هدف این تحقیق، مقایسه نگرش های فرهنگی بین ورزشکاران ایران و ترکیه، می باشد. این تحقیق در سال های 92-1391 در بین ورزشکاران شهرستان تبریز از ایران و ورزشکاران شهر آنکارا از ترکیه، که پوشش بین المللی به خود گرفته، در نظر گرفته شده است. نمونه ی آماری این تحقیق به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده است، و ابزار اندازه گیری درک مدیریت فرهنگ در روابط بین آن ها از طریق چهار بعد فرهنگی هافستد و نگرش هافستد استفاده شده است. آلفای کرونباخ این تحقیق 86 درصد بوده است که بیانگر اعتبار کافی می باشد. فرضیه های این تحقیق با استفاده از آزمون خی دو و ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج این تحقیق حاکی از این است که در بین ورزشکاران ایرانی و ترکیه ای ، در ابعاد دورنمایی فرهنگی (مردم سالاری در مقابل زن سالاری – فردگرایی در مقابل جمع گرایی – اجتناب از عدم اطمینان و فاصله قدرت) که به صورت آماری تعیین شده ،نشان دهنده ی اختلاف معنی داری بین چهار بعد فرهنگی می باشد. نتیجه دیگر نشان دهنده این است که دربین ورزشکاران کشورهای ایران و ترکیه در نگرش فرهنگی مردسالاری-زن سالاری تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین ورزشکاران ایرانی گرایش بیشتری به مردسالاری دارند. از طرفی دیگر بین ورزشکاران کشورهای ایران و ترکیه در نگرش فرهنگی فردگرایی-جمع گرایی تفاوت معنی داری وجود دارد. ورزشکاران ترکیه نیز گرایش بیشتری به جمع گرایی دارند. در نگرش فرهنگی توزیع قدرت تفاوت معنی داری وجود دارد. ورزشکاران ترکیه نیز گرایش بیشتری به توزیع قدرت دارند.
