. در این ابزار، 16 سوال اصلی در مورد دروس تربیتی، پایه، تخصصی؛ اختیاری نظری و عملی وجود دارد. جامعه آماری 118 دانش آموخته شاغل در آموزشگاه های استان بود که در مجموع 105 پرسشنامه به پرسشگران مسترد شد و همین تعداد به عنوان نمونه آماری تحقیق حاضر، قلمداد شده اند. داده های جمع اوری شده، با استفاده از روش های آمار توصیفی ارائه شد. همچنین از روش های تحلیل واریانس برای مقایسه میان دروس هر سوال و دیگاه دانش آموختگان مراکز مختلف آموزش عالی و شهرهای مختلف استان برای دروس مختلف، استفاده به عمل آمد.

این پژوهش با هدف بازنمایی گوی و چوگان در ابیات شعرا )فردوسی، حافظ، نظامی و جامی) انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع تحلیل محتوا، با رویکرد تاریخی- تحلیلی بود و به منظور جمع آوری اطلاعات از اسناد کتابخانه ای مراکز اطلاع رسانی و مراجعه به مقالات معتبراستفاده شد. جامعه آماری تحقیق را مجموعه کامل اشعار شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، خسرو و شیرین نظامی و بهارستان جامی بود که بصورت کل شمار جستجو، مشاهده و مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به حوزه انتخابی در ابتدا برگة کدگزاری تهیه شد و براساس آن به ترتیب واژه های گوی و چوگان شمارش و اشعار مربوطه توسط سه متخصص ادبی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد، واژه های گوی و چوگان در اشعار شاهنامه فردوسی بیشترین و بهارستان جامی کمترین تکرار را داشت، در تفسیر اشعار می توان گفت، شاهنامه گوی و چوگان را جایگزین جنگ و کارتیمی، دیوان حافظ در تفسیر عشق، در خسرو و شیرین نظامی به تعبیر عشق و انتخاب همسر و در بهارستان جامی در عوض احترام به شاهان بکار برده است.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر یادگیری قیاسی، آشکار و ترکیبی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت پرتاب آزاد بسکتبال بود. بدین منظور، 48 دانش آموز دختر 17 15 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند و بر اساس نمرات آزمون بارفیکس اصلاح شده به چهار گروه همگن 12 نفره تقسیم گردیدند و به شکل تصادفی، تحت شرایط تمرینی مختلف (قیاسی، آشکار، آشکار قیاسی و قیاسی آشکار) قرار گرفتند. شرکت کنندگان پس از دو جلسه آشنایی با مهارت های پایه رشته بسکتبال و پیش آزمون، چهار روز به تمرین پرتاب آزاد بسکتبال پرداختند. علاوه براین، به آزمودنی های گروه آشکار برگه ای حاوی هشت دستورالعمل ارائه گشت و به گروه قیاسی، دستورالعمل قیاسی چوب عصا داده شد. دو گروه دیگر (گروه قیاسی آشکار و آشکار قیاسی) نیز به صورت ترکیبی به تمرین مهارت مورد نظر پرداختند. پس از مرحله اکتساب، آزمون اکتساب انجام شد و یک هفته بعد، آزمون یادداری، انتقال و پروتکل کلامی به عمل آمد. همچنین، به منظور تحلیل دقت پرتاب در مراحل اکتساب از تحلیل واریانس مختلط (4*4) (گروه*روز) استفاده شد ، در مراحل آزمون، تحلیل واریانس مختلط (4*4) (گروه* آزمون) به کار رفت و برای تعیین محل معناداری بین گروه ها، آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 0.05≥P مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که در مراحل مختلف یادگیری، بین گروه قیاسی با گروه آشکار و گروه های ترکیبی و نیز بین گروه قیاسی آشکار و آشکار قیاسی تفاوت معناداری وجود دارد (0.05≥P)؛ بنابراین، می توان نتیجه گرفت که استفاده از قیاس چوب عصا و روش تمرینی قیاسی آشکار به یادگیری بهتر پرتاب آزاد بسکتبال منجر می شود.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین استقامتی و مصرف ویتامین E بر غلظت آدیپونکتین و شاخص مقاومت انسولین بود. به این منظور 30 زن سالم غیرفعال (سن 7/3±8/24 سال، وزن 3/1± 3/60 کیلوگرم، قد 3/1±9/161سانتی متر) به سه گروه ورزش و ویتامین E (VE)، ویتامین E (V) و کنترل (C) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه ورزش و ویتامین سه بار در هفته با شدت 65 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب تمرین کردند و مکمل ویتامین E را به مدت چهار هفته روزی IU 400 همراه با ناهار مصرف کردند. آزمودنی های گروه ویتامین E هیچ گونه فعالیت ورزشی نداشتند. آنالیز آماری داده ها نشان داد که غلظت آدیپونکتین در هر سه گروه کاهش معنا دار (05/0P<) مشابهی نشان داد، با این حال، بین سه گروه تفاوت معنا داری (05/0P>) مشاهده نشد. مقایسه درون گروهی و بین گروهی برای غلظت انسولین و همچنین شاخص مقاومت انسولین در سه گروه تفاوت معنا داری نشان نداد (05/0P>). اگرچه غلظت گلوکز در سه گروه کاهش معنا داری داشت، بین سه گروه تفاوت معنا داری یافت نشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که ترکیب تمرین استقامتی و مصرف ویتامین E در کوتاه مدت تأثیری بر غلظت آدیپونکتین و شاخص مقاومت انسولین زنان سالم ندارد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین ابعاد مدیریت مشارکتی با مقاومت در برابر تغییر در مسئولین تربیت بدنی آموزش و پرورش استان تهران است. جامعه آماری پژوهش، 376 مسئول بود که 190 نفر از آن ها انتخاب شدند. نتایج به دست آمده در سطح نشان داد که بین مشارکت در برنامه ریزی و هدف گذاری با مقاومت در برابر تغییر، بین مشارکت در تصمیم-گیری و حل مسئله و مقاومت در برابر تغییر بین مشارکت در کنترل و نظارت و مقاومت در برابر تغییر و بین مشارکت در اجرا و مقاومت در برابر تغییر در مسئولین تربیت بدنی آموزش و پرورش استان تهران، رابطه ای منفی و معکوس وجود دارد؛ بنابراین می توان گفت هرچه سبک مدیریت مشارکتی در تربیت بدنی آموزش و پرورش استان تهران بیشتر مورد استفاده قرار گیرد، مقاومت مسئولین تربیت بدنی استان در برابر تغییر کاهش خواهد یافت.

نقش ورزش به¬عنوان یکی از مظاهر فردی و اجتماعی در حفظ و بقای سلامت روحی و جسمی افراد جامعه بر کسی پوشیده نیست. تنها با شناخت و آگاهی از نگرش و گرایش مردم به فعالیت های حرکتی و ورزش می توان به پیش بینی، طراحی و برنامه ریزی صحیح برای این امر مهم پرداخت؛ بنابراین به¬منظور تبیین نگرش و گرایش مردم استان کردستان به فعالیت های حرکتی و ورزشی، 1000 نفر از مردان و زنان بالای 16 سال استان کردستان، با استفاده از نمونه گیری طبقه ای تصادفی به¬عنوان نمونه انتخاب و به پرسشنامه های محقق ساخته پاسخ دادند. برای تعیین روایی صوری - محتوایی از نظرات متخصصان، روایی سازه از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و پایایی از آلفای کرونباخ (پرسشنامه¬ نگرش 91/0 = α، گرایش 87/0= α) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از آمار توصیفی و استنباطی (کروسکال والیس و آزمون فرضیه ها) مناسب، با به¬کارگیری نرم¬افزار «LISREL» و «SPSS» نسخه 52/8 و16 استفاده شد. براساس یافته های تحقیق، کسب نشاط و شادی و تقویت جسم و روان از مهم ترین انگیزه¬های¬ شرکت در فعالیت های حرکتی و ورزشی است. همچنین نگرش به فعالیت های حرکتی و ورزشی با متغیرهایی مانند جنسیت، وضعیت تأهل، تعداد اعضای خانواده، مدرک تحصیلی، نوع شغل، درآمد ماهانه، هزینه ماهانه ورزش، گرایش و عدم گرایش به فعالیت های حرکتی و ورزشی، جلسات تمرین در هفته، مدت زمان تمرین، رفاه و ایمنی محل تفاوت معنی دار (05/0p<) دارد، ولی این تفاوت با ویژگی های دیگری همچون سن، هزینه خانوار، مداومت در ورزش و سابقه ورزشی معنی دار نیست (05/0p>). گرایش به فعالیت های حرکتی و ورزشی با ویژگی هایی همچون جنسیت، سن، وضعیت تأهل، هزینه ماهانه کل خانوار و میزان هزینه ماهانه ورزش رابطه معنی دار (05/0p<) دارد، ولی با ویژگی های دیگری همچون تعداد اعضای خانواده، سطح تحصیلات، نوع شغل و میزان درآمد ماهانه رابطه معنی داری ندارد (05/0p>).

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش رسانه های ورزشی در شکل گیری رفتار شهروندی هواداران شهرآورد فوتبال پایتخت می باشد. این پژوهش که به روش توصیفی انجام شده است، از نوع مطالعات هم بستگی می باشد و با توجه به هدف، در زمره پژوهش های کاربردی قرار دارد. جامعه آماری آن را کلیه تماشاگران بالای 18 سال که جهت تماشای شهرآورد فوتبال پایتخت در شهریور ماه 1391 به ورزشگاه آزادی آمده بودند تشکیل دادند. از آن جا که حجم جامعه آماری بیش از ۷5000 نفر بود، نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 384 نفر انتخاب شد. نتایج نشان داد بین متغیرهای مورد مطالعه در پژوهش همبستگی وجود دارد به طوری که داده های مشاهده شده تا میزان زیادی منطبق بر مدل پژوهش هستند. همچنین، نتایج نشان داد زیز مؤلفه فرهنگ سازی پیش بینی کننده قوی تری نسبت به زیر مولفه های مشارکت اجتماعی ،آموزشی و اطلاع رسانی رفتار شهروندی می باشد. به عبارت دیگر رسانه های ورزشی نقش مهمی در شکل گیری رفتارشهروندی هواداران ایجاد می کند که در نهایت باشگاه ها می توانند از مزایای ایجاد رفتارشهروندی هواداران به نفع خود استفاده کنند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر میزان اشتها، کالری دریافتی و رفتار تغذیه ای زنان غیرفعال دارای اضافه وزن بود. بدین منظور، 30 دانشجوی دارای اضافه وزن به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (با میانگین سنی 67/3 ± 73/22 سال، قد 65/6 ± 5/165 سانتی متر، وزن 03/10 ± 48/74 کیلوگرم و نمایه توده بدن 47/2 ± 50/27) و کنترل (با میانگین سنی 51/2 ± 91/22 سال، قد 55/3 ± 73/163 سانتی متر، وزن 15/8 ± 83/74 کیلوگرم و نمایه توده بدن 75/2 ± 20/28) تقسیم گردیدند. ابتدا، آزمودنی ها پرسش نامه رفتار تغذیه ای، بسامد غذایی و میزان اشتها را تکمیل نمودند و ویژگی های آنتروپومتریک آن ها اندازه گیری گردید. قابل ذکر است که گروه تمرین به مدت هشت هفته در برنامه تمرین هوازی با شدت متوسط شرکت کرد و گروه کنترل در این مدت زندگی روزمره خود را ادامه داد . 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، آزمودنی ها مجدداً پرسش نامه های مذکور را تکمیل نمودند و ویژگی های آنتروپومتریک آن ها اندازه گیری گشت. تحلیل آماری با استفاده از آزمون تی وابسته و مستقل نشان می دهد که تمرین سبب کاهش معنا دار ( 0.01 > P ) انرژی دریافتی در گروه تمرین، همراه با کاهش معنا دار مصرف چربی ( 0.01 > P ) و کربوهیدرات ( 0.05 > P ) شده است؛ درحالی که تغییرات انرژی دریافتی بین دو گروه تفاوت معنا داری را نشان نمی دهد ( 0.05 < P ). علاوه براین، هیچ گونه تغییری در میزان اشتها در گروه ها مشاهده نمی شود ( 0.05 < P ). یافته ها بیانگر این است که هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط منجر به کاهش انرژی دریافتی و میزان کربوهیدرات و چربی مصرفی در گروه تمرین می شود، اما این تغییرات به اندازه ای نیست که تفاوتی با گروه کنترل داشته باشد؛ از این رو، به نظر می رسد که ارائه برنامه غذایی یا آموزش تغذیه ای همراه با برنامه ورزشی می تواند نتایج مؤثرتری را در پی داشته باشد.

از جمله سازگاری های مهمی که در پی تمرینات ورزشی رخ می دهد، افزایش چگالی مویرگی یا آنژیوژنز است. فاکتور رشد آندوتلیال عروقی (VEGF) نقش میتوژنیک برای سلول های آندوتلیال دارد و واسطه مهمی در فرایند آنژیوژنز به شمار می رود. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تأثیر دو نوع فعالیت بدنی بر پاسخ VEGF-A سرمی در مردان غیر ورزشکار بود. به همین منظور 11 مرد غیر ورزشکار (میانگین سنی80/23 سال) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید پرداختند. نمونه های خونی قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرا گرفته شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری (Repeated Measures)، برای بررسی تغییرات درون گروهی VEGF و از آزمون آمار استنباطی t مستقل برای مقایسه داده های برآمده از دو نوع فعالیت بدنی استفاده شد. اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده موجب افزایش VEGF-A سرمی بلافاصله بعد از اجرا شد (44/31 درصد). همچنین دو ساعت بعد از اجرای این فعالیت، سطح VEGF-A سرمی همچنان به افزایش خود ادامه داد و نسبت به سطح استراحتی 90/59 درصد افزایش یافت. بلافاصله بعد از اجرای فعالیت تناوبی شدید، سطح VEGF-A سرمی کاهش یافت (74/10 درصد)، اما دو ساعت بعد از اجرا نسبت به سطح استراحتی، افزایش 20/13درصدی نشان داد. بررسی های مقایسه ای بین دو فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید نشان داد که اختلاف معناداری بین این دو نوع فعالیت در میزان اثرگذاری بر سطوح VEGF-A سرمی مردان غیر ورزشکار، در سه مرحله قبل (257/0P=)، بلافاصله (620/0P=) و دو ساعت بعد از اجرا (704/0P=) وجود ندارد. بر اساس یافته های این تحقیق، اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و یک جلسه فعالیت تناوبی شدید، به یک اندازه می توانند سطوح فاکتور آنژیوژنیکی VEGF-A سرمی مردان غیر ورزشکار را تحت تأثیر قرار دهند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش خواب و بیداری بر تحکیم مبتنی بر ارتقای توالی حرکتی پنهان در دختران جوان می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 40 داوطلب راست دست بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی با فاصله اجرای آزمون یادداری ده دقیقه پس از جلسه اکتساب و با تأخیر 48 ساعت پس از جلسه اکتساب تقسیم شدند. آزمون شامل مراحل اکتساب و یادداری بود. تکلیف زمان عکس العمل زنجیره ای متناوب با ارائه توالی های تکراری و تصادفی به صورت یک در میان مورد استفاده قرار گرفت. علاوه براین به منظور بررسی داده ها، روش آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می دهد در مرحله اکتساب، اثر اصلی گروه و اثر تعاملی آن در ایپوک تمرینی معنادار نیست؛ اما اثر اصلی ایپوک تمرینی معنا دار می باشد (05.P<0). همچنین، مشخص شد که تمرین باعث افزایش میانگین تفاوت زمان عکس العمل توالی تصادفی و تکراری در ایپوک پنجم نسبت به ایپوک های اول، دوم، سوم و چهارم گردیده است. علاوه براین، اثر اصلی ایپوک تمرینی و اثر تعاملی گروه در ایپوک تمرینی در مرحله یادداری معنادار می باشد (05.P<0) و هر دو گروه در ایپوک آزمون یادداری عملکرد بهتری نسبت به ایپوک پنجم در مرحله اکتساب داشته اند. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان می دهد که گروه با فاصله آزمون یادداری 48ساعت، عملکرد بهتری در زمان عکس العمل نسبت به گروه دیگر دارد. همچنین، خواب شبانه و داشتن استراحت با اجرای آزمون یادداری 48ساعت پس از جلسه اکتساب، مهارت فرایند تحکیم مبتنی بر ارتقای توالی حرکتی پنهان را تسهیل می کند.

هدف این پژوهش تعیین تأثیر جنسیت و سطح رقابتی بر تحلیل رفتگی ورزشکاران در رشته های ورزشی انفرادی است. به این منظور، طی مطالعه ای علّی - مقایسه ای، 185 ورزشکار از رشته های دو و میدانی، تیراندازی، ووشو، کاراته و تکواندو (سن: 78/4±19/25 سال، سابقه رقابتی: 07/6±24/8 سال، جنسیت: 96 مرد و 89 زن، سطح رقابتی: 87 نفر بین المللی و 98 نفر ملّی) که در مسابقات قهرمانی کشور یا اردوهای آماده سازی بازی های آسیایی در سال 1389 شرکت داشتند، با استفاده از روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و پرسشنامه های اطلاعات فردی و تحلیل رفتگی ورزشکار (ABQ) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون های تعقیبی تحلیل واریانس یک سویه و LSD در سطح اطمینان 95% تحلیل شدند. نتایج نشان داد تحلیل رفتگی زنان در تمامی ابعاد بیشتر از مردان است (01/0>p). ورزشکاران حاضر در رقابت های کشوری، بیشتر از از ورزشکاران حاضر در رقابت های بین المللی احساس کاهش پیشرفت و احساس بی ارزشی داشتند (01/0>p)، اما در بُعد فرسودگی جسمی/ هیجانی نتایج معکوس بود (009/0=p). مقایسه های چندگانه برای اثر تعاملی جنسیت و سطح رقابتی نشان داد زنان در سطح رقابت های کشوری در ابعاد احساس کاهش پیشرفت و احساس بی ارزشی و در سطح رقابت های بین المللی در بُعد فرسودگی جسمی/ هیجانی دارای بیشترین سطح تحلیل رفتگی هستند (05/0>p). یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که ورزشکاران زن، به ویژه در سطوح رقابتی پایین در معرض خطر بیشتری برای احساس کاهش پیشرفت و احساس بی ارزشی قرار دارند، در حالی که در سطوح رقابتی بالا ممکن است برای تجربه فرسودگی جسمی/ هیجانی آسیب پذیرتر باشند.

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش راهبردهای مقابله ای در پیش بینی اضطراب جسمانی، شناختی و اعتمادبه نفس ووشوکاران نخبه بود. 107 پرسش نامه به وسیله ورزشکاران تکمیل گردید. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که همبستگی راهبردهای مقابله ای مبتنی بر عمل و هیجان با اضطراب جسمانی - شناختی و همبستگی راهبردهای مقابله-ای مبتنی بر عمل با اعتمادبه نفس، معنی دار بود. همچنین، تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که راهبردهای مقابله ای مبتنی بر عمل و هیجان، 531/0 واریانس اضطراب جسمانی، 638/0 واریانس اضطراب شناختی و 659/0 واریانس عامل اعتمادبه نفس را پیش بینی می کند. بر اساس نتایج، راهبردهای مقابله ای مبتنی بر عمل، اضطراب شناختی - جسمانی را کاهش و اعتمادبه نفس را افزایش می دهد. اما راهبردهای مقابله ای مبتنی بر هیجان، تأثیر برعکس دارد. درنتیجه، آموزش راهبردهای مقابله ای مبتنی بر عمل می تواند پیشنهاد می شود.

هدف از انجام این پژوهش، طراحی و تدوین راهبرد توسعة ورزش در اداره کل تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد بود. نمونة آماری این پژوهش 33 نفر از مدیران، معاونان، کارشناسان و همین طور خبرگان تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامة محقق ساخته ای بود که روایی آن را چند تن از متخصصان مدیریت ورزشی تأیید کردند و پایایی آن با آلفای کرونباخ 85/0 محاسبه شد. پرسشنامه شامل 53 گویة رتبه بندی شده در زمینة قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدهای اداره کل تربیت بدنی دانشگاه فردوسی بود. پس از تجزیه وتحلیل قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها و تشکیل ماتریس ارزیابیِ هر یک از عوامل داخلی و خارجی اداره کل تربیت بدنی دانشگاه فردوسی، محرز شد که اداره کل تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد باید از راهبرد محافظه کارانه ( wo ) برای توسعة ورزش خود بهره بگیرد. در ادامه با رسم ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمّی عوامل داخلی و خارجی، استراتژی استفاده از مدیران بلندپایة دانشگاه در برنامه ریزی های بلندمدت ورزش نیز در رتبة اول از منظر اولویت در استراتژی ها قرار گرفت.