درخت حوزه‌های تخصصی

در جهان امروز، افراد، لبه کلیدی مزیت رقابتی هستند که پیشبرد اهداف کسب و کار را تقویت می کنند. سازمان های موفق، مدیریت استعداد را به عنوان یک اولویت راهبردی در نظر می گیرند. ازآنجاکه کارکنان بعد حیاتی تحویل خدمات گردشگری هستند، بنابراین توانایی کسب و حفظ کارکنان عالی در بخش خدمات، ضروری است. پژوهش حاضر با هدف ارائه چارچوبی برای مدیریت استعداد، با رویکرد پژوهش کیفی است. بدین منظور پس از بررسی پیشینه پژوهش، با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته به روش نمونه گیری هدف مند بین مدیران و کارشناسان ارشد شرکت مادرتخصصی سیاحتی و مراکز تفریحی پارسیان، ابعاد مدیریت استعداد به روش تحلیل محتوای جهت دار و تلخیصی تحلیل شد. درنهایت چارچوبی منسجم بر پایه عوامل زمینه ای تأثیرگذار بر مدیریت استعداد (عوامل داخلی- خارجی)، جذب استعداد (تجزیه و تحلیل راهبردی نیازمندی های سازمان به استعداد، تأمین نیروی انسانی موردنیاز)، ماندگاری (مدیریت روابط استعداد، مدیریت عملکرد)، بالندگی (مدیریت مسیر شغلی، مدیریت جانشین پروری) و خزانه استعداد (چشم انداز، راهبردها) ارائه شده است.

طبق آمارهای ارگانهای ذیربط غالب مسافرتهای گردشگری از طریق زمین و غالباً بهوسیله اتومبیلهای شخصی است . این امر سرمایه گذاری در بخش استراحتگاه های ردشگری بینراهی، خصوصاً در منطقه ای شمالی کشور که از امکانات طبیعی و بالقوه بهرهمند است را کاملاً توجیه میکند، لیکن فقدان طرح توسعه بر اساس چارچوب مشخص اولویت دهی مستدل و علمی پس از احداث و بهره برداری این مجموعه ها کاملاً محسوس است. بهطور قطع بررسی موضوع و جهت دهی به اعتبارات سرمایه ای که در این راستا هزینه میشود، اهمیت ویژهای دارد لیکن به مواردی چون کاهش تصادفات و حوادث بین جادهای، افزایش کیفیت سفر و توسعه صنعت گردشگری برای عموم مردم از جمله نتایج توسعه اندیشیده شده این استراحتگاه ها میتواند باشد.، ایجاد مشاغل جدید و برنامه ریزی جهت هدفمندی اوقات فراغت نیز اشاره کرد. در این پژوهش نخست با بررسی وضع موجود و ارائه نقاط جدید پیشنهادی ، به عوامل اصلی اولویت دهی به مراکز استراحتگاهی بینراهی پرداخته شده و در نهایت با اشاره به سابقه مطالعات انجام شده در این زمینه سه سطح اصلی برای استراحتگاه ها معرفی و 3 ضریب وزنی برای سطوح مذبور پیشنهاد 1 بر اساس (AHP) و در نهایت جدول اولویت دهی استراحتگاه ها از طریق روش تحلیل سلسله مراتبی نقاط پیشنهادی و موجود ارائه شده است. مسلماً با توجه به ضرورت و پیچیدگی موضوع یک مقاله پاسخگوی تام و کامل تمامی مسائل موجود در این زمینه نمیباشد لیکن در این پژوهش سعی شده است تا با انتخاب روشی بهینه به گشایش یک افق جدید در زمینه توسعه و ترویج خدمات گردشگری در جهت ساماندهی بخش مهمی از اعتبارات گردشگری دست یافت.

شناسایی و تحلیل عوامل تاثیرگذار بر تقاضای تفرجی میتواند به پیشبینی نیازهای گردشگران و در نتیجه مدیریت موفق پارک ها و مناطق تفرجی کمک نماید. بوستان علوی در شهرستان قم از پتانسیلهای بسیاری در جذب گردشگر برخوردار است ولی در زمینه احداث و تجهیز متناسب با نیاز گردشگران توسعه لازم صورت نگرفته است. در این تحقیق، عوامل مؤثر بر تقاضای گردشگری در بوستان علوی شهر قم از طریق توزیع پرسشنامه بین بازدیدکنندگان پارک بررسی شد. نتایج نشان داد که فصل، سن، وضعیت تأهل، تحصیلات، درآمد و انگیزه استفاده با تقاضای گردشگری فردی ارتباط معنی دار دارند اما جنسیت، شغل و - نحوه دسترسی بر آن تأثیر معنی داری ندارند. بیشتر بازدیدکنندگان این پارک متاهلین و در رده سنی 15 30 سال تشکیل می دهند و فصل بهار را برای استفاده از پارک ترجیح می دهند که با توجه به ساختار جمعیتی قم و شرایط اقلیمی آن مورد انتظار است. مهمترین انگیزه های مراجعه به پارک پر کردن اوقات فراغت، استراحت و آرامش، پیک نیک، سرگرمی و بازی بچهها میباشد که با نوع و میزا ن امکانات موجود در پارک رابطه دارد.

هدف این پژوهش ارایه ی الگوی مدیریت گردشگری شهر تهران است که برای انجام آن از روش تحقیق آمیخته در قالب طرح تحقیق آمیخته اکتشافی (کیفی- کمی) در دو مرحله استفاده شده است. در مرحله نخست از روش تحلیل محتوا و در مرحله دوم از معادلات ساختاری استفاده شده است. روایی پرسشنامه از نوع روایی محتوا و روایی صوری و بوده و نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا به ترتیب برابر با 69/0 و 79/0 براورد شده است. پایایی به روش ضریب آلفای کرونباخ 933/0 و به روش دونیمه کردن 806/0 به دست آمده است. نمونه ی آماری 400 نفر از مدیران، کارشناسان و اساتید حوزه ی گردشگری هستند که تعداد 387 پرسشنامه معتبر از آنها گردآوری شد. نتایج پژوهش نشان می دهد در طراحی الگوی مدیریت گردشگری شهر تهران توجه به عوامل ساختاری، محیطی و محتوایی ضروت دارد و بر این اساس الگوی سه بعدی مدیریت گردشگری شهر تهران ارایه شده است.

چکیده امروزه منابع طبیعی به عنوان سرمایه های اصلی اکوتوریسم با چالش های متعددی مواجه است. بنابراین ارزشگذاری مناطق اکوتوریستی و کارکردهای زیست محیطی در راستای اتخاذ سیاستهای اقتصادی از مهمترین مقولات برنامهریزی صنعت گردشگری به شمار میآید. منطقه تفریحی رودبار قصران یکی از ج اذبه های اکوتوریستی شهرستان شمیرانات استان تهران است. لذا مطالعه ارزش اکوتوریستی آن میتواند در توسعه گردشگری منطقه مؤثر باشد. روش پژوهش توصیفی – تحلیلی و هدف آن برآورد ارزش اکوتوریستی رودبارقصران با استفاده از روش ارزشگذاری مشروط بوده که در این راستا با استفاده از مدل لوجیت و پرسشنامه انتخاب دوگانه به بررسی عوامل مؤثر در پذیرش تمایل به پرداخت برای بازدید از این منطقه میپردازد. متوسط تمایل به پرداخت گردشگران برای هر خانوار 7100 ریال است و با در نظر گرفتن این میزان متوسط ارزش تفریحی خدمات این منطقه در سال 3,550 میلیون ریال برآورد می شود . لذا با توجه به اهمیت بالای منطقه رودبارقصران، میبایست برنامهریزان برای توسعه گردشگری و بالا بردن رفاه بازدیدکنندگان به این منطقه توجه بیشتری داشته باشند.