حل مسائل از طریق جمع سپاری یکی از رویکردهای مهم است. با این وجود افزایش پیچیدگی بر مشکلات تصمیم گیری در جمع سپاری افزوده و کمتر به آن توجه شده است. هدف این پژوهش ارائه مدل جمع سپاری فراکتالی برای سامانه های پیچیده است. پژوهش حاضر کمّی، کاربردی، مقطعی و از نوع پژوهش اکتشافی است. قلمرو مکانی این پژوهش مدیران و کارکنان22 کسب و کار فعال جمع سپاری در کشور ایران و قلمرو زمانی، دوره شش ماهه با کمک نمونه گیری هدفمند، 7 نفربه عنوان نمونه بوده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بسته(با روایی ظاهری و محتوایی براساس نظرات خبرگان؛ ضریب اعتبار با روش آلفای کرونباخ قابل-قبول715/0 و حساسیت کلی قابل قبول95/0)است. به منظور اولویت بندی مولفه ها در مقابل شاخص ها از روش ماتریس ارزیابی اثرات سریع سپس مدل چهار سطحی-کانونی و سایر روش های ارئه دهنده روابط به منظور ارائه مدل استفاده شد. در نهایت به منظور قطعی سازی نوع روبط در این سطح از روش ادغامی رتبه بندی جزئی با کمک نرم افزار اکسل و متلب(R2018a) استفاده شد. یافته ها نشان می دهند که مدل جمع سپاری فراکتالی برای ایجاد حداقل صفرکارایی دارای هشت خوشه اولویت بندی می باشد. هم چنین کسب و کارها می بایست به اثرات مهم استفاده از فناوری اطلاعات به عنوان مهمترین اولویت دردنیای پیچیده و دارای روابط آشوب گون توجه داشته باشند. علاوه بر این پویایی، خودسازمانی، ظهور و جذب اثر معنی دار مثبتی در فناوری اطلاعات دارند که سامانه ها در کاربست جمع سپاری بایستی به آن توجه نمایند.
