با توجه به پیچیدگی محصولات صنایع هوافضایی توسعه آنها نیازمند استفاده از تیم های مختلف طراحی، تخصص های متعدد علمی و منابع گسترده می باشد. لذا شرکت ها لازم دارند با توجه به محدودیت منابع خود، به منابع نهفته در شرکت های بیرونی برای بهبود عملکرد مراجعه کنند. بر این اساس شرکت ها اقدام به همکاری با یکدیگر می کنند. ورود به شراکت نیازمند برخورداری از قابلیت های تشریک مساعی بوده تا شراکت با خطر مواجه نگردد. لذا مسئله پیش روی شرکت ها درک، شناخت قابلیت های تشریک مساعی و تاثیر آن بر عملکرد مشترک می باشد. این پژوهش چندین قابلیت را بررسی می کند که شرکت ها را قادر می سازد تا از آنها به عنوان ابزاری برای ترکیب دانش و تخصص در یک شراکت، استفاده نموده و عملکرد خود را افزایش دهند. در چارچوب دیدگاه قابلیت پوبا، «قابلیت اشتراک گذاری منابع»، «قابلیت برنامه ریزی مشترک»، «قابلیت حل مسئله و ارزیابی عملکرد مشترک» و «قابلیت فرهنگی تشریک مساعی» به عنوان قابلیت های تشریک مساعی شناسایی شده اند و سپس با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری اثرات آنها بر عملکرد طراحی و توسعه محصول مشترک در صنایع هوافضای کشور بررسی شده است. نتایج نشان می دهد قابلیت های بیان شده تاثیر مثبتی بر عملکرد طراحی و توسعه محصول مشترک دارند.
