سیاست پژوهی جذب و گزینش معلم از سال 1390 تا 1400

چکیده

تحقق آرمان های انقلاب اسلامی مستلزم تلاش در ابعاد فرهنگی، علمی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است. نظام تعلیم وتربیت نهادی تأثیرگذار و از مهم ترین زیرساخت های کشور برای ارتقای سرمایه انسانی است که بر اساس سند تحول بنیادین آموزش وپرورش، نقش معلم به عنوان مؤثرترین عنصر در تحقق مأموریت های نظام تعلیم وتربیت است، به همین جهت طرح مسائل گزینش، و تربیت حرفه ای معلمان از عمده ترین مسائل به شمار می آید. در این تحقیق با مراجعه به کتاب ها، اسناد، قوانین و مصوبات و اطلاعات تاریخی درباره جذب و گزینش معلم، با استفاده از روش تحلیل محتوا، به بررسی پرسش های تحقیق در این منابع پرداخته ایم. با بررسی سیر تحولات گزینش معلم در ایران از آغاز انقلاب اسلامی تاکنون، نشانگر این واقعیت است که این نهاد تربیتی دستخوش تغییرات مستمر قرار گرفته است، به گونه ای که مدام مراکز تربیت معلم بدون پشتوانه تحقیقاتی دایر و سپس تعطیل می شدند که به دلیل فقدان ضمانت های قانونی، مالی و اجرایی نتوانسته است تحول در راهبردها، رویکردهای سنتی و توسعه کیفی و محتوایی آموزش وپرورش ایجاد کند، خصوصاً که اختلاف رویکرد دولت ها و سلیقه فردی مدیران تأثیرات زیادی گذاشته است؛ لذا امروزه نظام گزینش به علت ضعف فرهنگ برنامه ریزی علمی، نبود فرایند ارزیابی از نتایج طرح های اصلاحی، کمبود اعتبارات مالی، نبود اهداف روشن در گزینش و مهیاسازی معلمان با نارسایی های بسیاری روبه روست که پیشنهاد می شود: اول- باور مسئولان کشور تقویت شود که اصلاح نظام آموزش وپرورش ایران در گرو جذب، تربیت معلمان باصلاحیت و حرفه ای است. دوم- اینکه نظام جامع مدیریت منابع انسانی در آموزش وپرورش برای ساماندهی قوانین و متعارض تصمیم گیری نظام تعلیم وتربیت تصویب شود.