پیشرفت های نوین در علوم رفتاری

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش ممیزی الگوهای ارتباطی خانواده و صفات تاریک شخصیت در تشخیص اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان بود. طرح پژوهش، تابع تشخیص دوگروهی بود. جامعه موردبررسی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 99 - 1398 بودند. به این منظور تعداد 30 دانش آموز دارای اعتیاد به تلفن همراه و 30 نفر بدون اعتیاد به تلفن همراه به شیوه در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک (1990)، صفات تاریک شخصیت جانسون و وبستر (2010) و اعتیاد به تلفن همراه سواری (1393) پاسخ دادند. داده های گردآوری شده با آزمون تحلیل تشخیص تجزیه وتحلیل شد. نتایج تحلیل ممیزی نشان داد که با کمک الگوهای ارتباطی خانواده و صفات تاریک شخصیت می توان اعتیاد به تلفن همراه را پیش بینی کرد. تحلیل ممیزی توانست با 95 درصد پیش بینی صحیح دانش آموزان دختر را به دو گروه با و بدون اعتیاد به تلفن همراه طبقه بندی نماید . نتایج این پژوهش نشان دهنده اهمیت این متغیرها در امکان تمایز گذاری بین دانش آموزان با و بدون اعتیاد به تلفن همراه بوده و لذا می توان از این متغیرها در بحث پیشگیری از رفتارهای آسیب زا از ناشی از تلفن همراه توسط مشاوران و روانشناسان استفاده کرد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری ( CBT ) بر افزایش صمیمیت جنسی و کاهش نگرانی از تصویر بدن در زنان دارای اختلال کارکرد جنسی (بی میلی جنسی) مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در نیمه اول سال 1398 بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل تمامی زنان دارای اختلال کارکرد جنسی (بی میلی جنسی) مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز بود که از این میان 30 زن شامل ( 15 نفر) در گروه آزمایش و ( 15 نفر) گروه گواه به روش نمونه گیری هدفمند داوطلب و بر اساس ملاک های ورود و خروج از 6 مرکز مشاوره شهر شیراز انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل مقیاس صمیمیت جنسی بطلانی و همکاران، پرسشنامه نگرانی از تصویر تن لیتلتون هستند. برای گروه آزمایش، 8 جلسه ی 45 دقیقه ای هفتگی برنامه ی درمان شناختی رفتاری ( CBT ) اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری 23- SPSS انجام شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مداخله ی به کاررفته باعث افزایش صمیمیت جنسی و کاهش نگرانی از تصویر بدن در زنان می شود. به طورکلی، می توان گفت که مداخله ی درمان شناختی رفتاری ( CBT ) برای کمک به زنان دارای اختلال کارکرد جنسی (بی میلی جنسی) اثربخش است. همچنین درمانگران می توانند از این روش درمانی جهت بهبود صمیمیت جنسی و نگرانی از تصویر بدن استفاده کنند.

پیمان شکنی در تعهد زناشویی آسیب زننده ترین مشکلی است که تمامی رابطه زناشویی را متأثر از خود می سازد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه طرحواره های ناسازگار اولیه و نگرش صمیمانه در زنان متأهل پیمان شکن و غیر پیمان شکن است. روش پژوهش از نوع علی- مقایسه ای است. ابزار پژوهش پرسشنامه جمعیت شناسی، پرسشنامه فرم کوتاه طرحواره های ناسازگار شناختی یانگ و پرسشنامه نگرش صمیمانه بود. داده های به دست آمده از طریق آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری (مانوا) تجزیه وتحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد، بین نگرش صمیمانه و طرحواره های شناختی در زنان پیمان شکن و غیر پیمان شکن تفاوت معناداری وجود دارد ( 0.001 p< ). همچنین بین نگرش صمیمانه در گروه پیمان شکن و غیر پیمان شکن تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین، طرحواره های شناختی را در گروه زنان پیمان شکن می توان از طریق نگرش های صمیمانه پیش بینی کرد ( 0.001 p< ) . یافته های پژوهش نشان داد که زنان پیمان شکن احساس نیاز به صمیمیت بیشتری دارند و چنانچه احساس صمیمیت در رابطه زوجی برآورده نشود به احتمال بیشتری اقدام به رابطه خارج از ازدواج خواهند کرد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر بهبود کیفیت زندگی و افزایش تاب آوری مراقبان بیماران دمانس بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مراقبان بیماران دمانس در شهر اصفهان بود که به صورت در دسترس 30 نفر از مراقبان بیماران دمانس در کلینیک حافظه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های کیفیت زندگی ویر و شربورن (1992) (SF-36) و تاب آوری ( CD-RISC ) ؛ کانر و دیویدسون (2003) بودند که در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون توسط دو گروه آزمایش و کنترل تکمیل شدند؛ و تنها گروه آزمایش مورد درمان متمرکز بر شفقت (مبتنی بر طرح درمانی گیلبرت- 2009 ) در 10 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند و جهت جلوگیری از سو تعبیر گروه گواه درمانی بی ارتباط دریافت کردند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون پارامتریک، تحلیل کوواریانس چندمتغیری MANCOVA) ) با استفاده از نرم افزار SPSS-21 صورت گرفت. نتایج نشان داد که گروه آزمایش افزایش معناداری را در تاب آوری و سه مؤلفه از کیفیت زندگی (سلامت عمومی، بهزیستی هیجانی و انرژی) بعد درمان نشان دادند. بر اساس یافته ها می توان گفت درمان متمرکز بر شفقت عامل تأثیرگذار مهمی بر بهبود کیفیت زندگی و افزایش تاب آوری در مراقبان بیماران دمانس است .