درخت حوزه‌های تخصصی

A community of practice may shape and reshape the identity of members of the community through providing them with situated learning or learning environment. This study, therefore, is to clarify the salient learning-based features of the language teaching community of practice that might formulate the identity of language teachers. To this end, the study examined how learning situations in two communities of practice (English and Arabic) developed the professional identity of language teachers. The results of the semi-structure interviews with 5 language teachers highlighted some differences between English and Arabic language teaching communities of practice in terms of the situated learning activities they provide for language teachers to develop their professional identity. Furthermore, since the community of practice can be considered a potential curriculum that may be learned by newcomers with legitimate peripheral access, it would be considered as a main source of identity formation of both English and Arabic language teachers. The findings of the study can be used to better understand the nature of being a professional language teacher in non-native contexts. They have implications for novice and experienced language teachers as well as for teacher educators to review the content of the teacher training courses

یادگیری لغات اغلب باید به صورت اتفاقی از طریق شنیدن و خواندن به وجود آید. این یکی از دلایلی است که به اهمیت وجود یک برنامه خواندن وسیع و قابل توجه در یادگیری زبان انگلیسی اشاره می کند. مطالعات وسیع این فرصت را به فراگیران زبان می دهد تا به خواندن حجم زیادی از مطالب و موادی که در سطح سواد آنهاست بپردازند. یادگیری زبان از طریق شرایطی چون تکرار، بازیابی، استفاده خلاقانه و توجه کامل به وجود می آید. این شرایط را می توان در حین خواندن به شیوه های مختلفی از طریق باریک خوانی، خواندن مجدد، خواندن و ارتباط با مهارت های دیگر، خواندن و بحث، و یادگیری از طریقه تمرینات خواندن افزایش داد. فعالیت های رایانه ای می توانند با فراهم کردن فرصتی برای یادگیری عمدی موثر واقع شوند، اما باید در نظر داشت که یادگیری عمدی نباید جایگزین خواندن وسیع شود.

This study was inspired by VanPatten and Uludag’s (2011) study on the transferability of training via processing instruction to output tasks and Mori’s (2002) work on the development of talk-in-interaction during a group task. An interview was devised as the pretest, posttest, and delayed posttest to compare four intervention types for teaching the simple past passive: traditional intervention as the comparison group and three task-based groups were processing instruction, consciousness-raising, and input enhancement. The interviews and the interactions during the treatments were also analyzed qualitatively. Task-based instruction (TBI) proved significantly more effective than traditional intervention and processing instruction significantly outperformed all others on both posttests. Furthermore, processing instruction was the only task-based intervention to retain its improvement till the delayed posttest. Qualitatively, processing instruction led to true negotiation of meaning and deep-level learning, consciousness-raising led to massive negotiation over the function of the target structure and deep-level learning, input enhancement led to enormous unfocused interaction about meaning, and traditional intervention just led to interaction about the forms. It was concluded that a well-planned processing instruction is a promising intervention for focusing on language form; however, due to the strong points cited for the other two tasks, their roles should not be ignored.

این مقاله جنبه های مختلف گفتمان کلاس را در یک کلاس تدریس زبان انگلیسی که در آن از روش ارتباطی استفاده می شود مورد بررسی قرار می دهد. اطلاعات لازم از طریق مشاهده تعاملات کلاسی و ضبط صدا در 5 جلسه و جمعا بالغ بر 4 ساعت جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها، چهارچوبی تحلیلی تهیه شد که مشتمل بر ویژگی های مهم کلاس یعنی تبادلات آموزشی، ویژگی های نهاده، روش بازخورد، و نوع سوالات بود. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که اطلاعات جمع آوری شده حاوی 52 مورد تبادلات آموزشی است که در 73% آنها واکنش معلم به گفته های زبان آموزان بیشتر کارکرد ارزیابی دارد، معلم گفتار خود را با توجه سطح دانش زبانی زبان آموزان تغییر می دهد، و از میان روش های مختلف بازخورد اصلاحی روش بازریزی (51%) و بازخورد صریح (22%) بیشتر از بقیه مورد استفاده قرار گرفته است که به تبع آن فرصت و شانس کمتری برای عکس العمل و خود اصلاحی از سوی زبان آموزان ایجاد می شد. همچنین، بیشتر (57% ) سوالاتی که معلم از زبان آموزان می پرسید با هدف سنجش دانش زبان آموزان بود و تنها در 21% آنها هدف کسب واقعی اطلاعات بود که پاسخشان برای سوال کننده معلوم نبود.

مفید بودن تدریس تلفظ در تدریس زبان همیشه یک موضوع بحث برانگیز بوده است. اگرچه تحقیقات گذشته نشان می دهد که معلمان نمی توانند تفاوت عمده ای در بهبود تلفظ دانش آموزان خود به وجود آورند، مطالعات جدید نشان می دهد که تلفظ زبان خارجی می تواند با بکار گیری عوامل مشخصی مانند استفاده از عناصرعروضی تا سطح زبان مادری پیشرفت کند. با تاکید بر ارتباطات معنادار و فهم این که تولید سخن تحت تاثیر درک سخن می باشد، نیاز به ادغام فعالیت های عروضی و ارتباطی برای ایجاد موقعیت هایی که در آن تلفظ دانش آموزان از طریق شنیدن وسخن گفتن پیشرفت کند، احساس می شود. این مطالعه به بررسی این عوامل می پردازد.

Although filling the gap in reading comprehension gained momentum with the rise of the top-down approach, Vygotsky’ concept of scaffolding and the dual code theory provided a strong support for the use of paratext to enhance comprehension. Scaffolding is dependent on other-regulation, one type of which is object-regulation. From this vantage-point, various types of paratext can function as sources of object-regulation to scaffold the interaction between the reader and the text. Hence, the purpose of this study was to explore the effect of three types of paratext (the picture, preface, and title) on the reading comprehension and recall of less proficient and more proficient EFL learners. The control groups in the two proficiency levels read a text with no paratext, whereas participants in the experimental groups read the same text accompanied by the three types of scaffolding paratext. Both groups were also given a recall test which required the recall of propositions from the original texts. The results showed the beneficial effect of paratext on reading comprehension among the more proficient experimental group. As to reading recall, neither less proficient nor more proficient group succeeded in manifesting better recall than the control groups. These findings have two implications. First, there is proficiency “short-circuit” for the scaffolding effect of paratext on reading comprehension. Second, short-circuit has a task-bound nature. As the results of this study show, the proficiency ceiling needed to move beyond the short-circuit effect of comprehension is different from that of recall because recall is a comparatively more demanding task.

هدف تحقیق پیش رو، یافتن تأثیر احتمالی عنوان جانبدارانه بر سطح نگارش زبان­آموزان درونگرا و برونگرای ایرانی زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی در سطوح مبتدی/پیشرفته نگارش است. یکصد نفر از میان 150 زبان­آموز بر اساس نوع شخصیت (درونگرا/برونگرا) و سطح نگارش(مبتدی/پیشرفته) در قالب چهار گروه در این تحقیق شرکت داشتند که از آن­ها خواسته شد درباره سه موضوع (غیر جانبدارانه، جانبدارانه به سمت درونگرایی و جانبدارانه به سمت برونگرایی) مقاله بنویسند و همچنین به سوالات پرسشنامه ی شخصیتی آیزنک- ویژهبزرگسال (آیزنک و آیزنک، 1975) پاسخ دهند. مقالات آن­ها توسط دو نفر و بر اساس معیار نمره­دهی بایلی و براون (1984) تصحیح گردید. داده­های گردآمده با استفاده از واریانس دو طرفه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از وجود تفاوت معنادار، با الگوهای متنوع، میان عملکرد گروه­های شرکت­کننده بود که غیر از یک مورد، موید توانایی برتر افراد درونگرا در موضوعات غیرجانبدارانه، جانبدارانه به سمت درونگرایی و جانبدارانه به سمت برونگرایی بود.

The study aimed at investigating whether the retention of vocabulary acquired incidentally is dependent upon the amount of task-induced involvement. Immediate and delayed retention of twenty unfamiliar words was examined in three learning tasks( listening comprehension + group discussion, listening comprehension + dictionary checking + summary writing in L1, and listening comprehension + dictionary checking + sentence writing with the target words) inducing differential ‘involvement loads’- consisting of varying degrees of need, search and evaluation. Time-on-task was kept constant among all three tasks. The results partially supported the Involvement Load Hypothesis: The sentence writing task generated the highest retention rate, a finding which is quite in harmony with the Hypothesis’s prediction. However, the other two tasks did not result in different retention rates despite equal involvement loads. These results are discussed with reference to the involvement load hypothesis and some suggestions are made as to how to improve and revise the original theory.