پژوهش حاضر با هدف سنجش وضعیت موجود نقش های پرورشی معلمان مدارس ابتدایی در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی-پیمایشی و جامعه آماری، کلیه معلمان ابتدایی شهر تهران به تعداد 20968 نفر بود که براساس جدول مورگان 376 نفر به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. از پرسشنامه محقق ساخته به عنوان ابزار پژوهش؛ در چهار بُعد اصلی و 16 مؤلفه (1. خودپرورشی معلم با سه مؤلفه؛ 2. پرورش ذهن با چهار مؤلفه؛ 3. پرورش اجتماعی با پنج مؤلفه؛ 4. پرورش عاطفی-رفتاری با چهار مؤلفه؛) به عنوان نقش های پرورشی معلمان استفاده شد. در این پژوهش، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی(جداول، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (t تک نمونه ای بعد از بررسی نرمال بودن متغیرها از طریق کشیدگی و چولگی) استفاده شده است. براساس آزمون t تک نمونه ای؛ یافته ها نشان داد در شش مولفه (اخلاقی-رفتاری با میانگین 06/4، توسعه شناختی با 27/3، مهارت بین فردی و ارتباطی با 56/3، تعهد و مسئولیت پذیری با 38/3، احترام و رعایت قوانین با 47/3، خودنظم دهی با 23/3) وضعیت موجود بالای میانگین ملاک بوده و در ده مولفه (دانشی-علمی-پژوهشی با میانگین 61/2، مهارتی-توانمندی با 68/2، توسعه فراشناختی با 65/2، خودآگاهی با 37/2، ایجاد عادات سالم ذهنی با 69/2، حل مسائل بین فردی با 49/2، تحمل ابهام و تاب آوری با 49/2، مدیریت احساسات و کنترل هیجانات با 51/2، خودکنترلی با 59/2، همدلی و چشم اندازگیری با 56/2)، وضعیت موجود به اقداماتی خصوصاً در دو بُعد پرورش ذهن و پرورش عاطفی-رفتاری برای بهتر شدن نیاز دارد که در نهایت، نتایج نشان داد پرورش در مدارس به معنای حقیقی به کار گرفته نمی شود و خلأ عنصر پرورش در نظام آموزشی کشور محسوس است.
