امروزه با وجود استقبال چشمگیر سازمان ها از به کارگیری سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی، بسی اری از آنها در دست یابی به نتایج مورد انتظار از استق رار این سیستم، ناموفق اند. مطالعات پیشین، عوامل سازمانی را یکی از عوامل تأثیرگذار بر میزان موفقیت این سیستم دانسته اند. این پژوهش به بررسی تأثیر ساختار سازمانی که یکی از عوامل سازمانی به شمار می رود و می تواند در موفقیت این سیستم در سازمان های ایرانی نقش آفرین باشد، پرداخته است. برای این کار، مدلی متشکل از پانزده فرضیه از روابط میان متغیرهای پژوهش طراحی شده است. گردآوری داده ها با استفاده از پرسش نامه استاندارد و بومی شده و به شیوه سرشماری روی تمامی سازمان های ایرانی دارنده این سیستم، انجام گرفته است. برای بررسی تأثیر ابعاد مختلف ساختاری بر ابعاد موفقیت سیستم، از روش مدل سازی معادلات ساختاری و الگوریتم حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهند که هر یک از ابعاد ساختاری تمرکز، رسمیت، نسبت های پرسن لی و تخصص گرایی با تأثیر بر ابعاد پنج گانه موفقیت سیست م، در میزان موفقیت حاصل از به کارگیری آن در فاز پس از استقرار، تأثیرگذار بوده و چگونگی این اثرگذاری را به تفکیک ابعاد تشریح می کند.
