بهصورت سرشماری ، مشتمل بر 985 نفر با میانگین سنی 5/42 سال و میانگین سنوات خدمت 19 سال در پژوهش شرکت کردند.
ابزار پژوهش فرم تجدید نظر شده چک لیست نشانهیابی 90 سئوالی است . نتایج نشان داد که بعد افسردگی و بعد ترس مرضی
، به ترتیب بالاترین و پایینترین میانگین را در پژوهش داشتهاند . تفاوت بین دو گروه روزکار و نوبتی فقط در بعد اختلال وسواس ،
معنادار بوده و در سایر ابعاد تفاوت معناداری بهدست نیامده است. ع لاوه بر این با تقسیم آزمودنیها بر حسب سطح تحصیلات نیز
فقط در بعد پارانوئید تفاوت معناداری بهدست آمد. همچنین در بین ابعاد آزمون ، به تفکیک مجرد و متاهل تفاوت معناداری بهدست نیامد
ولی تفاوتهای معناداری در ابعاد اضطراب، افسردگی، وسواس، پارانویید و شکایات جسمانی در بین سازمانهای هشتگانه پالایشگاه
به دست آمد. سرانجام این نتیجه حاصل شد که کارکنان با افزایش سن و سابقه خدمت از سلامت روانی بهتری برخوردار بودند.
بررسی حاضر به منظور شناسایی عوامل موثر بر ازدواجهای موفق و ناموفق دانشجویان انجام گرفته است. دراین مطالعه 136دانشجوی متاهل به صورت غیر احتمالی انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند و روش مطالعه، توصیفی- تحلیلی گذشته نگر بود و با استفاده ازپرسشنامه سازگاری زناشویی به جمع آوری اطلاعات پرداخته، داده ها با استفاده از آزمون« تی» و تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که عوامل موثر بر ازدواجهای موفق به ترتیب عبارتند از: داشتن اعتماد به یکدیگر، روابط کلامی و غیرکلامی خوب و مبتنی برمراودات سالم، و توافق بر سر مسائل اساسی زندگی از قبیل تصمیم گیری شغلی، هدف های زندگی، تحصیل، شیوه برخورد با فرزندان، مدت زمانی که با هم سپری می شود، فعالیتهای ایام فراغت، بچه دار شدن و روابط جنسی. به علاوه برخی از عوامل شخصی، خانوادگی و اجتماعی موثر بر سازگاری دانشجویان عبارت است از: نوع شغل همسر، طریقه آشنایی با همسر، شیوه حل مشکلات و محل مراجعه در زمان بروز اختلاف با همدیگر. همچنین نتایج نشان داد که سن، رشته تحصیلی، وضعیت تحصیلی دانشجو، و تحصیلات همسر در میزان سازگاری زناشویی آنان اثر گذار نیست.