تاریخ اسلام و سیره

۴۷۹۲.

جایگاه دشمنان و مخالفان در نگرش سیاسى امام على(ع)

نویسنده: علی اکبر علیخانی

منبع: حوزه و دانشگاه ۱۳۸۰ شماره ۲۶

حوزه های تخصصی:

تعداد بازدید : ۴۵۷۱

در نگرش حضرت على(ع) مخالف و دشمن، انسانى خطاکار است که باید هدایت شود و مهم‏ترین وظیفه انبیا و اولیاى الهى (و همه حکومت‏هاى مبتنى بر دین) زمینه‏سازىِ هدایت انسان‏ها و نشان دادن راه حق و حقیقت به آنان است. در نگاه آن حضرت، انسان اشرف مخلوقات است و تکریم هر انسانى ـ فارغ از عقیده و مذهب او ـ بر همگان واجب است. مهم‏ترین مؤلفه تکریم انسان، حفظ خون اوست و خون‏هاى به ناحق ریخته شده، اول چیزى است که روز قیامت مورد سؤال قرار خواهد گرفت. حکومت و قدرت نیز وسیله‏اى براى احقاق حقوق و احیاى حدود و ارزش‏هاى الهى و درنهایت، تکامل و سعادت انسان است و ذاتا داراى ارزش نیست؛ بلکه ارزش و اهمیت آن، کمتر از انسان و جایگاه رفیع اوست. امام على(ع) در نگرش سیاسى خود ـ که ریشه در اصول و اعتقادات فوق داشت ـ به آزادى و اندیشه مخالفان باطل خود احترام مى‏گذاشت و هیچ‏گاه به توهین و هتک حرمت متوسل نمى‏شد و در سخت‏ترین و بحرانى‏ترین شرایط ـ مثل جنگ ـ نیز به اصول اخلاقى پاى‏بند بود.

در کنار علی علیه السلام میزبان پیامبر (ص) (4)

دبستان واعظین و گلستان ناظرین

مادرى مهربان تر از خورشید

معرفی کتاب رهنمای الوهی در تشیع در پژوهشی در باب «امامیه نخستین»

مردی از کرانه غدیر

رویارویی با فتنه های سیاسی و اجتماعی

ریزش ها و رویش ها در حکومت علوی

«راشد الدین سنان‏»(مقاله پژوهشی حوزه)

درخت حوزه‌های تخصصی