مطالعات مدیریت گردشگری

با ظهوراقتصاد اشتراکی، اقامتگاه های نظیر به نظیر رونق چشمگیری یافته اند. یکی از راه ها برای موفق تر عمل نمودن این اقامتگاه ها، بهره برداری از پتانسیل هم آفرینی گردشگران است. همچنین در سال های اخیر توجه ویژه ای به تجربه مصرف در صنعت میهمان نوازی می شود. بنابراین هدف این پژوهش ارائه مدلی جدید برای تجربه هم آفرینی گردشگران در اقامتگاه های نظیر به نظیر می باشد. برای این منظور از روش متاسنتز هفت مرحله ای سندلوسکی و باروسو استفاده شد. به تعداد 63 مقاله کیفی شناسایی و با روش تحلیل مضمون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج ابعاد کنترل، یادگیری، اتصال، شخصی سازی، اصالت و خودمختاری را بعنوان ابعاد تجربه هم آفرینی شناسایی نمود. همچنین عوامل مربوط به میزبان، عوامل مربوط به مشتری، عوامل مربوط به سایر مشتریان و جامعه محلی، عوامل مربوط به تکنولوژی و عوامل مربوط به اقامتگاه بعنوان پیش آیند و متغیرهای ارزش کارکردی، ارزش هزینه، ارزش اجتماعی و ارزش تجربی بعنوان پیامدهای آن شناسایی شدند.

امروزه با گسترش شهرها و روند سریع رشد آن ها، بافت های تاریخی به فراموشی سپرده شده اند. طراحی فضاهای شهری برای عبور خودروها، موجب نابودی بافت های تاریخی و حذف عابران از این فضاها شده است. علاوه بر آن، وجود عناصر ارزشمند در این بافت ها، لزوم حفاظت از بافت قدیم شهرها را بیش ازپیش نمایان کرده است. بافت تاریخی شهر بوشهر نیز میراث فرهنگی غنی را در خود جای داده است. مشکلاتی نظیر تخریب ابنیه و وضعیت بصری نامطلوب، معماری متمایز و عدم وجود ارتباط فضایی بین عناصر ارزشمند تاریخی و آداب ورسوم فرهنگی رو به فراموشی، موجب شد تا این پژوهش با رویکرد توصیفی-تحلیلی و باهدف شناسایی مسیر گردشگری در بافت تاریخی شهر بوشهر با رویکرد گردشگری فرهنگ مبنا، به حل این مسائل بپردازد. اطلاعات موردنیاز این پژوهش از طریق روش های کتابخانه ای و میدانی استخراج شده و پس از تدقیق محدوده موردمطالعه، با روش های مختلفی نظیر مصاحبه و استفاده از نرم افزارهای مرتبط، به تجزیه وتحلیل پرداخته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که پتانسیل های گردشگری بسیاری در زمینه های تاریخی-فرهنگی، مذهبی، تجاری و آداب ورسوم در بافت تاریخی شهر بوشهر وجود دارد. جهت معرفی این پتانسیل ها به گردشگران، سه مسیر مختلف گردشگری در بافت تاریخی شهر بوشهر تعریف شده که تلاش شد هرکدام، بیشترین برخورداری از پتانسیل های گردشگری را داشته باشد. شایسته است که از طریق تعریف مسیرهای گردشگری مشخص در بافت تاریخی، این پتانسیل ها را به گردشگران داخلی و خارجی معرفی کرده و موجب رونق اقتصاد ساکنین و برندسازی بافت تاریخی شهر بوشهر شد.

هدف این تحقیق تحلیل تاثیر ادراک از کوید19 بر قصد کارآفرینانه دانشجویان گردشگری با توجه به نقش میانجی دوعامل پیشنگری و خوشبینی بوده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان و فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت جهانگردی موسسه آموزش عالی مازیار شهر رویان در دو گرایش برنامه ریزی و بازاریابی بوده است. بدین ترتیب تعداد 200 پرسشنامه بدون نقص جمع آوری گردید و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری با نرم افزار PLS استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که ارضای نیازهای روانشناختی دانشجویان بطور مستقیم و بطور غیرمستقیم از طریق عامل خوشبینی بر قصد کارآفرینانه دانشجویان تاثیر معناداری دارد. از طرف دیگر نتایج نشان داد که خوشبینی نسبت به وضعیت آینده، عاملی کلیدی برای تقویت قصد کارآفرینانه دانشجویان گردشگری محسوب می شود که می تواند اثر منفی ادراک از کوید19 را کاهش دهد.

راهبردهای گذشته درزمینه توسعه نواحی، نتوانسته اند در حل مسائل و معضلات موجود در زمینه هایی چون فقر، اشتغال، بهداشت، امنیت غذایی، پایداری محیط زیست و نظایر این ها به گونه ای موفقیت آمیز عمل کنند. یکی از راهبردهایی که اخیراً در بیشتر کشورهای جهان موردتوجه قرارگرفته، توسعه گردشگری در نواحی محروم و دارای پتانسیل های لازم برای گسترش گردشگری است. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل مضمون، چالش ها و موانع گردشگری پایدار روستایی استان اصفهان شناسایی شدند. اطلاعات بر اساس مصاحبه های نیمه ساختاریافته و مطالعه منابع و اسناد جمع آوری شده اند. یافته ها نشان می دهد از میان 182 کد باز 29 مفهوم پایه ای شناسایی شد که در 7 دسته مضامین سازمان دهنده قابل تقسیم بندی هستند. نتایج تحلیل ها حاکی از این است که باید در توسعه و ایجاد بسترهای لازم جهت تحقق گردشگری پایدار روستایی به ایجاد زیرساخت های لازم، ابعاد اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی، همچنین سیاست گذاری های مناسب و عملیاتی توجه نمود و لزوم دست یابی به اهداف مدیریتی و سازمانی گردشگری پایدار، کمک گرفتن از خود مردم روستا و مشارکت دادن آن ها از تصمیم گیری تا اجرا بایستی قابل توجه قرار گیرد

شاخص های جهانی گویای موقعیت ضعیف گردشگری ماجراجویانه ایران (میانگین کمتر از متوسط جهانی) در میان کشورهای در حال توسعه است، بنابراین، ضروری است تا نیروهای پیشران و مؤثر شناسایی و ظرفیت های رشد گردشگری های خاص به ویژه از نوع ماجراجویی در ایران سنجیده شود. این پژوهش داده بنیاد و کمی-کیفی، نتیجه تحلیل محتوای مطالعات پیشین، بررسی 10 متغیر شاخص جهانی توسعه گردشگری ماجراجویانه به همراه نظرخواهی از خبرگان به روش دلفی است. با رویکرد آینده پژوهی، سناریوهای محتمل برمبنای یافته ها پردازش شدند. استعاره های چشمه، برکه، کویر و باتلاق برای ترسیم چشم انداز سناریوها و به منظور توصیف و پیش بینی آینده گردشگری ماجراجویانه در سال 1410 ارائه شد. نتایج حاصل از 4 سناریوی قوی، سازگار و محتمل حاکی از آن است که ناپایداری توسعه گردشگری ماجراجویانه در ایران با روایت باتلاق، آشکار می شود.

همه گیری ویروس کرونا، مدیریت هتل ها را با چالش های عملکردی زیادی روبرو کرده است. در این شرایط آشکار شد که بسیاری از هتل ها و مراکز اقامتی از سیستم های مدیریت عملکرد استفاده نمی کنند و در مقابل، سیستم های ارزیابی عملکردی دارند که معمولاً شامل ارزیابی و بررسی سالانه بوده که همسویی کمی بین عملکرد هتل و اهداف استراتژیک آن وجود دارد و فقط بر عملکرد گذشته هتل تمرکز می کند؛ بنابراین، ضرورت وجود شناسایی معیارهای مناسب برای مدیریت عملکرد نه ارزیابی آن، در هتل ها احساس می شود. بدین منظور در این مقاله معیارهایی جهت طراحی چارچوب سطح بندی مدیریت عملکرد در هتل ها با روش فراترکیب، شناسایی و با استفاده از رویکرد مدل سازی ساختاری-تفسیری طبق نظر خبرگان سطح بندی شدند. در مقاله حاضر 14 معیار شناسایی شده است که به بهبود مدیریت عملکرد هتل های موردمطالعه در شرایط بحرانی شیوع کرونا کمک خواهند کرد و با اهداف مهم اداری، استراتژیک و ارتباطات، توسعه و نگهداری هتل ها، منطبق اند؛ بنابراین می توانند در چاره جویی برای حل چالش های مدیریت عملکرد، مفید باشند. در چارچوب ارائه شده معیارهای «سیاست های دولت و مهارت های رهبری» تأثیرگذارترین و «وفاداری مشتریان و کاهش هزینه های هتل» جزء تأثیرپذیرترین معیارها بوده اند.