هدف از تحقیق حاضر تحلیل موانع بازدارنده مدیریت اثربخش مدیران سازمان های ورزشی بود. روش انجام پژوهش، آمیخته (کیفی- کمی) بود. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شامل استادان دانشگاه، مدیران وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیون های ورزشی بودند که 30 نفر به عنوان نمونه به صورت هدفمند و به شیوه در دسترس انتخاب شدند. در بخش کمی نیز جامعه آماری شامل مدیران وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، مدیران کل ورزش و جوانان استان ها، مدیران فدراسیون های ورزشی، رؤسای هیأت های ورزشی استان ها و مدیران ادارات ورزش و جوانان شهرستان ها (تعداد = 2079) بودند که براساس فرمول کوکران در بخش کیفی، از مصاحبه و در بخش کمی، از پرسشنامه محقق ساخت برای گردآوری داده ها استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظر 8 نفر از استادان مدیریت ورزشی تأیید شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 81/0 = α به دست آمد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی به کمک نرم افزار اس.پی.اس.اس. نسخه 20 و پی ال اس تجزیه وتحلیل شد. براساس نتایج، پنج مانع مدیریت اثربخش مدیران ورزش شناسایی شد که عبارت بودند از موانع مهارتی (921/0)، موانع حمایتی (874/0)، موانع رفتار سازمانی (822/0)، موانع علمی (736/0) و موانع فردی- شخصیتی (675/0). با توجه به یافته های تحقیق، مدیران سازمان های ورزشی می توانند با تلاش در جهت رفع موانع درون فردی و نیز برطرف کردن موانع برون فردی میزان اثربخشی مدیریت خود را افزایش دهند.
