انسان ها در طول زندگی با نهاد ها و گروه های اجتماعی مختلفی ارتباط دارند. از جمله مهم ترین آن ها، نهاد خانواده، مدرسه، دوستان و هم سالان است. ساترلند با توجه به این نکته و به تاسی از نظریات یادگیری در حوزه روانشناسی، نظریه معاشرت های ترجیحی را بیان کرده و معتقد است که رفتار مجرمانه یک امر ارثی نیست، بلکه یک امر اکتسابی و آموختنی است. در کنار این نظریه، نظریه تعامل نمادین بر عنصر ارتباط در پیون های فردی و جمعی افراد تاکید می کند و بر این نظر است که روابط چیزی بیش از صرف تکلم کردن افراد و در واقع تاثیر گذاشتن آنها بر همدیگر از طریق نمادها است. هدف این تحقیق، تحلیلی بر بزهکاری اطفال و نوجوانان در پرتو نظریه معاشرت ترجیحی و تعامل نمادین با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که چنانچه محیط خانواده ناسالم و آسیب زا باشد و در محیط مدرسه گروه های دوستی خارج از کنترل و نظارت لازم مدیران و ناظران قرار بگیرد و گروه های نابابی گرد کودکان و نوجوانان شکل گیرد، قدرت تاثیر گذاری این روابط در خلا نبود دیگر نهادها، بیشتر می شود و می تواند زمینه ساز گرایش به رفتارهای انحرافی و بستر افتادن نوجوان به دام بزهکاری باشد. با توجه به نتایج تحقیق، پیشنهاد می شود که خاواده ها ارتباط عمیق تر و مستحکم تری را با فرزندان خود به منظور دور نشدن آنها از خانواده لحاظ کنند.