بررسی رابطه ژنوتیپ های مر تبط با ژن های HIF1-α و VEGF با تغییرات توان هوازی به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در زنان غیر فعال- مطالعه آزمایشی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش بررسی رابطه ژنوتیپ های مر تبط با ژن های HIF1-α و VEGF با تغییرات توان هوازی به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در زنان غیر فعال بود. روش پژوهش: 23 زن غیر فعال 34 تا 43 ساله به صورت غیر هدفمند در دسترس انتخاب و 8 هفته تمرین هوازی هر هفته 5 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه با شدت55% تا 75% ضربان قلب بیشینه انجام دادند. قبل و بعد از دوره تمرین، توان هوازی توسط آزمون برووس اندازه گیری شد. نمونه بزاقی اخذ و ژنوتیپ های مختلف ژنهای ژن HIF1- α شامل CC و ژنوتیپ های مختلف ژن VEGF شامل GG، CG و CC اندازه گیری شد، از روشهای آماری تی زوجی و آنوا برای تغییرات میانگین های توان هوازی و برای بررسی ژنوتیپ ها از روش RLFP استفاده شد. یافته ها: نتایج تغییرات توان هوازی آزمودنی ها و بررسی رابطه ژنوتیپ های مختلف ژنهای VEGFو HIF1-a به دنبال هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط در ارتباط با ژنو تیپ های CC و CT ژن HIF1- α در ژنوتیپCT برابر با(529/0P=) و ژنوتیپ های GG و CC و CGژن VEGF ژنوتیپ CGبرابر با (873/0P=) بوده که ژنوتیپ CT ژن HIF1-α بیشترین افزایش را داشته اما این افزایش معنا دار نبوده است. نتیجه گیری: هشت هفته تمرین استقامتی با شدت متوسط موجب افزایش توان هوازی در رابطه با پروفایل های ژنی ژن هایHIF1-α و VEGF در زنان غیر فعال چاق شده اما تغییرات توان هوازی در ارتباط با پروفایل های ژنی ژن های مزبور معنادار نمی باشد.Association of Different HIF1-α and VEGF Gene Genotypes with Changes in Aerobic Capacity Following Moderate-Intensity Endurance Training in Inactive Women -A Pilot Study
Introduction: This research aimed to investigate the relationship between HIF1-α and VEGF gene genotypes and changes in aerobic capacity following eight weeks of moderate-intensity endurance training in inactive women. Methods: Twenty-three inactive women aged 34 to 43 years old were conveniently selected and performed aerobic training for eight weeks and five 30-minute sessions per week with an intensity of 55% to 75% of maximum heart rate. Before and after the training period, aerobic capacity was measured by the Bruce test. A saliva sample was taken and different genotypes of the HIF1-α gene including CC and different genotypes of the VEGF gene including GG, CG, and CC were measured. Statistical methods of Paired t-test and ANOVA were used to observe mean differences in aerobic capacity and the Restriction Fragment Length Polymorphism (RLFP) method was used to check genotypes. Results : The results of changes in the aerobic capacity of the subjects and investigation of the relationship between the different genotypes of VEGF and HIF1-α genes following eight weeks of moderate-intensity endurance training, the aerobic capacity of CC and CT genotypes of the HIF1-α gene were equal pre and post-intervention (p=0.529). Also, GG, CC, and CG genotypes of the VEGF gene were equal to the CG genotype (p=0·873). The CT genotype of the HIF1-α gene has the most increase, but this increase was not significant. Conclusion: Therefore, Eight weeks of moderate-intensity endurance training increases the aerobic capacity of HIF1-a and VEGF gene profiles in inactive obese women, but the changes in aerobic capacity of these gene profiles are not significant.
تبلیغات
